Cerh-ta‘dîl faaliyetinde râvilerin durumunu açıklamak için pek çok tabir geliştirilmiştir.‘İmâm’ tabiri de hicrî II. asırdan itibaren bu faaliyette sıkça kullanılan ta‘dîl lafızlarındandır.Bu tabir, ‘imâm’ ve ‘eimme’ şeklinde mutlak olarak kullanıldığı gibi, ‘imâm fi’l-hadîs’,‘imâmu’l-hadîs’, ‘imâm fi’s-sunne’ gibi terkip halinde de kullanılmıştır. Bazı kişiler hakkındasadece ‘imâm fi’l-hadîs’, bazıları hakkında ‘imâm fi’sunne’ lafzı kullanılmıştır. Bazılarıhakkında ise her iki tabir bir arada ‘imâm fi’s-sunne ve imâm fi’l-hadîs’ kullanılmıştır. Bubağlamda bazen bir kişı hadîste imâm kabul ediliyorken sünnette imâm kabul edilmemiş;bazen de bir kişi sünnette imâm kabul ediliyorken hadiste kabul edilmemiştir.