Turizm Sektöründe Duygusal Zekâ ile Örgütsel Sessizlik Arasındaki İlişki: Antalya Örneği

Bu araştırmada otel işletmeleri çalışanlarının duygusal zekâ düzeylerinin örgütsel sessizlik davranışları üzerindeki etkisini belirlemek amaç edinilmiştir. Bu amaç çerçevesinde öncelikle duygusal zekâ ve örgütsel sessizlik değişkenleri ile ilgili teorik bir çerçeve çizilmiştir. Araştırmanın örneklemini 2019 yılında Antalya’da faaliyet gösteren otel işletmeleri çalışanları oluşturmaktadır. Araştırmada regresyon analiz yönteminden faydalanılmıştır. Araştırmanın sonuncunda duygusal zekâ boyutları ile örgütsel sessizlik boyutları arasında kimi ilişkilerin anlamlı ve pozitif ya da negatif yönlü olduğu kimilerinin ise anlamlı olmadığı sonucu elde edilmiştir. Bu bağlamda, duygusal zeka boyutlarından duyguların kullanılması ile duyguların düzenlenmesi düzeyleri ile kabullenici sessizlik ve duyguların kullanılması ile savunmacı sessizlik düzeyleri arasında ters yönlü ilişkiler elde edilmiştir. Bununla birlikte turizm çalışanlarının örgütün yararına olacak şekilde sessizliği tercih etmesi anlamına gelen prososyal sessizlik ile duygusal zeka boyutlarından sadece başkalarının duygularını değerlendirme boyutu arasında pozitif ilişkiler elde edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Zekâ, duygusal zekâ, örgütsel sessizlik

The Relationship between Emotional Intelligence and Organizational Silence in The Tourism Sector: Antalya Case

In this research, it is aimed to determine the impact of emotional intelligence levels of hotel employees on organizational silence behaviors. For this aim, first of all, a theoretical framework related to the variables of emotional intelligence and organizational silence was drawn. The sample of the research consists of workers of hotel businesses operating in Antalya in 2019. Regression analysis method was used in the study. At the end of the study, it was concluded that some relationships between emotional intelligence dimensions and organizational silence dimensions were significant and positive or negative, while others were not significant. In this context, Inverse relationships were obtained between the use of emotions from emotional intelligence dimensions, the levels of regulation of emotions and the acceptance of silence. In addition, inverse relationships were obtained between the use of emotions and defensive silence levels. However, positive relations were obtained between prosocial silence, which means that tourism employees prefer silence for the benefit of the organization, and only the dimension of evaluating the emotions of others, one of the dimensions of emotional intelligence.

Keywords:

Intelligence, Emotional intelligence, organizational silence.,

PDF

___

Aslan, Ş. ve Özata, M. (2008). Duygusal Zekâ ve Tükenmişlik Arasındaki İlişkilerin Araştırılması: Sağlık Çalışanları Örneği. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 30, 77– 97.

Bagheri, G. & Zarel R. Aeen M. N (2012). Organizational Silence. Ideal Type of Management.1: 47–58.

Barling, J., Slater, F. & Kelloway, E. K. (2000). Transformational Leadership and Emotional Intelligence: An Exploratory Study. Leadership and Organization Development Journal. 21(3), 157-161.

Conger, J. A. & R. N. Kanungo (1998). Charismatic Leadership in Organizations, Thousand Oaks, CA: Sage.

Conlee, M. C. & Tesser, A. (1973).The Effects Of Recipient Desire To Hear On New Stransmission. Sociometry, 36, 588-599.

Cooper RK & Sawaf A. (2003). Liderlikte Duygusal Zekâ”. Z. Bedriye ve A. B. Sancar (Çev.). Sistem Yayıncılık, İstanbul.

Çetinkaya, Ö. ve Alparslan, A. M. (2001). “Duygusal Zekânın İletişim Becerileri Üzerine Etkisi: Üniversite Öğrencileri Üzerinde Bir Araştırma”, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 16 (1), 366.

Durmuş, B., Yurtkoru, E. S. ve Çinko, M. (2013). Sosyal Bilimlerde SPSS'le Veri Analizi. Beta yayınları, İstanbul.

Erdoğan E. (2011). Örgütsel Sessizlik ve Performans İlişkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gebze İleri teknoloji Enstitüsü Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Gardner, H. E. (2011). Frames of Mind: The Theory of Multiple Intelligences. Hachette, Uk.

Goleman, D. (1998). İş Başında Duygusal Zeka. Varlık yayınları, İstanbul.

Goleman, D. (2000). Duygusal Zekâ Neden IQ’dan Daha Önemlidir?. Banu S.Y. (Çev.). Varlık Yayınları, İstanbul.

Güllüce, A. Ç. ve İşcan, Ö. F. (2010). Mesleki tükenmişlik ve duygusal zekâ arasındaki ilişki. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 5(2), 7-29.

Kalaycı, S. (2008). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri. Asil Yayın Dağıtım Ltd. Şti, Ankara.

Maboçoğlu, F. (2006). Duygusal Zekâ ve Duygusal Zekanın Gelişimine Katkıda Bulunan Etkenler. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Mayer, J.D & Salovey, P. (1990). Models of Emotional Intelligence, UK: Baywood Publishing.

Morrison, E. W. & Milliken, F. J. (2000). “Organizational Silence: A Barrier to Change and Development in A Pluralistic World”, Academy of Management Review, 25 (4), 706-725.

Nikolaou, I. & Tsaousis, I. (2002) “Emotional intelligence in the workplace. Exploring its effects on occupational stress and organisational commitment”. The International Journal of Organisational Analysis 10(4), 327–342.

Pinder, C. C. & Harlos, H. E. (2001). “Employee Silence: Quiescence and acquiescence as responses to perceived injustice”. Research in Personnel and Human Resource Management, 20, 331–69.

Podsakoff, P. M., S. B. Mackenzie, J. B. Paine & D. G. Bachrach, (2000). “Organizational Citizenship Behaviors: A Critical Review of the Theoretical and Empirical Literature and Suggestions for Future Research”. Journal of Management, 26 (3), 513–563.

Quinn, B., Anderson, J. & Finkelstein, P. (1999). Mesleki Zekânın Yönetimi. Harvard Business Review, BZD yayıncılık, İstanbul.

Şencan, H. (2002). Bilimsel Yazım, İstanbul Üniversitesi, İşletme Fak. Yayınları, İstanbul.

Tunçel, Ö. ve Taslak, S. (2017). Sigorta Şirketlerindeki Çalışanların Duygusal Zekâ Becerilerinin Örgütsel Sessizlik Davranışları Üzerine Etkisi: Ampirik Bir Araştırma, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9 (20), 236-264.

Vakola, M. & D. Bouradas, (2005). Antecedents and Consequences of Organisational Silence: an Empirical Investigation. Employee Relations. 27(5), 441-458.

Van Dyne, Linn, Ang, Soon, & Botero, Isabel C. (2003). “Conceptualizing Employee Silence And Employee Voice As Multidimensional Constructs”, Journal of Management Studies, 40(6), 1359-1392.

Wong C.S. & Law K.S. (2002). “Development of an Emotional Intelligence Instrument and an Investigation of Its Relationship with Leader and Follower Performance and Attitudes,” The Leadership Quarterly, 13, 1–32.

Zampetakis, L. A., P. Beldekos & V. S. Moustakis, (2009). “Day‐today Entrepreneurship Within Organizations: The Role of Trait Emotional Intelligence and Perceived Organizational Support”, European Management Journal. 27, 165‐ 175.