Babam Hocam Şeyhim: Prof. Dr. Nûreddîn ‘Itr

Bu araştırma, kısa ve öz bir şekilde, genel anlamda şer‘î ilimlerin, özelde de hadis ilminin son asırdaki en önde gelen âlimlerinden, kendisini anlatmak yerine icraatıyla konu-şan, var olduğu andan itibaren Allah ve Resûlü’ne olan muhabbetinin aklını, ruhunu kuşattığı ve kendisine en uygun lakabın ‘Kur’ân ve Hadis Hizmetkârı’ olacağı birinin; Allame, Muhaddis. Müfessir, Mutkın, Mütefennin, Kudve, Nübüvvet hânesinin soyundan, ahlâk ve fütüvvet âbidesi babam Dr. Nûreddîn ‘Itr’ı (Allah kendisine rahmetiyle muâmele eylesin, kendisinden razı olsun ve kendisini de râzı kılsın) konu edimektedir. O, özellikle hadîs-i şerîf ilimleri konusunda öne çıkmış olup, bu konuda imâm idi. Hatta ‘Şam diyarının muhaddisi’ ifadesi mecâzî olarak, sadece onu ifade etmek için kullanılmıştır. İslâm ümmeti, kısa bir süre önce onu kaybetmenin üzüntüsünü yaşadı. Bu araştırma, ayrıntılı biçimde değil, ana hatlarıyla onun hayatının çeşitli yönlerini ele almaktadır. Zira bu tür çalışmaları yapmak, ancak üniversitelerde tez konusu olarak çalışılabilir. Bu sebeple ben burada, onun genel biyografisinden ve içinde büyüdüğü çevreden, pâk âilesinden ve ilk gençlik yıllarından itibaren ilme olan iştiyakından, belli başlı hocaları, ilim yolculuğu, talebeleri, eserleri ve bir kısmı yaratılıştan, bir kısmı mücâhedei nefs, kalb temizliği sayesinde kazanılmış dikkat çeken şahsî evsafına temas ettim. İlmî yönden de (Allah ona rahmet etsin ve ondan razı olsun), muhaddislerin usullerini, Ezher âlimlerinin de şehâdet ettiği üzere, hadis çalışmalarında yeni bir kapı açarak; çağdaş bir üslupla ele alan ilk kişi olmuştur. Aynı şekilde, akranları arasında mukayeseli çalışmalar yapmasıyla da öne çıkan ilk kişidir. İlim talebelerinin üzerine düşen, onun izinden gitmek ve usulünü takip etmektir. Allah bize de bunu yapmayı lütfeylesin.

___

  • Nureddin Itr, Ayatü’l-ahkâm tefsir ve istinbat, Dımaşk: Câmiatu Dımaşk 1995/1416-1996/1417.
  • Nureddin Itr, el-İmam et-Tirmizi, Kahire: Lecnetü't-Te’lif ve't-Terceme ve’n-Neşr 1970.
  • İbn Hacer el-Askalanî, İ‘lamü’l-enâm şerhu Bulûğu’l-meram min ehadisi’l-ahkam, nşr. Nureddin Itr, Dımaşk: Dârü’l-Ferfur 1998/1419.
  • Nureddin Itr, Menhecü'n-nakd fî ulumi'l-hadis, Dımaşk: Dârü'l-Fikr 1981.
  • Ebû Bekr el-Hatîb Ahmed b. Ali b. Sabit Hatîb el-Bağdadî, Târîhu Bağdad ev Medîneti’s-selam, Beyrut : Dârü'l-Kütübi'l-İlmiyye 463/1071.
  • Ebû Abdurrahman Muhammed b. Hüseyin Sülemî, Tabakatü's-sufiyye, Kahire : Cemaatü’l-Ezher, 1953/1372.
  • Ebû Abdullah Haris b. Esed Muhasibî, Risaletü'l-müsterşidin, thk. Abdülfettah Ebû Gudde, Kahire: Dârü's-Selam 1988.
  • Ebû Nasr Abdullah b. Ali et-Tusi Serrac, el-Lüma’ fî tarihi’t-tasavvufi’l-İslâmî, nşr. Kamil Mustafa Hindâvî, Beyrut: Dârü’l-Kütübi’l-İlmiyye 2001/1421.
  • Ebü'l-Felah Abdülhay b. Ahmed b. Muhammed İbnü'l-İmad, Şezeratü'z-zeheb fî ahbari men zeheb, thk. Abdülkadir Arnaut, Mahmûd Arnaut, Beyrut: Dâru İbn Kesir 1986.
  • Hayreddin Ziriklî, el-A‘lâm kamusu teracim, 1396/1976.