SELAHATTİN ÇINAR, RÜŞTÜ HATİPOĞLU, MUSTAFA AVCI, İlker İNAL, Celal YÜCEL ARİFE AVAĞ

Hatay İli Kırıkhan İlçesi Taban Meralarının Vejetasyon Yapısı Üzerine Bir

Bu araştırma, Hatay İli Kırıkhan ilçesinin taban kesimindeki 5 farklı merada, vejetasyon yapısının belirlenmesi amacıyla 2009 yılında yürütülmüştür. Araştırmada, her merada toplam 12 lup hattındaki 1200 noktada ölçüm yapılarak meralardaki bitkilerin türleri, cins ve familyaları, etkileri (azalıcı, çoğalıcı, istilacı), ömür uzunlukları, meraların bitki ile kaplı alan oranları, alana göre botanik kompozisyonları, incelenen meraların birbirlerine göre benzerlikleri ve her bir meranın durumu saptanmıştır. Yapılan vejetasyon etütlerinde, 22 familyadan, 41 cinse ait toplam 41 türe rastlanmıştır. Bu meralarda bitki ile kaplılık oranları nın % 84.4 - 99.0, bitki ile kaplı alanda buğdaygillerin oranının % 48.8 - 58.6, baklagillerin oranının % 8.9 - 22.1, diğer familya bitkilerinin oranının ise % 25.6 - 45.0 arasında değiştiği tespit edilmiştir. Söz konusu meralar arasındaki benzerlik katsayıları 0.53 - 0.94 arasında değişmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, incelenen meraların mera durumunun çok zayıf ve zayıf olduğu, bu ve benzer meralar için uygun ıslah yöntemlerinin belirlenerek mera durumlarının iyileştirilmesi amacıyla yeni araştırmaların yürütülmesi gerektiği sonucuna varılmıştır.

A research on the vegetation structures of the pastures in district Kırıkhan, Hatay

This research was conducted to determine vegetation structures of the native pastures in the five villages of district Kırıkhan, Hatay, in the year of 2009 . Vegetations of the pastures were studied by the Loop Method. In each pasture 1200 loop measurements in 12 lines were made. Plant-covered area rate, botanical composition in the plant covered area and similarity coefficients among the pastures were calculated from the loop measurements. 41 plant species of 41 genus from 22 plant families were determined on the vegetations of the pastures. Plant cover percentages varied between 84.4 % to 99.0 % and percentages of grasses, legumes and other family plants in the total plant cover varied between 48.8 %, and 8.9 %, 25.6 %, and 58.6 %, 22.1 %, and 45.0 %, respectively, as depending on the pastures. Community similarity coefficients varied between 0.53 and 0.94 as depending on the pastures. According to the quality scores, the pastures studied were in poor and very poor conditions. It was concluded that because of poor conditions of the pastures, the research on the determination of proper improvement methods for the pastures must be conducted.

___

Anonim (1962). Range Research: Basic problems and techniques, National Academy of Science. National Research Council Pub.890
Anonim (2008). Türkiye'nin Çayır ve Mera Bitkileri. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü. Çayır, Mera, Yem Bitkileri ve Havza Geliştirme Daire Başkanlığı.
Anonim (2012).Meteorological data for Hatay, www.wunderground.com
Anonim (2013). Türkiye İstatistik Kurumu 2010 Veritabanı (www.tuik.gov.tr)
Avağ A, Mermer A, Yıldız H, Ünal E, Urla Ö, Aydoğdu M, Dedeoğlu F, Aydoğmuş O, Torunlar H, Tuğaç MG, Ünal S, Mutlu Z, Özaydın KA, Özgöz MM, Aksakal E, Kara A, Uzun M, Çakal Ş, Yıldırım T, Aksoyak Ş, Tezel M, Aygün C, Kara İ, Erdoğdu İ, Sever L, Atalay A, Yavuz T, Avcı M, Çınar S, İnal İ, Yücel C, Cebel H, Keçeci M, Başkan O, Depel G, Palta Ç, Çarkacı A, Karadavut U, Şimşek U, Sürmen M, Odabaşı G, Gül D, Koç A, Erkovan Hİ, Güllapoğlu K, Kendir H ve Şahin N (2012). TUBITAK 106G017 nolu Ulusal Mera Kullanımı ve Yönetim Projesi Sonuç Raporu, Ankara.
Aydın İ ve Uzun F (2002). Çayır Mera Amenajmanı ve Islahı. Ondokuzmayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Kitabı, No:9, Samsun
Bakır Ö (1963). ODTÜ Arazisinde Bir Mera Etüdü. A.Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları No:382 Ankara
Bakır Ö (1970). Orta Doğu Teknik Üniversitesi Arazisinde Bir Mer'a Etüdü. A.Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları No:232 Ankara
Büyükburç U (1983). Ankara İli Yavrucak Köyü Meralarını Gübreleme ve Dinlendirme Yolu İle Islahı Olanakları Üzerine Bir Araştırma. Çayır- Mera Zootekni Araştırma Enstitüsü Yayınları No:79, Ankara.
Çınar S (2001). Adana İli Tufanbeyli İlçesi Hanyeri Köyü Merasında Verim ve Botanik Kompozisyonun Saptanması Üzerine Bir Araştırma, Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, 70 s. Adana
Davis PH ( 1965,1967, 1969). Flora of Turkey and the Edinburgh Press, Volume 1-3, Edinburgh.
Demiri M (1983). Flora Ekskursionistee Shqiperise. T.,Shtepia Botuese e Librit Shkollor Tirane.
Edgecombe W (1964). Weeds of Lebanon. Faculty of Agriculture Sciences American University of Beirut, Lebanon, Publication No:24.
Erkun V (1971). Hakkari ve Van İllerinde Mer'a Araştırmaları. Tarım Bakanlığı Ziraat İşleri Gn. Müd. Yayınları No:13 Ankara
Erkun V (1972). Bala İlçesi Mer'aları Üzerinde Araştırmalar. Tarım Bakanlığı Hayvancılığı Geliştirme Gn. Müd. Yayınları Ankara
Garms H, Eigener W, M e lderıs A, P ope T, and D urrell G ( 1 968). The Natural History of Europe. Paol Hamilyn Limited, London.
Gökkuş A (1984). Değişik Islah Yöntemleri Uygulanan Erzurum Tabii Meralarının Kuru Ot ve Ham Protein Verimleri ile Botanik Kompozisyonları Üzerinde Araştırmalar (Yayınlanmamış Doktora tezi) A.Ü. Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü, Erzurum.
Gökkuş A (1991). Doğu ve Güney Doğu Anadolu Bölgeleri Çayır Mera ve Yem Bitkileri ve Hayvancılığı Geliştirme Projesi Eğitim Semineri. 20-22 Şubat 1991, Erzurum.
Gökkuş A, Koç A ve Çomaklı B (2000). Çayır-Mera Uygulama Kılavuzu. (Geliştirilmiş 3. Baskı). A.Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları, Yayın No:142, Ankara
Gökkuş A ve Koç A (2001). Mera ve Çayır Yönetimi. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Notu Yayınları: 228.
Huxley A and Taylor W (1977). Flowers of Greece and the Aegean. Chatto and Windus Ltd. Printed Great Britain by Richard Clay Ltd Bunges, Suffolk.
İnal İ, Avcı M, Çınar S, Yücel C, Hatipoğlu R (2011). Çukurova Bölgesi Sahil Meralarının Vejetasyon Yapısı Üzerine Bir Araştırma. IX. Tarla Bitkileri Kongresi Sunulu Bildiri, 3. Cilt. s. 1664-1667. 12- 15 Eylül Bursa.
Koç A ve Gökkuş A (1994). Güzelyurt Köyü Mera Vejetasyonunun Toprağı Kaplama Alanı ile Bırakılacak En Uygun Anız Yüksekliğinin Belirlenmesi. Türk Tarım ve Ormancılık Dergisi. Cilt 18 sayı 6. (498-500) TUBİTAK. Ankara. Kompozisyonu ve
Okatan A ( 1987). Trabzon-Meryemana Deresi Yağış Havzası Alpin Meralarının Bazı Fiziksel ve Hidrolojik Toprak Özellikleri ile Vejetasyon Yapısı Üzerine Bir Araştırma. T.C. Tarım Orman ve Köyişleri Bakanlığı Orman Genel Müd. Yayın No: 664, Seri No: 62, Ankara, 290 s.
Özmen T (1977). Konya İli Meralarının Bitki Örtüsü Üzerinde Araştırmalar. Yayınlanmamış Doktora Tezi. A.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü. Ankara
Öztan Y ve Okatan A (1985). Çayır Mera Baklagil ve Buğdaygil Yem Bitkilerinin Tanıtım Klavuzu. Cilt II. K.Ü. Orman Fakültesi. Karadeniz Üniversitesi Basımevi Genel Yayın No: 95 Fakülte Yayın No: 8 Trabzon.
Polunin O and Huxley A (1974). Flowers of the Mediterranean Chatto and Windus, London.
Şen Ç (2010). Kilis İli Bazı Köylerindeki Meralarda Vejetasyon Yapısı Üzerine Bir Araştırma. Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, 96 s.
Tükel T (1981). Ulukışla'da Korunan Tipik bir Step Dağ Mer'ası ile Eş Orta Malı Meraların Bitki Örtüsü ve Verim Araştırmalar Yayınlanmamış Doçentlik Tezi. Adana Üzerine
Uslu SÖ (2005). Kahramanmaraş İli Türkoğlu İlçesi Araplar Köyü Yeniyapan Merasında Botanik Kompozisyonun Uygulamalarının Meranın Verim ve Botanik Kompozisyonuna Etkileri Üzerinde Araştırmalar, Ç.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü Yayınlanmamış Doktora Tezi, Adana ve Farklı Gübre
Weymer H (1981). Lernt Pflanze Kennen. Ferdinand Enke Verlag, Stuttgart.
Yılmaz T (1977). Konya ili Sorun Alanlarında Oluşan Meraların Bitki Örtüsü Üzerine Araştırmalar. Tarım Bakanlığı Toprak-Su Gn. Müd. Konya Toprak Su Bölge Araştırma Enstitüsü Yayınları, Genel Yayın No: 46, Konya

Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi-Cover

ISSN: 1300-2910
Yayın Aralığı: Yılda 3 Sayı
Başlangıç: 1985
Yayıncı: Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi Yayın Ofisi