HALKLA İLİŞKİLER EĞİTİMİ: KOCAELİ VE SAKARYA ÜNİVERSİTESİ ÖĞRENCİLERİNİN HALKLA İLİŞKİLER EĞİTİMİNE İLİŞKİN GÖRÜŞLERİNİN ARAŞTIRILMASI

Halkla ilişkiler eğitiminin nasıl olması gerektiği, akademisyenlerin, sektörün ve öğrencilerin beklentilerinin neler olduğu, müfredatın oluşturulması, standardizasyon çalışmaları gibi konular alanda en çok tartışılan konular arasında yer almaktadır. Bu çalışmanın amacı, halkla ilişkiler eğitimiyle ilgili yapılan birçok çalışmanın ışığında iletişim fakültesinde lisans düzeyinde öğrenim gören halkla ilişkiler öğrencilerinin aldıkları eğitime yönelik görüşlerini tespit etmek ve bu görüşlerin demografik özelliklerle ilişkisini ortaya koymaktır. Araştırma Kocaeli Üniversitesi İletişim Fakültesi Halkla İlişkiler ve Tanıtım Bölümü ve Sakarya Üniversitesi İletişim Fakültesi Halkla İlişkiler ve Reklamcılık Bölümü öğrencileriyle sınırlandırılmıştır. Araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmış, veri toplama yöntemi olarak anket formu uygulanmıştır. Araştırmaya her iki üniversiteden toplam 318 öğrenci katılmıştır. Elde edilen bulgular SPSS Statistics 20 programıyla değerlendirilmiştir. Araştırmanın temel bulgularına göre; halkla ilişkiler eğitimiyle ilgili ifadelere öğrencilerin 3,2668 ortalama değerle orta düzeyde katılım sağladıkları belirlenmiştir. Böylelikle öğrencilerin halkla ilişkiler eğitimine ilişkin görüşlerinin olumlu yönde olduğu sonucuna varılmıştır. Ayrıca yapılan analizler sonucu öğrencilerin eğitim gördükleri üniversite ve sınıfa göre halkla ilişkiler eğitimiyle ilgili görüşlerinde farklılıklar saptanmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Halkla ilişkiler, Eğitim, Halkla ilişkiler eğitimi

PUBLIC RELATIONS EDUCATION: INVESTIGATION OF KOCAELI AND SAKARYA UNIVERSITY STUDENTS’ VIEWS ON PUBLIC RELATIONS EDUCATION

Topics such as how public relations education should be, what academicians, the sector and students expect, the establishment of the curriculum and standardization studies are among the most debated topics in the field. The purpose of this study is to determine the views of public relations undergraduate students about the education and to reveal the relationship of these views with demographic characteristics in the light of many studies on public relations education. The research was limited to the students of Kocaeli University Faculty of Communication Department of Public Relations and Publicity and Sakarya University Faculty of Communication Department of Public Relations and Advertising. A relational survey model was used in the study and a questionnaire was used as a data collection method. A total of 318 students from both universities participated in the study. Statistical analysis was performed with SPSS Version 20. According to the main findings of the study; It was determined that the students had medium level participation with 3.2668 average values. Thus, it is concluded that students' views on public relations education are in a positive way. In addition, as a results of the analysis differences on the views of students were determined about public relations education according to the universities and classes.

Keywords:

Public relations, Education, Public relations education,

PDF

___

KAYNAKÇA
ATABEK, Ümit ve ŞENDUR ATABEK, Gülseren (2014). “İletişim Eğitiminde Farklı Perspektifler: Öğrenciler, Akademisyenler ve Meslek Mensuplarının İletişim Eğitimi Hakkındaki Tutumları”, Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi - Sayı 38, ss.148-163.
ANKARA ÜNİVERSİTESİ, ÖĞRENCİ MEMNUNİYETİ ANKETİ, http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:9HrVoJ6T4KoJ:adkg.ankara.edu.tr/dosyalar/OMA.doc+&cd=6&hl=tr&ct=clnk&gl=tr, 6 Şubat Erişim Tarihi: 2018.
ATATÜRK ÜNİVERSİTESİ ÖĞRENCİ MEMNUNİYET ANKETİ, http://portal.atauni.edu.tr/temp/anket/ogrenci.html, Erişim Tarihi: 6 Şubat 2018.
BASKIN, Otis W., ARONOFF, Craig ve LATTIMORE, Dan Baskin (1997). Public Relations, The Profession and the Practice. Brown & Benchmark Publisher.
YILDIRIM BECERİKLİ, Sema (2004). “Türkiye’deki Lisans Düzeyindeki Halkla İlişkiler Eğitimine İlişkin Bir Değerlendirme, 2nd International Symposium Communication in the Millenium A Dialogue Between Turkish and American Scholars, Volume 1, March 17-19, 193-219, İstanbul.
BLACK, Sam (1998). Halkla İlişkiler Eğitimi, Öneriler ve Standartlar. İstanbul: IPRA- Uluslararası Halkla Ilişkiler Derneği Altın Kitap 7, Rota Yayınları.
BOSTON UNIVERSITY COLLEGE OF COMMUNICATION, The first degree, the Last Word, http://www.bu.edu/com/academics/what-we-do/public-relations/, Erişim Tarihi: 15 Ocak 2018.
BÜLBÜL, Şahamet, ALTAŞ, Dilek, URFALIOĞLU, Fatma ve YILDIRIM, İlknur Esen (2008). “Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Öğrencilerinin Sosyo-Demografik Yapısı ve Beklenti Analizi”. Fakülte Yayın No: 541. İstanbul: Dizayn Matbaacılık.
CANPOLAT, Nesrin (2013). “Türkiye’de Halkla İlişkiler Eğitimi: Halkla İlişkiler Ders Programlarının Değerlendirilmesine Yönelik Bir Araştırma”, Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, Cilt 2, Sayı 2.
CEDEFOP (2008). Terminology of European education and training policy: A selection of 100 key terms, Luxembourg: Office for Official Publications of the European Communities.
ÇELİK, Özge Ceren ve AKKUTAY, Ülker (2017). “Yükseköğretimde Öğretimsel Algı ve Uygulamalar Ölçeğinin Türkçeye Uyarlanması: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması”, İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, Cilt / Vol: 6, Sayı/Issue: 5, ss. 2647-2669.
CHUNG, Wonjun ve CHOI, Jinbong (2012). “Professionalism in Public Relations Pedagogy: A Comparative Analysis of Public Relations Curricula among the United States, the United Kingdom, and South Korea”, Journalism & Mass Communication Educator Vol.67(4), pp.375–391.
COOMBS, Philip, H. ve AHMED, Manzoor (1974) Attacking Rural Poverty: How non-formal education can help, Baltimore: John Hopkins University Press.
ERDOĞAN, İrfan (2003). Pozitivist Metodoloji, Ankara: Erk Yayınları.
EUROSTAT (2006). Classification of learning activities – Manual. Luxembourg: Office for Official Publications of the European Communities.
FITCH, Kate (2013). “A Disciplinary Perspective: The Internationalization of Australian Public Relations Education”, Journal of Studies in International Education, Vol. 17:2, pp. 136-147.
GONÇALVES, Gisela, DE CARVALHO SPÍNOLA, Susana ve PADAMO, Celma (2013), “Analysing public relations education through international standards: The Portuguese case”, Public Relations Review, Vol.39, pp.612– 614. http://dx.doi.org/10.1016/j.pubrev.2013.07.020.
HARRAL, Steward (1952). “Trends in Public Relations Training and Research”, Journalism Bulletin, vol. 29, 2: pp. 207-210.
HATZIOS, Ada ve LARISCY, Ruthann, W. (2008), “Perceptions of Utility and Importance of International Public Relations Education among Educators and Practitioners”, Journalism & Mass Communication Educator, vol. 63, 3: pp. 241-258.
HORNAMAN, Lisa Beth (2000). “Public Relations Education And The Public Relations Profession”. University Of Florida: A Thesis Presented To The Graduate School Of The University of Florida In Partial Fulfillment Of The Requirements For The Degree Of Master Of Arts In Mass Communication.
HYSI PANAJOTI, Vjolica ve SHYLE, Irma (2015). “The Image and Perceived Quality of Universities as Important Dimensions for Building University Brand Equity -Case Study Involving Albanian Students”. European Journal of Social Sciences, January-April, Vol.3, Nr. 2.
İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ İLETİŞİM FAKÜLTESİ’NİN TARİHÇESİ, http://iletisim.istanbul.edu.tr/tr/content/fakultemiz/tarihce, Erişim Tarihi: 18 Ocak 2018.
İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ, ÖĞRENCİ MEMNUNİYETİ ANKETİ, http://istanbultip.istanbul.edu.tr/ogrenci-memnuniyet-anketi/, Erişim Tarihi: 6 Şubat 2018.
KA YING MAK, Angela (2017). “Teaching International Public Relations: An Update Report Among Educators”, Journalism & Mass Communication Educator, Vol 72, Issue 2
KADIBEŞEGİL, Salim (1999). Halkla İlişkilere Nereden Başlamalı, Ankara: Mediacat Yayınları.
KARADENİZ TEKNİK ÜNİVERSİTESİ, ÖĞRENCİ MEMNUNİYETİ ANKETİ, http://www.ktu.edu.tr/dosyalar/yonetim_a094d.pdf, Erişim Tarihi: 6 Şubat 2018.
KARASAR, Niyazi (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, 23.Basım, İstanbul: Nobel Yayınları.
KAZANCI, Metin (2007). Kamuda ve Özel Kesimde Halkla İlişkiler, Ankara: Turhan Kitabevi.
KELOĞLU İŞLER, Esra. (2007). “Halkla İlişkiler Mitler ve Gerçekler”, Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi Kırkıncı Yıl Kitaplığı No:4, Ankara
KEYTON, Joann (2005). Communication Research Asking Questions, Finding Answers, New York, McGrawHill Publish.
KURTULUŞ, Elif ve ZEMBAT, Rengin (2000). “Günlük Plan Örneği II: Marmara Üniversitesi Okul Öncesi Uygulama Okulu”, Ed. M.Sağlam, Özel Öğretim Yöntemleri (124-128), Anadolu Üniversitesi Yayın No:1487.
LA BELLE, Thomas J. (1982). “Formal, Nonformal and Informal Education: A Holistic Perspective on Lifelong Learning”. International Review of Education Vol.28 (2), 159-175.
LEE, McClung Alfred (1947). “Trends in Public Relations Training. The Public Opinion Quarterly”, Vol. 11, No. 1 (Spring, 1947), pp. 83-91.
L’ETANG, Jacqule ve PIECZKA, Magda (2002). Halkla İlişkilerde Eleştirel Yaklaşımlar, Ankara: Vadi Yayınları.
MANPOWER SERVICES COMMISSION (1981) Glossary of Training Terms. London: HMSO
MASLOWSKI, Ralf, BREİT, Heiko, ECKENSBERGER, Lutz ve SCHEERENS, Jaap (2009). “A Conceptual Framework on Informal Learning of Active Citizenship Competencies”, Ed. J. Scheerens, Informal Learning of Active Citizenship at School: An International Comparative Study in Seven European Countries (11-24), Dordrecht; London: Springer.
MEDİPOL ÜNİVERSİTESİ MEMNUNİYET ANKETİ, http://www.medipol.edu.tr/Duyurular/6/Ogrenci-Isleri-Duyurulari/811/Memnuniyet-Anketi.aspx, Erişim Tarihi: 6 Şubat 2018.
MIHÇIOĞLU, Cemal (1970). “Halkla İlişkiler Nedir?”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. Cilt: 3 Sayı: 1. DOI: 10.1501/Egifak_0000000307.
MUĞLA SITKI KOCAMAN ÜNİVERSİTESİ, LİSANS ÖĞRENCİLERİ İÇİN BÖLÜM MEMNUNİYETİ ANKETİ, http://istatistik.mu.edu.tr/Icerik/istatistik.mu.edu.tr/Sayfa/Lisans%20%C3%96%C4%9Frencileri%20i%C3%A7in%20B%C3%B6l%C3%BCm%20Memnuniyet%20Anketi.pdf, Erişim Tarihi: 6 Şubat 2018.
NİĞDE ÜNİVERSİTESİ, AYHAN ŞAHENK TARIM BİLİMLERİ VE TEKNOLOJİLERİ FAKÜLTESİ (TBTF) LİSANS ÖĞRENCİ MEMNUNİYET ANKETİ, http://static.ohu.edu.tr/uniweb/media/portallar/tarimbilimlerifakultesi//sayfalar/4893/3x0jytnh.pdf, Erişim Tarihi: 6 Şubat 2018.
OKAY, Aydemir ve OKAY, Ayla (2008). “Undergraduate and Graduate Public Relations Education in Turkey: A Quantitative Study of Dissertations Contributions to Public Relations Field (1984-2007)”, Selçuk İletişim, Sayı: 5(2), ss.5-14.
OECKL, Albert (1976). “Dünyada Halkla İlişkiler Eğitimi”. IPRA-Uluslararası Halkla İlişkiler Derneği Altın Kitap, Sayı 2.
ÖZBEK, Meral (1993). İletişim Eğitimi Üzerine, Ankara Üniversitesi İLEF Yıllığı, Ankara.
PODNAR, Klement ve GOLOB, Ursa (2009). “Reconstruction of public relations history through publications in Public Opinion Quarterly”, Journal of Communication Management Vol. 13, No 1, pp. 56-76.
SIMON, Raymond (1957). “PRSA's 1956 Study of Public Relations Education”. Journalism Quarterly, Volume: 34 issue: 1, page(s): 71-73
SJÖBERG, Göran (1982). “Mesleki Uygulama İçin Bir Halkla İlişkiler Eğitim Modeli”. IPRA-Uluslararası Halkla İlişkiler Derneği Altın Kitap, Sayı 4.
SOLMAZ, Başak, ARSLAN, Aynur, AYDIN, B.Oğuz ve DUĞAN, Özlem (2012). “Türkiye’de Halkla İlişkiler Lisans Eğitimi Üzerine Bir Değerlendirme”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı:27, ss.253-264.
SOLMAZ, Başak, TAŞTEKİN, Halil, YÜKSEK, Öznur, AKPINAR, Kadir ve YAY BAKMAZ, Esra (2017). “Halkla İlişkiler Eğitiminde Uluslararasılaşmanın Önemi: İngiltere ve Türkiye Üzerine Karşılaştırmalı Bir Çalışma”, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı:37, ss. 273-288.
SRIRAMESH, Krishnamurthy ve HORNAMAN, Lisa B. (2006).”Public Relations as a Profession An Analysis of Curricular Content in the United States”, Journal of Creative Communications, Vol. 1:2, pp.155-172.
STACKS, Don, W., BOTAN, Carl ve TURK, Judy VanSlyke (1999). “Perceptions of Public Relations Education”, Public Relations Review, Vol. 25(1): pp.9-28.
TELLAN, Derya (2011). “Halkla İlişkiler Eğitiminin Bağlamı: İletişim, Sosyal Bilimler ya da Onay Üretimi”, Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Sayı: 15, ss.11-31.
THEAKER, Alison (2004). The Handbook of Public Relations, Routledge.
TOKGÖZ, Oya (2006). “Türkiye’de İletişim Araştırmalarında İletişim Eğitiminin Rolü ve Önemi”, Küresel İletişim Dergisi, Sayı 1, ss.1-12.
TOKSÜ, Fügen (2006). “Halkla İlişkilerde Meslekleşme ve Temel İlkeler”, Halkla İlişkiler, Ed: Haluk Gürgen, Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Yayınları: Eskişehir.
TOTH, Elizabeth L. (1999). “Models for Instruction and Curriculum, Public Relations Review”, Vol. 25(1), pp. 45-53.
TÜRKİYE YÜKSEKÖĞRETİM YETERLİLİKLER ÇERÇEVESİ, http://tyyc.yok.gov.tr/, Erişim Tarihi: 12 Şubat 2018.
DEREN VAN HET HOF, Seçil ve TUNCER, M.Umut (2011). “Halkla İlişkiler Eğitimi Üzerine Bir Eleştiri”. Akdeniz İletişim Dergisi, Cilt.15, ss.133-144.
WERGUIN, Patrick (2010). Recognising Non-Formal and Informal Learning Outcomes, Policies and Practices, OECD Publications.
WRIGHT, Donald, K. (2011). “History and development of public relations education in North America: A critical analysis”. Journal of Communication Management, Vol. 15 Issue: 3, pp.236-255. doi.org/10.1108/13632541111151005.
YAYINOĞLU, Pınar Eraslan (2005). Halkla İlişkilerde Araştırma, İstanbul: Birsen Yayınevi.
YÜKSEKÖĞRETİM KANUNU (1981). Kanun No: 2547.