Geleneksel Kültür, Medya Müzeciliği ve YouTube

Siberuzamın maddi kültürel unsurların temsili ve sunumu hususunda da yeni fırsatlarsunduğunu fark eden araştırmacılar bir kültürel pratik olarak müzeciliği,bir kültürel kurum olarak müzeyi ve bir kültürel etkinlik biçimi olarak müzeseliletişimi, ‘medya müzeciliği’ kavramı ekseninde yeniden teorize etmiştir. Bahsigeçen teori özelinde yürütülen çalışmalarda ise genelde fiziksel mekânın imgelemseleşleniği olarak algılanan siberuzamın müzelik içeriklere ilişkin kültürel bilgiyitanılayıcı, koruyucu ve sergileyici bir yapıya sahip olup olmadığı ve bu kapsamdamüzesel iletişimi mümkün kılabilecek bağlamlar sunup sunmadığı tartışılmıştır.Günümüzde de sürmekte olan bu türden tartışmalara medya müzeciliğinin gelenekselkültürlerin temsili ve sunumuna imkân tanıyan çeşitli sosyal medya platformlarınınmüzesel bir alan olarak deneyimlenmesini de açımlayabilecek kadargeniş bir kavramsal kaplama sahip olduğu iddiasıyla müdâhil olunabilir. İşte bumakalede her an ve her noktadan erişim, hız, çeşitlilik, bilgi odaklılık, etkileşimsellikve katılımcılık vadeden yeni medya teknolojileri ve kültürünün başat sembollerindenbiri olan YouTube’un genellikle sözlü ve bedensel folklorik dışavurumlardasomutlaşan geleneksel kültürlerin arşivlenmesi, temsili ve sunumuna olanaktanıyan bir müzesel alan olarak nasıl deneyimlendiği disiplinlerarası bir perspektifözelinde ve sosyolojik, kültürel ve teknolojik boyutlarıyla tartışılmaktadır.
Anahtar Kelimeler:

dijital kültür, folklor, Web 2.0

___

  • Alivizatou, M. (2006). Museums and intangible heritage: The dynamics of an unconventional relationship, Archaeology, 17, s. 47-57.
  • Bakardjieva, M. (2005). The internet society: The internet in everyday life. London: Sage.
  • Bird, S.E. (2010). From fan practice to mediated moments: The value of practice theory in the undestanding of media audiences. Theorising media and practice. Ed. B. Bräuchler and J. Postil. USA: Berghahn. s. 85- 104.
  • Castells, M. (1996). The rise of the network society. Oxford: Blackwell.
  • Couldry, N. (2003). Media rituals: A critical approach. New York: Routledge.
  • Drucker P. (1992). The age of discontinuity. New Jersey: Transaction.
  • Ellul, J. (2012). Sözün düşüşü (çev. H. Arslan ). İstanbul: Paradigma.
  • Fine, E. (1984). The folklore text. Bloomington: Indiana University.
  • Floridi, L. (2014). The fourth revolution: How infoshere is reshaping human reality. UK: Oxford University.
  • Floridi, L. (2015). Introduction. The onlife manifesto: Being human in a hyperconnected era. Ed. Luciano Floridi. UK: Springer, s. 1-7.
  • Garde-Hansen, J. (2011). Media and memory. Edinburgh: Edinburgh University.
  • Howard, R. G. (2012). How counterculture helped put the ‘vernacular’ in vernacular webs. Folk culture in the digital age: The emergent dynamics of human interaction. Ed. T. J. Blank. Utah: Utah State University, s. 25-46.
  • Johnson, S. (1999). Interface culture: How new technology transforms the way we create & communicate. New York: The Basic Books.
  • Jones, S. (1998). CyberSociety 2.0: Revisiting computer-mediated communication and community. London: Sage.
  • Kansteiner W. (2002). Finding meaning in memory: A methodological critique of collective memory studies. History and Theory, 41(2), s. 179-197.
  • Levy, P. (2001). Cyberculture. Minnepolis: University of Minnesota.
  • Manovich, L. (2013). Software takes command. New York: Bloomsbury Academic.
  • Navarrete, T. O. - Mackenzie, J. (2016). The museum as information space: Metadata and documentation. Cultural heritage in a changing world. Ed. K. J. Borowiecki, N. Forbes, A. Fresa. Springer Open, s. 111-123.
  • Oğuz, M. Ö. (2009) Somut olmayan kültürel miras nedir? Ankara: Geleneksel.
  • Ong, W. J. (2012). Sözlü ve yazılı kültür: Sözün teknolojileşmesi (çev. S. Postancıoğlu Banon). İstanbul: Metis.
  • Ong, W. J. (1977). Interfaces of word. London: Cornell University.
  • Pietrobruno, S. (2013). YouTube and the social archiving of intangible heritage. New Media & Society, 15(8), s. 1259–1276.
  • Pietrobruno, S. (2014). Between narratives and lists: Performing digital intangible heritage through global media. International Journal of Heritage Studies, 20(7-8), s. 742-759.
  • Russo, A. (2012). The rise of the ‘media museum’: Creating interactive cultural experiences through social media. Hertiage and social media: Understanding heritage in a participatory culture. Ed. E. Giaccardi. London: Routledge, s. 145-157.
  • Strangelove, M. (2010). Watching YouTube: Extraordinary videos by ordinary people. Toronto: University of Toronto.
  • UNESCO (2003). Charter on the preservation of digital heritage. Erişim: 12.06.2018. http://portal. unesco.org/en/ev.phpurl_id=17721&url_do=do_topic&url_section=201.html
  • UNESCO (2017). Guidance note for inventorying intangible cultural heritage. Erişim: 15.08.2018,https://ich.unesco.org/doc/src/Guidance_note_on_inventorying_EN.pdf