Kerem Orhun BARTAN, Hatun BOZTEPE TAŞKIRAN

KURUMSAL DEĞİŞİM YÖNETİMİ SÜRECİNDE KURUM İÇİ İLETİŞİMİN ROLÜ

Değişim olgusu, bugünün kurumları tarafından büyük ölçüde kaçınılmaz olarak kabul edilmektedir. Günümüz iktisadi ortamının sürekli değişen koşulları ve yüksek rekabet düzeyi sebebiyle, açık sistemler olarak kabul edilen kurumların, gelecekteki hedeflerini gerçekleştirebilmek üzere sürdürebilir rekabet avantajları yaratmaları gerekmektedir. Varlıklarını sürdürmek ve kurumsal amaçlarına başarılı biçimde ulaşmak isteyen kurumların iç ve dış değişim baskılarını stratejik biçimde yönetmesi önem taşımaktadır. Kurumsal değişimin yönetimi sürecinde, değişimi etkileme ve değişimden etkilenme durumu ile karşı karşıya kalan kurum içi hedef kitlelerle olan iletişim kritik bir rol oynamaktadır. Bu nedenle çalışmanın amacı, değişim yönetimi ile kurum içi iletişim arasındaki bağlantıların ortaya konması ve kurumsal değişim yönetimi sürecinde kurum içi iletişimin rolünün açıklanması olarak belirlenmiştir. Türkiye’de özel sektörün önde gelen kuruluşlarının bu husustaki yaklaşımlarını belirlemek üzere, kurumsal iletişim departmanı yetkilileri ile yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılarak bir araştırma gerçekleştirilmiştir. Araştırmadan elde edilen bulgular, Türkiye’nin önde gelen kurumlarının değişim yönetimi anlayışı ile kurum içi iletişim arasındaki stratejik bağı ve bu bağlamda işlevsel iç iletişim fırsatları oluşturmanın değerine işaret etmektedir. Araştırma sonuçlarının, değişim girişimlerinin başarı oranının arttırılması, geliştirilebilir ve sürdürülebilir iletişim temelli kurumsal yapılar oluşturulmasının ardındaki dinamiklerin anlaşılması açısından önem arz ettiği dikkat çekmektedir. Ayrıca bu alandaki gelecek tartışmalara ve araştırmalara yönelik öneriler sunulmaktadır

Anahtar Kelimeler:

Kurumsal Değişim Yönetimi, Kurum İçi İletişim, Değişim Sürecinde Kurum İçi İletişim, Değişime Direnç

THE ROLE OF INTERNAL COMMUNICATION IN THE PROCESS OF CORPORATE CHANGE MANAGEMENT

The phenomenon of change is accepted as being inevitable by today's corporations. Due to the fact that constantly changing conditions of today’s business environment and its high level of competition, the institutions regarded as open systems are required to create sustainable competitive advantages to be able to achieve future objectives. It is important to strategically manage the pressures of internal and external change of institutions that seek to maintain their existence and achieve their corporate objectives. In the process of change management, communication with inner target audiences which can affect change and are also affected by the change plays a critical role. Therefore, the aim of the study is to identify the links between change management and internal communication and to explain the role of internal communication in the process of corporate change management. A research was conducted by using the method of the semi-constructed interview with Corporate Communication Department officials of prominent organizations of the private sector in Turkey to determine their approach to the subject. Turkey's leading firms' understanding of change management and its strategic link with internal communication and the value of establishing functional interior communication opportunities within this context is indicated by the research findings. It is suggested that the results of the research are important in terms of understanding the dynamics behind increasing success rate of change initiatives and establishing developable and sustainable institutional structures based on communication. Recommendations for future discussions are alsopresented.

Keywords:

Corporate Change Management, Internal Communication, Resistance To Change, Internal Communication Duringchange,

PDF

___

AHMED, Pervaiz K. (1998). “Culture and Climate for Innovation”, European Journal of Innovation Management, 1(1), p.30-43.
AKAT, İtler; BUDAK, Gönül; BUDAK, Gülay (1998). İşletme Yönetimi. İzmir: Barış Yayınları.
BARUTÇUGİL, İsmet (2004). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi. İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
BEER, Michael and NOHRIA, Nithin (2000). “Cracking the Code of Change”, Harvard Business Review, May-June, p.133-141.
BURNES, Bernard (2015). “Understanding Resistance to Change – Building on Coch and French”, Journal of Change Management, 15(2), p.92-116.
BURNES, Bernard; BY, Rune Todnem (2012). “Leadership and Change: The Case of Greater Ethical Clarity”, Journal of Business Ethics, 108(2), p.239-252.
CHREIM, Samia (2002). “Influencing Organizational Identification During Major Change: A Communication-Based Perspective”, Human Relations, 55(9), p.1117-1137.
CORNELISSEN, Joep (2004). Corporate Communications Theory and Practice. Londra: Sage Publications.
CUTLIP, Scott M.; CENTER, Allen H.; BROOM, Glen M. (1985). Effective Public Relations. 6. Basım, New Jersey: Prentice-Hall.
ÇAĞLAR, İrfan (2015). Bireysel, Örgütsel ve Toplumsal Düzeyde Değişim ve Değişim Yönetimi. Ankara: Nobel Yayınları.
ÇOROĞLU, Çağlar (2002): Yeni Ekonomide Yönetim ve Pazarlama. İstanbul: Alfa Yayınları.
DUCK, Jeanie Daniel (1993). “Managing Change: The Art of Balancing”, Harvard Business Review, November-December, p.109-118.
ELVING, Wim J.L. (2005). “The Role of Communication in Organisational Change”, Corporate Communications: An International Journal, 10(2), p.129-138.
ERWON, Dennis G. and GARMAN, Andrew N. (2010). “Resistance to Organizational Change: Linking Research and Practice”, Leadership & Organization Development Journal, 31(1), p.39-56.
GEÇİKLİ, Fatma; SERÇEOĞLU, Neslihan; ÜST, Çağla (2011). “Örgüt İçi İletişim ve İletişim Tatmini Konaklama İşletmelerinde Bir Uygulama”, İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 33, s.163-184.
GÜVEN, Yasemin ve İLERİ, Hüseyin (2013). “Değişim Yönetimi ve Değişime Direnç”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 6(1), s.87-106.
HERAND, Deniz ve ÇALIŞIR, Tuğçe (2014). “Kurum İçi İletişim Geliştirmede Software (Yazılım) Kullanımının Rolü”, Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 5(8), s.67-78.
HIATT, Jeff (2006). ADKAR: A Model For Change in Business, Government and Our Community. USA: Prosci Research.
HIATT, Jeff and CREASEY, Timothy J. (2003). Change Management: The People Side of Change. USA: Prosci Research.
İNCE, Mehmet (2005). “Değişim Olgusu ve Örgütlerde İnsan Kaynakları Yönetiminin Değişen Fonksiyonları”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14, p.319-339.
KALLA, Hanna K. (2005). “Integrated Internal Communications: a Multidisciplinary Perspective”, Corporate Communications: An International Journal, 10(4), p.302-314.
KIVILCIM, Fulya (2013). “Küreselleşme Kavramı ve Küreselleşme Sürecinin Gelişmekte Olan Ülke Türkiye Açısından Değerlendirilmesi”, Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 5(1), s.219-229.
KINGSTON, Tamsin (2008). Organizational Communication in a Strategic Change Project, University of Unitec New Zealand Unpublished Degree of Master Thesis, Auckland .
KLEIN, Stuart M. (1996). “A Management Communication Strategy for Change”, Journal of Organizational Change Management, 9(2), p.32-46.
KOCABAŞ, Füsun (2005). “Değişime Uyum Sürecinde İç ve Dış Örgütsel İletişim Çabalarının Entegrasyonu Gerekliliği”, Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13, s.247-252.
KOÇEL, Tamer (2013). İşletme Yöneticiliği. 14. Basım. İstanbul: Beta.
KOTTER, John (1995). “Change: Why Transformation Efforts Fail”, Harvard Business Review, March-April, p.59-67.
LINES, Rune (2004). “Influence of Participation in Strategic Change: Resistance, Organizational Commitment and Change Goal Achievement”, Journal of Change Management, 4(3), p.193-215.
MICHEL, Alexandra; BY, Rune Todnem; BURNES, Bernard (2013). “The Limitations of Dispositional Resistance in Relation to Organizational Change”, Management Decision, 51(4), p.761-780.
MISHRA, Karen; BOYNTON, Lois; MISHRA, Aneil (2014). “Driving Employee Engagement: The Expanded Role of Internal Communications”, International Journal of Business Communication, 51(2), p.183-202.
MORAN, John W. and BRIGHTMAN, Baird. K. (2000). “Leading Organizational Change”, Journal of Workplace Learning, 12(2), p.66-74.
MUCUK, İsmet (2011). Modern İşletmecilik. 17. Basım, İstanbul: Türkmen Kitabevi.
ONAL, Güngör (1998). İşletme Yönetimi ve Organizasyon. 2. Basım, İstanbul: Türkmen Kitabevi.
QUIRKE, Bill (2008). Making the Connections: Using Internal Communication to Turn Strategy Into Action. 2. Basım, Aldershot: Routledge.
RUSS, Travis L. (2008). “Communicating Change: A Review and Critical Analysis of Programmatic and Participatory Implementation Approaches”, Journal of Change Management, 8(3-4), p.199-211.
THEAKER, Alison (2004). The Public Relations Handbook. 2. Basım, Oxfordshire: Routledge.
TOKAT, Bülent (2012). Örgütlerde Değişim ve Değişim Yönetimi. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
TUDOR, Liviu (2014). “Change Management-Challenge and Opportunity for Sustainable Development of Romanian Companies”, Proceedings of the International Management Conference Faculty of Management, Academy of Economic Studies, 8(1), p.466-476.
TUNÇER, Polat (2012). “Değişim Yönetimi Sürecinde İnsan Kaynakları ve Performans Yönetimi”, Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 1, s.131-156.
TÜZÜN, İpek K. ve ÇAĞLAR, İrfan (2008). “Örgütsel Özdeşleşme Kavramı ve İletişim Etkinliği İlişkisi”, Jorunal of Yaşar University, 3(9), s.1011-1027.
VAN RIEL, Cees (1995). Principles of Corporate Communications. Londra: Prentice Hall.
VURAL, Z. Beril Akıncı ve COŞKUN, Gül (2007). Örgüt Kültürü: İletişim, Liderlik, Motivasyon, Bağlılık, Performans Açısından Değerlendirme. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
WADDELL, Dianne and SOHAL, Amrik (1998). “Resistance: A Constructive Tool for Change Management”, Management Decision, 36(8), p.543-548.
WELCH, Mary and JACKSON, Paul R. (2007). “Rethinking Internal Communication: A Stakeholder Approach”, Corporate Communications: An International Journal, 12(2), p.177-198.
YILDIZ, Kaya (2013). “Analysis of the Relation of Teachers’ Organizational Identification and Organizational Communication”, Educational Sciences: Theory and Practice, 13(1), s.264-272.