TÜRKİYE ÖZEL GÜVENLİK SEKTÖRÜNE DÖNÜK YENİ BİR HİZMET STRATEJİSİ

Bu çalışma, güvenlik disiplinine ilişkin nitel bir konuyu içermektedir. Çalışmada, konuya içkin literatür birikimi, özel güvenlik bileşenleri (işveren-yönetici-özel güvenlik personeli) ile halktan oluşan 434 katılımcıyla gerçekleştirilmiş yarı yapılandırılmış mülakat verileri ve basın-yayın kanallarına yansıyan demeçlerden yararlanılmıştır. Sürecin amacı ve ilişkili hedefleri ise hizmetin içinde olduğu sorunlu bazı başlıklara tahsis edilmiştir. Bu başlıklar; sektörün iç güvenlikteki pozisyonu, sermaye ve ücret bağlamındaki algısı, reel olmayan istihdam ayrışması, teröre dönük rolü, eğitim çeşitliliği ile uygulamadaki uyuşmazlık, disiplin ve denetim yetersizliği, güvenlik felsefesiyle uyuşmayan üniforma çeşitliği ve negatif özel güvenlik imajı şeklide sıralanabilir. Sonuç olarak, bu çerçevede özel güvenlik sorunsalına dönük ortaya konulan tespitlerle yeni bir özel güvenlik stratejisinin kapısı aralanmaya çalışılmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Güvenlik, Özel Güvenlik, Özel Güvenlik Hizmeti

A NEW SERVICE STRATEGY FOR TURKEY’S PRIVATE SECURITY SECTOR

This study is about discipline of security. It includes an analysis of Turkey’s private security service. In the study, security literature, a semi-structured interview datas and press-media reflected news have been used as a qualifying source. These sources consist of private security problems, complaints of private security components (officer-manager-employer) and citizen’s attitudes. The purpose of the study is to share the origin point of problematic headers in the private security service. These heads are the role of the private security in internal security, capital and wage perception, non-professional employment approach, sector’s ineffectiveness role against terrorism, variety of education and application variety, disciplinary issue and insufficiency of control system. As a consequencel, this text tries to develop a new strategic approach on private security sector in conjunction with these perspective and determinations.

Keywords:

Security, Private Security, Private Security Service,

PDF

___

Alaç, A. E. (2014). İnsan Kaynakları Yönetiminde Eğitim ve Geliştirme: Kavramlar, Modeller, Uygulamalar. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Alkan, N. (2002). Gençlik ve Terörizm. Ankara: TEMUH Dairesi Başkanlığı Yayınları.
Alpkutlu, M. (2017). ÖGH’nin Mevcut İmajını Anlamaya Dönük Nitel Bir Çalışma (3. Bölüm), Türkiye’de Özel Güvenlik Politikasının Analizi, (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Ankara: Polis Akademisi, Güvenlik Bilimleri Enstitüsü, Güvenlik Stratejileri ve Yönetimi Anabilim Dalı.
Aslan, Ş. (2008). 1 Mayıs Mahallesi: 1980 Öncesi Toplumsal Mücadeleler ve Kent. İstanbul: İletişim Yayınları.
Balcıoğlu, İ. (2001). Şiddet ve Toplum. İstanbul: Bilge Yayıncılık.
Bayraktaroğlu, S. ve Yılmaz, S. E. (2012). İnsan Kaynakları Yönetiminde İş Etiği Uygulamaları ile Örgütsel Performans Arasındaki İlişki: Fortune Türkiye En Büyük 500 Şirket Örneği. İş Ahlâkı Dergisi (Turkish Journal of Business Ethics), C.5, S.10, pp.117-148
Besler, S. ve TonuS, H. Z. (Ed.), (2012). Yönetimde Güncel Yaklaşımlar. Eskişehir: Açıköğretim Yayınları.
Coşkun, R. (2008). Kente ve Yerele Dair. İstanbul: Okutan Yayıncılık.
Çağlar, İ. ve Kılıç, S. (Ed.), (2016). Genel, Teknik ve Etkili İletişim. 2. Basım, Ankara: Nobel Yayınları.
Derdiman, C. (2013). Özel Güvenlik Hizmetlerinin Niteliği ve Etkin Bir Şekilde Yürütülmesi İçin Yapılması Gereken Düzenlemeler. 3. Ulusal Özel Güvenlik Sempozyumu (1-2 Mart 2013/ Gaziantep), Fıstık Basın Yayın Reklamcılık ve Tic Ltd. Şti. ss. 37-56: Gaziantep.
Devrim, Y. (2013). İstihbarat Örgütleri. Beşinci Baskı, İzmir: Kod Yayıncılık, İlya İzmir Yayınevi Matbaası.
Dursun, S. (2008). Türkiye’nin Güvenlik Algılamasındaki Değişim: 12 Eylül 1980 Askerî Müdahalesi Sonrası
Dönem. ÇTTAD, VII/16-17, ss.421-433
Eraslan, C. (2014). Atatürk’ten Sonra Türkiye’nin İç Politikası. (Sekreterya Hüseyin Tosun), Türkiye Cumhuriyeti Tarihi- II, 10. Baskı, Ankara: Atatürk Araştırmaları Merkezi, ss. 519-643
Ercan, R. (2015). Sosyolojinin Temel Kavramları. Sosyoloji, Feridun Merter ve Talas Mustafa (Ed.), 3. Baskı, İstanbul: Lisans Yayıncılık.
Erdoğan, R. T. (2016). July 15 ’New Generation Act of Terror, Erdoğan Says. (YT: 03.10.2016), http://aa.com.tr/en/todays-headlines/july-15-new-generation-act-of-terror-erdogan-says/657448, (ET: 06.10.2016)
Fırat, İ. ve Erdem, E. (2014). Türkiye’de İç Güvenlik Hizmeti ve Kolluğun Sivil Denetimi. Sayıştay Dergisi, S. 94, ss. 115-133
Gökbunar, R. ve Gökbunar, A.R., (2010). Terör Ekonomisi. İstanbul: Beta Yayınları.
Helvacı, M. A. (2002). Performans Yönetimi Sürecinde Performans Değerlendirmenin Önemi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, C. 35, S.1-2, ss. 155-169
Hobsbawm, E. (2007). Küreselleşme, Demokrasi ve Terörizm. (Çev Osman Akınbay), İstanbul: Agorakitaplığı Yayınları
Hünler, A. (2010). İç Güvenlik Hizmetlerinde Özelleştirme ve 5188 Sayılı Kanun. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü/Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Anabilim Dalı.
İçişleri Bakanlığı, (2015). Özel Güvenlik Eğitimi Sertifikası, Emir Yazısı, No: 136003, (15.10.2015), Ankara: EGM
İnam, A. (2003). Her Şeyin Başı Güven. Sosyal Bilimlerde Güven, Ferda Erdem (Ed.), Ankara: Vadi Yayınları.
Kalın, İ. (2006). Vekâlet Savaşları ve Ortadoğu’nun Geleceği. (YT:28.12.2006),http://arsiv.setav.org/public/HaberDetay.aspx?Dil=tr&hid=11804&q=vekalet-savaslari-ve-ortadogu-nun-gelecegi,(ET: 25.08.2016).
Karabulut, B. (2011). Güvenlik: Küreselleşme Sürecinde Güvenliği Yeniden Düşünme. Ankara: Barış Kitap Yayınları.
Karasu, K. (2001). Profesyonelleşme Olgusu ve Kamu Yönetimi. Ankara: Mülkiyeliler Birliği Vakfı Yayınları/Tezler Dizisi: 11
Kaşıkçı, E. (2006). İmaj: İletişim ve Beden Dili. İstanbul: Hayat Yayınları.
Kaya, E. (2008). 1980 Sonrası Dönemde Kentsel Alanda Değişen Güvenlik Anlayışı: Özel Güvenlik Üzerine Bir İnceleme. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Kocaeli: Kocaeli Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü/Siyaset Bilimi ve Kamu Yönetimi Anabilim Dalı.
Kaygısız, M. (2009). Özel Güvenlik Temel Eğitimi Ders Kitabı. 7. Baskı, Ankara: Adalet Yayınları.
Kurt, S. (2015). Toplumsal Güvenliğin Yükselişi. International Journal of Social Science, Number: 37, pp. 459-468
Küçükali, R. (2011). Yönetim Felsefesi. İstanbul: Nobel Yayıncılık.
Mill, J. S. (2004). Hürriyet Üstüne. (Çev. M. Osman Dostel). (Sadeleştiren Ö. Çaha). 3. Baskı, Ankara: Liberte Yayınları: 109, Özgürlük Serisi: 5
Nemeth, C. P. (2012). Private Security and Law, (Acquiring Editor: Rick Adams), (British Library Cataloguing in PuplicData), Elsevier / Ptinted in the United States: Forth Edition.
Oskay, Ü. (2007). İletişimin ABC’si. İstanbul: Der Yayınları.
Özdevecioğlu, M., (2002). Kamu ve Özel Sektör Yöneticileri Arasındaki Davranışsal Çalışma Koşulları ve Kişilik Farklılıklarının Belirlenmesine Yönelik Bir araştırma. Erciyes Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, S. 19 (Temmuz-Aralık), ss. 115-134 Özel Güvenlik Hizmetlerine Dair Kanun, Kanun Numarası: 5188, (Kabul tarihi: 10.06.2004), (Yayımlandığı Resmî Gazete: 26.06.2004), S. 25504
Özel Güvenlik Hizmetlerine Dair Birleştirilmiş Genelgesi. (2012). İçişleri Bakanlığı, Ankara: EGM
Özel Güvenlik Hizmetlerine Dair Kanunun Uygulanmasına İlişkin Yönetmelik. (2015). http://www.mevzuat.gov.tr/Metin.Aspx? Mevzuat Kod=7.5.7190&MevzuatIliski=0&sourceXml Search=, (ET: 08.04.2015).
Paker, E. B. (2009). Güvenlik Endüstrisi ve Güvensizliğin İnşası: Bir Toplumsal Paranoyayı Anlamak. Toplum ve Bilim Dergisi, 2009 (115): 204-225).
Paker, E. B. (2012). Dış Tehditten İç Tehdide: Türkiye’de Doksanlarda Ulusal Güvenliğin Yeniden İnşası. (Derleyen, Evren Balta Paker ve İsmet Akça). Küresel Güvenlik Kompleksi: Uluslararası Siyaset ve Güvenlik, İstanbul: İletişim Yayınları. Polis Yüksek Öğretim Kanunu, Kanun Numarası: 4652, Kabul tarihi: 25.04.2001, Resmi Gazete’de yayımlandığı tarih: 09.05.2001/S. 24397
www.artitercih.com,(2016). İstanbul Aydın Üniversitesi Meslekler Rehberi. http://www.artitercih.com/meslekler_rehberi_2014.pdf, (ET: 16.01.2016)
www.bbc.com,(2016). Atatürk Havalimanında Saldırı: 42 Ölü.
http://www.bbc.com/turkce/haberler/2016/06/160628_istanbul_havalimani_saldiri, (ET: 01.07. 2016).
www.guvenlikegitimi.com. (2016). Özel Güvenlik Eğitimi. http://www. guvenlikegitimi.com/guvenlik-egitimi.html, (ET: 22.08.2016).
www.istanbul.edu.tr (2017). Program Hakkında. http://teknikbilimlermyo. istanbul.edu.tr/ozelguvenlik/?p=6347, (ET: 07.03.2017)
www.mevzuat.gov.tr, (2015). Özel Güvenlik Hizmetlerine Dair Kanunun Uygulanmasına İlişkin Yönetmelik.
http://www.mevzuat.gov.tr /Metin. Aspx?Mevzuat Kod=7.5. 7190&MevzuatIliski= 0&sourceXml Search=, (ET: 08.04.2015).
www.osym.gov.tr, (2016). 2015 ÖSYS Yüksek Öğretim Programları ve Kontenjanları Kılavuzu. http://osym.gov.tr/belge/1-23560/2015-osys-yuksek ogretim-programlari-ve-kontenjanlari-ki-.html, (ET: 15.01.2016).
www.ozelguvenlik. pol.tr, (2012). Özel Güvenlik Hizmetlerine Dair Birleştirilmiş Genelge. http://www.ozelguvenlik. pol.tr/SiteAssets/ Sayfalar/MEVZUAT/.pdf, (ET: 13.11.2017) Yazıcı, S. (2012). Toplam Kalite Yönetimi, Yönetimde Yeni Yaklaşımlar. Senem Besler ve H. Zümrüt Tonus (Ed.), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, 2006. ss.267-297.
Yıldırım, F. (2007). İş Doyumu ile Örgütsel Adalet İlişkisi. Ankara Üniversitesi/ Siyasal Bilgiler Fakültesi, 62/1, ss. 253-278
Yıldız, Ş. (2009). İdari Faaliyetlerin Devri Bağlamında Özel Güvenlik. (Yayımlanmış Doktora Tezi). Eskişehir: Eskişehir Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kamu Hukuku Anabilimi.
Yılmaz, S. (2012a). Türkiye’nin İç Güvenlik Yapılanmasında Değişim İhtiyacı. Çukurova Üniversitesi/ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, C. 21, S. 3, ss. 17-40
Yılmaz, S. (2012b). Terörle Mücadele: Yeni İç Güvenlik Yönetimi. Ankara: Detay Yayıncılık.
Zürcher, E. J. (2009). Modernleşen Türkiye’nin Tarihi. 24. Baskı, İstanbul: İletişim Yayınları.