TUTAN/TUTMAYAN DİZİ TANIMLAMASI İLE YARATILAN YERLİ DİZİLERİN FARKLILIĞI YANILSAMASINA KARŞI YERLİ DİZİLERİN AYNILIĞI

Ticari yayıncılığın başladığı yıllardan beri televizyon kanalları, reklam gelirlerini garanti almak ve sürekliliğini sağlamak adına dizilerin avantajlarından yararlanmaktadır. Özellikle son yıllarda, reklam pastasından pay almak isteyen tüm büyük kanallar, ana yayın kuşağında yerli dizi yayınlamaktadır. Yerli dizilerin sayısının artması ile birlikte tutan ve tutmayan dizi tanımlaması yapılmaya başlanmıştır. Bu tanımlama ile zihinlerde hem talebin arzı belirlediği hem de sunulan içeriklerin birbirinden farklı olduğu yönünde bir yanılsama yaratılmaktadır. Söz konusu içerikler birer kültür endüstrisidir ve standarttır. Bu çalışmanın amacı, tutan ve tutmayan dizi tanımlaması ile yaratılan farklılığa karşı yerli dizilerin aynılığını ortaya koymaktır. Bu amaçla çalışmada 2016-2017 yayın döneminde altı kanalda yayınlanan tutan ve tutmayan diziler; oyuncular, karakterler, izleyiciye verilen dersler, klişe öyküler ve müzik kullanımı açısından nitel içerik çözümlemesine tabi tutulmuş ve aynılıkları ortaya konulmuştur.

THE UNIFORMITY OF DOMESTIC TV SERIES AGAINST THE ILLUSION OF THE DIVERSITY THAT IS CREATED BY “POPULAR/UNPOPULAR” DEFINITION

Television channels have been enjoying the advantages of the serials to ensure their advertising revenue and its continuity since the beginning of commercial publishing. Especially in recent years, all major television channels that want to get a share from the advertising revenue are broadcasting the domestic tv series on the prime time zone. Along with the increase in the number of domestic tv series, identification of the tv series which is popular and unpopular has begun. With this definiton, an illusion that both the demand determines the supply and the content of tv series are different has been created in the minds. The given content are both a culture industry and standardised. Despite the illusion of difference that created with the definition of popular and unpopular tv series, the aim of this study is to reveal the uniformity of them. For this purpose the popular and unpopular tv series that have been broadcasted in the 2016-2017 period were analyzed with the qualitative content analyze in terms of the the characters, the lessons given to the audience, clichés and musical use, and their sameness was revealed.

___

  • ADORNO, Theodor W. ve HORKHEIMER, Max (2010). “Kültür Endüstrisi: Kitlelerin Aldatılışı Olarak Aydınlanma”, Aydınlanmanın Diyalektiği, İstanbul: Kabalcı.
  • ADORNO, Theodor W. (1998). “Television as Ideology.” Critical Models:Interventions and Catchwords içinde. Çev. Henry W. Pickford. New York: Columbia University Press. s. 58-70.
  • ADORNO, Theodor W. (1954). “How to Look Television”, The Quarterly of Film, Radio and Television içinde, Yıl 8, 2. Sayı, 213-235.
  • ADORNO, Theodor W. (1941). "On Popular Music," (G. Simpson ile birlikte), Studies in Philosophy and Social Science, Cilt. 9, no 1, s.17-48.
  • BERELSON, Bernard (1952). Content Analysis in Communications Research, Glencoe.
  • ÇELENK, Sevilay (2005). Televizyon Temsil Kültür, Ankara: Ütopya.
  • ÇELENK, Sevilay ve TİMİSİ, Nilüfer (2000). “Yerli Dramalarda Kadın Temsili ve Şiddet” içinde Televizyon Kadın ve Şiddet, Ankara: Kiv Yayınları.
  • ÇELENK, Sevilay (2010). “Aşk-ı Memnu’dan Aşkı Memnu’ya Yerli Dizi Serüvenimiz”, Birikim, Sayı: 256/257, 18–27.
  • ÇELİKER SARAÇ, Duygu (2015). Televizyon Dizilerinin Üretiminde Emek Süreci: Set İşçilerinin Çalışma Koşullarının Analizi, Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Antalya.
  • DAĞTAŞ, Banu (2008). “Türkiye’de Yaygın Televizyonlarda Tektipleşme ve Diziler: Tektipleşmiş Bir Zenginlik Göstergesi Olan Lüks Villaların Düşündürdükleri”, Galatasaray İleti-ş-im, Sayı 8, s.161-185.
  • DELOİTTE (2014). “Dünyanın En Renkli Ekranı: Türkiye’de Dizi Sektörü” http://www2.deloitte.com/content/dam/Deloitte/tr/Documents/technology-media-telecommunications/tr-media-tv-report.pdf, erişim tarihi, 03.04.2018.
  • GENDRON, Bernard (2016). “Theodor Adorno Cadillacs’la Tanışıyor”, Eğlence İncelemeleri Kitle Kültürüne Elestirel Yaklasımlar, Haz: Tania Modleski, Çev. Nurdan Gürbilek, İstanbul: Metis Yayınları.
  • ISMMO, (2008). “Dizi Ekonomisi Raporu”, http://archive.ismmmo.org.tr/docs/basin/2008/bulten/04102008_DiziEkonomisi.pdf, erişim tarihi, 03.04.2018.
  • KELLNER, Douglas (2011). “Frankfurt Okulu’ndan Postmodernizme Televizyona Dair Eleştirel Perspektifler”, Çeviren Sibel Fügan Varol, Erciyes İletişim Dergisi, Cilt 2, Sayı 1, s.118-134.
  • KUYUCU, Michael (2016). “Theodor W. Adorno’nun Perspektifinden Popüler Türk Müziğinde Standartlaşma Sorunsalı”, TRT Akademi, Cilt 1, Sayı 1.
  • MERRIAM, Sharan B. (2015). Nitel Araştırma: Desen ve Uygulama İçin Bir Rehber. Çev. Edit. Selahattin Turan, Ankara: Nobel.
  • MERSİN, Serhan (2007). “Yerli Tv Dizilerinde Mekan ve Sınıfsal Temsil”, İletişim Araştırmaları Dergisi, 6(1), s 63-98.
  • MUTLU, Erol (1991). Televizyonu Anlamak, Ankara: Gündoğan Yayınları.
  • PROPP, Viladimir (1990). Masalın Biçimbilimi, Çev. Mehmet Rifat, Sema Rifat, İstanbul: B/F/S Yayınları.
  • RITZER, George (1998). Toplumun McDonaldlaştırılması, Çev. Şen Süer Kaya, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
  • WIMMER, D. Roger ve DOMINICK Joseph (2007) “İçerik Çözümlemesi”, Medya Metinlerini Çözümlemek, içinde, Der. Gülseren Şendur Atabek ve Ümit Atabek, Ankara: Siyasal Kitabevi.
  • YAĞCI AKSEL, Sevgi Can (2011). “Yerli Dizi Serüveninde 37. Sezon”, Sevgi Can Yağcı Aksel (Ed), Beyaz Camın Yerlileri Dokunaklı Öyküler Dokunulmaz Gerçeklikler, İstanbul: Umuttepe Yayınları.
  • YAKTIL OĞUZ, Gürsel (2000), Televizyon Kaçınılmaz Öğreticimiz: Televizyonun Toplumsal İletişimdeki Yeri, Kurgu Dergisi, Sayı 17, 27-34.
  • YILDIRIM, Ali ve ŞİMŞEK, Hasan (2016). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Seçkin.