Türkiye’de Perakende Sektöründe Hizmet Veren Üç Kurumun İtibar Katsayısı ve Finansal Göstergeleri Üzerine Bir Araştırma

Bu çalışmada, Türkiye’deki perakende sektöründe hizmet veren halka açık üç firmanın kurumsal itibarları ve finansal göstergeleri, niceleyici çalışma ile incelenmiştir. Bu kapsamda, kurumsal itibar katsayısını oluşturan unsurlar araştırılarak ağırlıkları tespit edilmiş, finansal yapı, finansal performans, nakit akışları ve firma değerine yönelik bazı finansal göstergeler hesaplanmış ve böylece kurumsal itibar katsayısı ile finansal göstergeler arasındaki ilişki tanımlanmıştır. Fombrun’un RQ modeli altı boyutta incelenirken, A marketin tek boyut altında, C market ve B market ise iki boyut altında toplandığı görülmüştür. En yüksek kurum itibarı katsayısına A market sahiptir. Finansal göstergeleri yüksek olan B market hem en düşük piyasa değerine hem de en düşük kurumsal itibar katsayısına sahiptir. Dolayısıyla, finansal göstergelerin tek başına kurum itibarının yüksek çıkması için yeterli olmadığı görülmüştür. A market ve C marketin finansal göstergeleri B marketin altında olmasına rağmen toplumdaki itibar algıları yüksek olduğu için piyasa değerleri de yüksektir. Sonuç itibariyle, firmaların piyasa değerinin yüksek olması için kurumsal itibarlarının da yüksek olması gerekmektedir.

Research on Corporate Reputation Quotient and Financial Indicators in Retail Sector in Turkey

In this study, corporate reputation and financial indicators of three public retail firms are both examined through quantitative analysis. Within this scope, inspecting dimensions constituting the corporate reputation quotient, their weights are assessed and financial indicators relating to financial position, financial performance, cash flows and firm value are all calculated. And so, the relationship between corporate reputation is determined. While Fombrun’s RQ model is examined in six dimensions, A market and other two firms are determined unidimensional and two-dimensional, respectively. A market has the highest corporate reputation quotient. B market have both the lowest corporate reputation quotient and firm value. Accordingly, it can be said that high financial indicators are not unique component on forming corporate reputation quotient. A market and C market have higher firm value than B market, since their reputation perception in society is high, even if their financial indicators are lower than B market. Therefore, we can conclude that high corporate reputation quotient is needed for high firm value.   

___

  • Ak, M., (1998). Firma/markalarda kurumsal kimlik ve imaj. İstanbul: Reklam, Halkla ilişkiler ve grafik sanatları dizisi.
  • Akdoğan, N. & Tenker, N., (2007). Finansal Tablolar ve mali analiz teknikleri. Ankara: Gazi.
  • Alsop, R. J., (2004). Corporate reputation: Anything but superficial the deep but fragile nature of corporate reputation. The Journal of Business Strategy, 25/6, 21-29.
  • Anon, (2017). Kamu Gözetim Kurumu. Ankara: KGK.
  • Arat, E., (2005). Finansal Analiz aracı olarak oranlar. İstanbul: Marmara üniversitesi, NSS Vakfı.
  • Ataman, B. & Gökçen, G., (2017). Büyük ve orta boy işletmeler için finansal raporlama standardı uygulamaları. İstanbul: Beta.
  • Barney, J., (1991). Firm resource and sustained competitive advantage. Journal of Management. 17/1, 99-120.
  • Dabbağoğlu, K., (2014). Finansal muhasebe dönemiçi işlemler. Ankara: Nobel.
  • Devine, I., (2001). Implicit Claims: The role of corporate reputation in value creation. Corporate Reputation Review. 4/1, 43-49.
  • Durmuş, A. H., (1981). Mali tablolar tahlili. İstanbul: Marmara üniversitesi NSS vakfı.
  • Ercan, M. K. & Ban, Ü., (2005). Finansal yönetim. Ankara: Gazi.
  • Fombrun, C.J., (1996). Reputation realizing value from the corporate ımage. Boston: Harvard business school press.
  • Fombrun, C.J. & Van Riel, C. B.M., (2004). Fame and fortune: How successful companies reputations. New York: Financial time.
  • Fombrun, C. J., Gardberg, N. A. & Sever, J.M., (2000). The reputation quotient: A Multi – stakeholder measure of corporate reputation. The Journal of brand management. 7/4, 241–243.
  • Gökçen, G., Ataman, B. & Çakıcı, C., (2016). Türkiye Finansal raporlama standartları uygulamaları. İstanbul: Beta.
  • Green, P.S., (1996). Şirket ününü korumanın yolları, Abdullah Ersoy (çev.), İstanbul: AD yayıncılık.
  • Gücenme, Ü., (2005). Mali Tablolar analizi ve enflasyon muhasebesi. İstanbul: Aktüel.
  • Gürsoy, C. T., (2006). Finansal yönetim ilkeleri. İstanbul: Doğuş üniversitesi.
  • Hall, R., (1992). The strategic analysis of ıntangible resources. Strategies management journal, 13/2, 135-144.
  • Hannington, T., (2004). How to measure and manage your corporate reputation, Burlington: gower.
  • Karaköse, T., (2007). Kurumların DNA’sı itibar ve yönetimi, Ankara: Nobel yayın.
  • Kotler P. & Lee N., (2008). Corporate social responsibility, Kurumsal sosyal sorumluluk. (çev.) Sibel Kaçamak, 2. Baskı, İstanbul: Mediacat.
  • Markwick, N. & Fill C., (1997). Towards a framework for managing Corporate ıdentity. European journal of marketing, 31-5/6, 396 – 409.
  • O’Brady, A. K., (2005). The sustainability effect; Rethinking corporate reputation in the 21st Century. London: Palgrave macmillan.
  • Örten, R., Kaval, H. & Karapınar, A., (2008). Türkiye finansal raporlama standartları uygulama ve yorumları. Ankara: Gazi.
  • Ross, L.G. (2008). Corporate reputation, 12 step to safe guarding and recovering reputation. Canada: John Wiley & Sons Publishing.
  • Sekaran, U., (1992). Research methods for business: A skill building approach. UK: John Willey and sons.
  • Şavlı, T., (2014). Uluslararası/Türkiye finansal raporlama standartları. İstanbul: Yaklaşım.
  • Tucker, L. & Melewar T.C., (2005). Corporate reputation and crisis management: The threat and manageability of anti-corporatism. Corporate Reputation Review, 7/4, 377-387.
  • URL-1 (http://www.hurriyet.com.tr/sektor-sektor-turkiyenin-en-itibarli-sirketler-40427578, 9.04.2018