Şia düşüncesinde imamet, nassla belirlendiği üzere, Hz. Ali ve onun soyuna aittir. Şia bu kritere uymayan hilafeti ve bütün yönetimleri zalim, câir ve gasıp olarak kabul eder. Bir Şiî’nin meşru kabul edilmeyen bir yönetimde çalışıp çalışamayacağı konusu ilk dönemden itibaren tartışılmıştır. Bu konuda ilk defa müstakil bir eser, Abbasî hilafetiyle yakın ilişki içerisinde olan Şiî âlim Şerif el-Murtezâ tarafından yazılmıştır. O, bu eserinde meşru olmayan bir yönetimde çalışmanın şartlarını tartışarak böyle bir yönetimde görev almanın meşruluğunu savunmuştur.

The rule of the Muslim community (Imâmah) in succession to the Prophet was the right of ‘Ali and the Imams by virtue of the appointment (nass). Shi’ism considered the historical caliphate, as invariably usurpatory and illegitimate. The problem of the lawfulness of accepting and holding office under an illegitimate ruler posed itself in the Shi'a thought from an early date. The first treatise (risalah) wrote by the Sharif al-Murtada (d. 436/1044) who had close social relations with the ‘Abbasid caliphs. He explain the terms of the legality of holding office under illegitimate rulers and defended the legitimacy of the task of holding office in this treatise.