5411 SAYILI BANKACILIK KANUNU’NUN 160. MADDESİ ÜZERİNE BİR İNCELEME

Bankaların ekonomik sistem içerisindeki yeri ve taşıdığı önem birlikte düşünüldüğünde özel olarak korunması bir zorunluluk olarak karşımıza çıkmaktadır. Bankacılık faaliyetlerinin düzenli bir şekilde işleyebilmesi için çeşitli kanunlarda düzenlemeler bulunmaktadır. 5411 sayılı Bankacılık Kanunu’nda banka personelinin zimmete geçirme fiilleri ile ilgili olarak TCK’nın zimmete ilişkin hükümlerine yollama yapılmak yerine 4389 sayılı mülga Bankalar Kanunu’nda olduğu gibi özel olarak düzenlenmesi yoluna gidilmiştir. Bu çalışmada Bankacılık Kanunu’nun 160. maddesinde öngörülen ve iki ayrı suç tipi olan bankacılık zimmeti suçu ile zimmet benzeri suçun Yargıtay kararları ışığında ele alınması amaçlanmaktadır. Ardından hükümde öngörülen suç tiplerinin yaptırımları ve zamanaşımı konusu ve son olarak da soruşturma ve kovuşturmada öngörülen usul değerlendirilecektir.

THE ANALYSİS ON ARTİCLE 160 OF THE BANKİNG LAW NO. 5411

When the place and magnitude of the banks in the economic system are considered together, it is a necessity to protect them proprietarily. There are many regulations in several legislation to ensure the banking activities properly. Similar to the former Banking Law, numbered 4389, acts of malversation of bank staff in the Banking Law, numbered 5411, were regulated distinctively instead of referring to the provisions of the Turkish Criminal Law. In this study, it is aimed to approach banking embezzlement and the crime of the quasi embezzlement, two different types of crime in Article 160 of the Banking Law, in the light of supreme court decisions. Afterwards the sanctions and statute of limitations of the types of crimes, regulated in this provision, will be expressed, and finally the procedure of investigation and prosecution will be explained.

PDF

___

AKIN Mustafa, Bankacılığın Kırmızı Çizgileri Bankacılık Suçları, Kırmızı kitap, İstanbul, Mart 2015.

ARTUK Mehmet Emin/ALŞAHİN Mehmet Emin, “Objektif Cezalandırılabilme Şartı Ve Zamanaşımı”, Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi (Prof.Dr. Nur Centel’e Armağan), Yıl: 2013, Cilt: 19, Sayı: 2, İstanbul, ss. 17-44.

ARTUK Mehmet Emin /GÖKCEN Ahmet/YENİDÜNYA A. Caner, Ceza Hukuku Özel Hükümler, Turhan Kitapevi, 8. Bası, Ankara 2007.

AYTEKİN İNCEOĞLU Asuman, Bankacılık Kanunu’nda Yer Alan Suçlar, Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2006. BABA Yasemin, “5411 Sayılı Bankacılık Kanununda Düzenlenen Zimmet Suçu Bağlamında Etkin Pişmanlık Uygulaması”, TAAD, Yıl:3, Sayı:9, 20 Nisan 2012, ss. 253-280.

BATTAL Ahmet, Bankalar Kanunu Şerhi, Ankara 2004.

CENTEL Nur/ZAFER Hamide/ÇAKMUT Özlem, Türk Ceza Hukukuna Giriş, Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş., 10. Baskı, İstanbul, Eylül 2017.

DURSUN Selman, “Kıyı (Off-Shore) Bankacılığı ve Ceza Hukuku Sorunları”, Prof. Dr. Çetin Özek Armağanı, Galatasaray Üniversitesi, İstanbul, 2004.

DURSUN Selman, “Yeni Bankacılık Kanununda Yer Alan Ceza Muhakemesi ve İnfaz Hükümleri”, Ceza Hukuku Dergisi (CHD), Ağustos 2007, Sayı 4, ss. 263-276.

ERMAN Sahir, Ticari Ceza Hukuku, İstanbul, 1976.

GÖKCAN Hasan Tahsin, Görevi Kötüye Kullanma, Zimmet, Banka Zimmeti, İrtikap, Rüşvet Suçları ve Kamu İdaresine Karşı İşlenen Suçlar, Seçkin Yayınevi, 1. Bası, Ankara, Ocak 2008.

GÜLŞEN Taner, Zimmet Suçu,Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2011.

GÜNGÖR Devrim, “5411 Sayılı Bankacılık Kanununda Zimmet Suçu”, Ankara Barosu Dergisi, Yıl:67, Sayı:4, Güz 2009, ss. 23-29.

HAFIZOĞULLARI Zeki/ÖZEN Muharrem, Türk Ceza Hukuku Genel Hükümler, US-A Yayıncılık, 6. Baskı, Ankara 2012.

İTİŞGEN Rezzan, “Türk Ceza Hukukunda Zimmet Suçu”, İÜHFM, C. LXXI, S. 1, 2013, ss. 639-672.

MAHMUTOĞLU Fatih Selami, “Back To Back, Fiduciary, Off-Shore Bankacılık İşlemleri Bağlamında Bankalar Kanunun 22/3 ile 22/4 maddeleri Arasındaki Temel Farklar”, HPD, 2005, ss. 223-238.

MERAN Necati, Yeni Türk Ceza Kanununda Zimmet-Rüşvet-İrtikap ve Görevi Kötüye Kullanma Suçları, Seçkin Yayınevi, Ankara 2008.

OKUYUCU ERGÜN Güneş, “Bankacılık Kanununda Düzenlenen Zimmet Benzeri Suçta ‘Bankanın TMSF’ye Devredilmiş ya da Faaliyet İzninin Kaldırılmış Olması’ Koşulunun Niteliği”, Terazi Hukuk Dergisi, Yıl: 4, Sayı: 39, Kasım 2009, ss. 29-42.

OKUYUCU ERGÜN Güneş, Türk Ceza Hukukunda Zimmet Suçu, Doktora tezi, Çakmak Yayınevi, 2008.

ÖZGEN Eralp, ‘Bankalar Yasası’nda Yer Alan Adli Suç ve Cezalar’, Bankacılar Dergisi, Sayı 39, 2001, ss. 42-57.

ÖZGENÇ İzzet, Zimmet Suçu, Seçkin Yayınevi, Ankara 2009.

REİSOĞLU Seza, “5020 Sayılı Kanun’un Bankaları İlgilendiren Düzenlemeleri ve Uygulama Sorunları”, Bankacılar Dergisi, S. 48, 2004, ss. 28-46.

SÖZÜER Adem, “Yeni Bankacılık Kanununda Suçlar ve Yaptırımlar”, HPD, S. 5, 2005, ss. 166-191.

TOROSLU Nevzat/TOROSLU Haluk, Ceza Hukuku Genel Kısım, Savaş Yayınevi, Ankara, Eylül 2019.

TOROSLU Nevzat, Cürümlerin Tasnifi Bakımından Suçun Hukuki Konusu, Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Yayınları No: 273, Sevinç Matbaası, Ankara 1970.

TOROSLU Nevzat/FEYZİOĞLU Metin, Ceza Muhakemesi Hukuku, Savaş Yayınevi, 17. Baskı, Ankara, Ekim 2017.

TUĞRUL Ahmet Ceylani, Öğreti ve Uygulamada Zimmet-Banka Zimmeti-Rüşvet ve İrtikap Suçları, Ertem Basım, Ankara 2012. YARGITAY KARARLARI

Y. 5. CD, E. 1977 / 1981, K. 1977 / 2684, T. 28.9.1977

Y. 7. CD, E. 2014 / 26876, K. 2017 / 11184, T. 28.12.2017

Y. 7. CD, E. 2015/18086, K. 2015/19687, T. 8.10.2015

Y. 7. CD, E. 2016 / 11825, K. 2016 / 10003, T. 26.10.2016

Y. 15. CD, E. 2013 / 24751, K. 2016 / 2682, T. 24.3.2016

YCGK, E. 2004 / 11-158, K. 2005 / 58, T. 31.05.2005

YCGK, E. 2010 / 7-38, K. 2010 / 79, T. 6.4.2010

YCGK, E. 2011 / 7-210, K. 2011 / 218, T. 1.11.2011

YCGK, E. 2013 / 7-505, K. 2014 / 182, T. 15.4.2014

YARARLANILAN SİTELER

İlgili kanunlar için bkz: www.bddk.org.tr,

www.mevzuat.gov.tr

www.tbmm.gov.tr

www.resmigazete.gov.tr

Yargıtay kararları: www.kazanci.com.tr