Medyanın Siyasi Liderlik Beklentilerine Etkisi

Siyasi liderlik, bir siyasi hareketin ya da partinin ulaşmaya çalıştığı amaçlar için yandaş kazanmak, kazanılan yandaşları hedefe ulaşmak için organize ve motive ederek yönetme ve yöneltme eylemidir. Siyaset bilimi alanında yapılan çalışmaların birçoğunun merkezinde siyasi liderlik bulunmaktadır. Son yıllarda giderek artan biçimde, insanların siyasi tercihlerini yaparken ideolojiden, program ve tüzüklerden ziyade somut siyasi ürünler olarak görünen lider, vaadler, adaylar gibi unsurlara baktıkları görülmektedir. Siyasi liderlik üzerine yapılan çalışmalar, siyasette gücün kaynağına bağlı olarak, siyasi liderliğin ne tür özelliklere sahip olması gerektiği üzerine yoğunlaşmışlardır. Liderlik süreci, lider, izleyiciler ve koşulların bir fonksiyonudur. Liderle beraber, izleyenler ile koşulların ve tüm bu faktörler arasındaki etkileşimin ele alındığı bir bakış açısı, sürecin daha iyi anlaşılmasını sağlamaktadır. Belli başlıları otoriter, karizmatik, dönüşümcü ve demokratik olarak bilinen siyasi liderlik tiplerinin yandaşlarca nasıl algılandığı, bu tiplerle ilgili beklentilerin nasıl oluştuğu ve hangi faktörlerden etkilendiği, liderin özellikleri kadar önem taşıyan faktörlerdir. Bu çalışmada, en küçük örgüt ve işletmelerden devletlere ve uluslararası kamuoyuna kadar tüm organizasyonların faaliyetleri bakımından artık büyük önem taşıyan medyanın, siyasi liderlik beklentileri üzerindeki etkisi incelenmeye çalışılmıştır. Türkiye örneğinde, siyasi parti yandaşlarının liderlik beklentilerine etki eden sosyal faktörler içinde medyanın da bazı koşullarda belli bir etkiye sahip olduğu tespit edilmiş, bununla ilgili araştırma sonuçlarına yer verilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Medya, Siyasi Liderlik, Siyaset

The effect of media on political leadership expectations

Political leadership is an act of political movements or parties to gain advocates to reach their aims and an act of managing and guiding the advocates to reach the aim by means of organizing and motivating. Political leadership appears to be at the center of most of the studies done in political sciences field. Recently, it has appeared that when people make choice, they take into consideration the concrete political products such as the leader, candidates and promises rather than ideology, the party programme or the regulations. These studies have been focused on what kind of features the political leaders must have depending on the source of power in politics. The process of leadership is a function of a leader, followers and conditions. A viewpoint tackling the followers and conditions with the leader and the interaction between all these factors provide a better come out of the process. How political leadership types, some of which are known as authoritarian, charismatic, transformational democratic, are percieved by the followers, how the expectations about these types appeared and from which factors they are affected are the factors as crucial as the features of the leader. In this study, the effect of media on political leadership expactations, which has great importance in terms of all organizations from the smallest ones of the states and internatinoal public opinions, has been examined. In the case of Turkey, it has been clasified that the media, which is one of the social factors affecting the leadership expectations of political advocates, has some certain effects under some conditions.

Keywords:

Media, political leadership, politics,

PDF

___

- BENNET, W.Lance; IYENGAR, Shanto (2008). “A New Era of Minimal Effects? The Changing Foundations of Political Communication”, Journal of Communication, 58(4), 707-731.
- BURNS, J (1979). Leadership, New York: Harper and Row.
- DEAN Dianne (2004). “A Faustian Pact? Political Marketing and th Authoritorian Personality”, Journal of Public Affairs,Vol. 4, No.3, 256-267.
- DENVER, David (1989). Elections and Voting Behaviour in Britain, London : Philip Allan.
- EDINGER, L. Joachim (1976). Political Leadership in Industrialized Societes, New York: Robert E. Krieger Publishing Company.
- HARROP, Martin; MILLER, William L. (1987). Election and Voters a Comparative Introduction, Londra: Mcmillan.
- İRVAN, Süleyman (2001). “Gündem Belirleme Yaklaşımının Genel Bir Değerlendirmesi”, İletişim Dergisi, Sayı: 9, 69-106.
- İSLAMOĞLU, Hamdi (2002). Siyaset Pazarlaması Toplam Kalite Yaklaşımı, İstanbul: Beta Yayınları.
- KAHRAMAN, A.Burak (2002). Siyasal Katılıma Etki Eden Sosyolojik Faktörler (Isparta Uygulaması), Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Isparta.
- KALENDER, Ahmet (2005). Siyasal İletişim Seçmenler ve İkna Stratejileri, Konya: Çizgi Yayınevi.
- KARAHAN USLU, Zeynep (2016). “Siyasal İletişim Yöntemlerinin Seçmen Davranışına Etkisi ve 22 Temmuz 2007 Seçimleri”, Siyasal İletişim, (http://www.siyasaliletisim.org/pdf/siyasal iletisimyontemive secmen davranisi.pdf), (15.09.2016).
- KAVANAGH, Dennis (1995). Election Campaigning The New Marketing of Politics, Cambridge: Blackwell Publishers.
- KAYA, A. Raşit (1985). Kitle İletişim Sistemleri, Ankara: Teori Yayınları.
- KELLERMAN, Barbara (ed.) (1986). Political Leadership: A Source Book, Pittsburgh: University of Pittsburgh Press.
- KIŞLALI, A.Taner (1987). Siyaset Bilimi, Ankara: A.Ü.Basın-Yayın Yüksekokulu Yayınları, No: 9.
- KLAPPER, Joseph (1957). “What We Know About The Effects of Mass Communication: The Brink of Hope”, The Public Opinion Quarterly, 453-474.
- LATIMER, Margaret K. (1984). “Policy Issues and Personal Images in Political Advertising in a State Election”, Journalism Quarterly, Vol. 61, S. 4, 776-784.
- McCOMBS, Maxwell; SHAW, Donald (1984). The Agenda Setting Function of The Press, Washington: Congressional Quarterly Inc.
- McQUAIL, Denis; WINDAHL, Sven (1993). İletişim Modelleri,çev. Mehmet Küçükkurt, Ankara: İmaj Yayınları.
- MILBURN, A. Michael (1998). Sosyal Psikolojik Açıdan Kamuoyu ve Siyaset, çev. Ali Dönmez - Veli Duyan, Ankara: İmge Kitabevi.
- MOOG, Sandra; SLUYTER-BELTRAO, Jeffrey (2000). The Transformation of Political Communication, Axford Barrie ve Huggings Richard(Ed.), New Media and Politics, London: Sage Publications.
- NEUMANN, E.Noelle (1992). The Contribution of Spiral of Silence Theory to an Understanding of Mass Media, New York: Paragon House.
- ÖZGÜL, Bülent (2016). Halkla İlişkilerciler İçin Gazetecilik Bilgisi, Ankara: Sage Yayıncılık.
- ÖZKAN, Abdullah (2004). Siyasal İletişim, İstanbul : Nesil Yayınları.
- PALMER, Jerry (2002). “Smoke and Mirrors: Is That The Way It Is? Themes in Political Marketing”, Media, Culture&Society, Vol.24,245-363.
- POLAT Cihat; KÜLTER Banu (2008). “Genç Seçmenler Gözüyle Siyasal Ürün (Siyasi Lider) Özellikleri: Ankara’daki Üniversite Öğrencileri Üzerine Bir Çalışma”, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, Cilt: 5, Sayı: 1, 1-31.
- SİTEMBÖLÜKBAŞI, Şaban (2004). “Isparta’da Seçmenlerin Parti Tercih Nedenleri Üzerine Bir Araştırma: 1995, 1999 ve 2002 Genel Seçimleri Karşılaştırması”, Akdeniz Ün. İİBF Dergisi (8),156-176.
- TEMEL, Faruk (2013). “Siyasal Tercihlerin Oluşum Sürecinde Kitle İletişim Araçlarının Rolü”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 29, 239-250.
- TOKGÖZ, Oya (1979). Siyasal Haberleşme ve Kadın, Ankara Ü. SBF Yay., Ankara: Sevinç Matb..
- TUCKER, Robert C. (1981). Politics as Leadership, Columbia: University of Missouri Press.
- TURAM, Erdoğan (1994). Medyanın Siyasi Hayata Etkileri, İstanbul: İrfan Yayınevi.
- WEBER, Max (1996). Meslek Olarak Siyaset,çev. Taha Parla, İstanbul: İletişim Yayınları.
- YILDIZ, Nuran (2002). Türkiye’de Siyasetin Yeni Biçimi: Liderler İmaj Medya, Ankara: Phoenix Yayınevi.
- YÜKSEL, Erkan (2001). Medyanın Gündem Belirleme Gücü, Konya: Çizgi Kitabevi.
- ZACCARO, Stephen J. (1991). “Leadership and Social Intelligence: Linking Social Perceptiveness and Behavioral Flexibility to Leader Effectiveness”, The Leadership Quarterly,Vol.2, 317-342.