Alternatif Bir Halkla İlişkiler Uygulaması Olarak Çözüm Odaklı Girişimcilik

Kar amacı gütmeyen bir girişim türü olarak tanımlanabilecek çözüm odaklı girişimcilik, süregelen toplumsal sorunlara ilişkin yenilikçi çözümler üretmeyi kendine misyon edinen kuruluşlar bütününü ifade etmektedir. Halkla ilişkilere yeni bir uygulama alanı olarak önerilen çözüm odaklı girişimlerin yapısı diğer halkla ilişkiler uygulamalarından gerek misyonu gerekse de işlevleri açısından farklılıklar arz etmektedir. Çalışmada imaj yönetimi, lobicilik, kriz iletişimi ve ilişki yönetimi gibi farklı uygulama alanlarına sahip halkla ilişkilerin, çözüm odaklı girişimciliği bir uygulama alanı olarak kendi bünyesine nasıl dahil edebileceği ve bu yolla etki alanını geliştirebilmesi için öneriler sunulacaktır. Öyle ki, çözüm odaklı girişimcilik sürdürülebilir ve ekonomik kalkınmanın lokomotifi olarak halkla ilişkilerin de asli amaçlarından biri olan sosyal etkinin oluşturulmasında önemli bir rol oynayabileceği düşünülmektedir.

Solution Oriented Entrepreneurship as an Alternative Public Relations Practice

Solution-oriented entrepreneurship, which can be defined as a kind of non-profit initiative, refers to the whole of organizations that mission themselves to produce innovative solutions to ongoing social problems. The structure of solution-oriented initiatives proposed as a new field of practice for public relations is different from other public relations practices in terms of their mission and functions. In the study, suggestions will be made on how relations with the people with different practice fields such as image management, lobbying, crisis communication and relationship management can institutional solution-oriented entrepreneurship as a practice domain and develop the domain of influence in this way. In fact, solution-oriented entrepreneurship is thought to play an important role in the formation of social impact, which is one of the main goals of public relations, as the driving force of sustainable and economic development.

___

  • Bygrave, W. D. (2004). The entrepreneurial process. In W. D. Bygrave & A. Zacharakis (Eds.). The portable MBA in entrepreneurship. Hoboken, NJ: John Wiley & Sons.
  • Biber, A. (2006). Sivil Toplum Örgütlerinde Halkla İlişkiler. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Coşkun, A. (2008). Sivil Toplum Kuruluşlarında Performans Esaslı Yönetim, 27-40. İçinde: Sivil Toplum Kuruluşlarında Yönetim (Ed: Ali Coşkun). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Dees, J.G. (1998). The Meaning of Social Entrepreneurship.
  • Güler, B. K. (2010). Sosyal Girişimcilik, Ankara: Efil Yayınevi.
  • Işık, M. & Erdem, A. (2007). “Meşruiyet, Demokrasi, Sosyal Sorumluluk ve Halkla Ilişkiler”, Tüm Yönleriyle Halkla İlişkiler ve Tanıtım, (Ed:Metin Işık), Konya: Eğitim Kitabevi.
  • Neck H., C. Brush & E. Allen (2009). ‘The landscape of social entrepreneurship’. Business Horizons, 52, 13-19.
  • Özden, K. (2008). Sivil Toplum ve Sivil Toplum Kuruluşları, 11-25. İçinde: Sivil Toplum Kuruluşlarında Yönetim (Ed: Ali Coşkun). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Reynolds, P.D., Storey, D., & Westhead, P. (1994). ‘Cross-National Comparisons Of The Variation In New Firm Formation Rates’. Regional Studies: The Journal Of The Regional Studies Association, 28 (4), 443-456.
  • Shane, S. & Venkataraman S. (2000). ‘’The Promise Of Entrepreneurship As A Field Of Research’. Academy Of Management Review, 25 (1), 217-226.Schumpeter, J. A. (1949). Theory of Economic Development, Harvard University Press: Cambridge, Massachusetts.
  • Tan, W. L., Williams, J., & Tan, T. M. (2005). Defining the ‘social’in ‘social entrepreneurship’: Altruism and entrepreneurship. The International Entrepreneurship and Management Journal, 1(3), 353-365.
  • Thompson, J. L. (1999). The world of the entrepreneur–a new perspective. Journal of workplace learning, 11(6), 209-224.
  • Yıldırım, İ. (2004). Demokrasi Sivil Toplum Kuruluşları ve Yönetişim. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Zacharakis, A., Bygrave, W., & Corbett, A. C. (2010). Entrepreneurship. Hoboken.