Öz 13. yüzyılın son çeyreği, Anadolu ve Ortadoğu’da önce Haçlı Seferleri akabinde Moğol saldırıları neticesinde ortaya çıkan siyasi karışıklıkların durulmaya başlaması açısından önemli bir dönemdir. 1243 yılında Floransa’da doğan Ricoldus De Monte Cricus, muhtelif Avrupa üniversitelerinde ilahiyat tahsili aldıktan sonra 1267 yılında Dominikan Tarikatı’na girer. 1287’de Papa’nın emriyle öğretmenlikten alınarak misyonerlik çalışmaları için Kutsal Topraklara ve Ortadoğu’ya gönderilmek üzere görevlendirilir. Eser, müellifin bu seyahati esnasında tecrübelerini kağıda dökmesi ve seyahatten döndükten sonra (1291) 1300 yılında Latince olarak Liber Peregrinations in Partibus Orients adıyla Papa IV. Nicolaus’a takdim etmesi neticesinde ortaya çıkar. Ancak eserin bu orijinal el yazması günümüze ulaşmamış olup Fransa Milli Kütüphanesi’nde Jean le Bel’e ait 1351 tarihli Fransızca tercümesi, Alman filolog Johann Christian Moritz Laurent’in 1864 yılında Wolfenbüttel kodeksini esas alarak neşrettiği nüshası ve Berlin Staatsbibliothek’te bizzat Ricoldus tarafından istinsah edilip tashih edilen ve derkenar eklenen bir yazma nüshası mevcuttur.