Adnan BİLİCİ, Mehmet ÇABALAK, Affan DENKA, KUTBEDDİN DEMİRDAĞ

Kan Kültürlerinde Salmonella typhi Üremesi Olan Tifo Olgularının İrdelenmesi

Amaç: Kan kültürlerinde S. typhi izole edilen tifo olgularının klinik ve laboratuvar bulguları ile tedavi yönünden değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Tifo ön tanısı ile yatırılan ve kan kültürleri pozitif olan hastalar çalışmaya alındı. S. typhi'nin identifikasyonunda konvansiyonel mikrobiyolojik yöntemler ve VITEK 2 otomatize sistem kullanıldı. Bulgular: Olguların 5'i kadın (%71.4), 2'si erkek (%28.6) olup yaş ortalaması 32.57±11.54 idi. Bir olgu hastaneye yatış öncesi tanı konmadan antibiyotik almış idi. Bütün olguların kan kültürlerinde S. typhi izole edildi. Başvuru yakınmaları en sık ateş, halsizlik, baş ağrısı, iştahsızlık, karın ağrısı ve ishal idi. Olguların fizik muayenesinde sıklık sırasına göre azalan sırayla; ateş, hepatomegali, splenomegali, paslı dil, rölatif bradikardi ve roseol saptandı. Vakaların %85.7'sinde eritrosit sedimantasyon hızı yüksekliği, %71.4'ünde C-reaktif protein yüksekliği, %57.2'sinde AST ve ALT yüksekliği, %42.8'inde anemi, %42.8'inde trombositopeni ve %28.5'inde lökopeni saptandı. 5 olguda (%71.4) siprofloksasin, 2 olguda (%28.6) seftriakson tedavisi 10 gün süreyle kullanıldı. Tüm olgular şifa ile taburcu edildi. Bir olguda (%14.3) mezenterik lenfadenit saptandı. Sonuç: Tifo, ateşi olan her hastada düşünülmesi gereken, fekal-oral yolla bulaşan, ülkemiz açısından endemik bir enfeksiyon hastalığıdır. Tifo ön tanılı hastalarda kan kültürleri özellikle antibiyotik tedavisi başlanmadan önce alınmalıdır

Investigation of Typhoid Fever Cases in which Salmonella typhi was Grown in Blood Cultures

Objective: The aim was to evaluate the typhoid fever cases in which S. typhi was isolated in blood cultures with respect to treatment using clinical and laboratory findings. Material and Method: Patients hospitalized with the pre-diagnosis of typhoid fever and positive blood cultures were included in the study. Conventional microbiological methods and VITEK 2 automated system were used in the identification of S. typhi. Results: Of the cases, 5 were female (71.4%), 2 were male (28.6%) with mean age of 32.57±11.54 . One case had received an antibiotic before being diagnosed prior to hospitalization. S. typhi was isolated in blood cultures of all cases. The most common complaints on admission were fever, weakness, headache, loss of appetite, abdominal pain and diarrhea. Physical examination of cases revealed, in decreasing order of frequency, fever, hepatomegaly, splenomegaly, coated tongue, relative bradycardia and roseola. Increased erythrocyte sedimentation rates were found in 85.7% of the cases, increased C-reactive protein levels in 71.4%, increased AST and ALT levels in 57.2%, anemia in 42.8%, thrombocytopenia in 42.8% and leucopenia in 28.5%. 10-day therapy with ciprofloxacin in 5 cases (71.4%) and ceftriaxone in 2 cases (28.6%) were used. All cases were discharged with cure. Mesenteric lymphadenitis was found in one case (14.3%). Conclusion: Typhoid fever is an endemic infective disease in our country which should be considered in every patient with fever and is transmitted through feces. In patients with pre-diagnosis of typhoid fever, blood cultures should be obtained before initiation of antibiotic therapy

PDF

___

1. Ghenghesh KS, Franka E, Tawil K, et al. Enteric fever in Mediterranean north Africa. J Infect Dev Ctries 2009; 3: 753- 61.
2. Cabello A, Bayona JF, Fernandez-Roblas R, FernandezGuerrero M, Ramos JM, de Gorgolas M. Enteric fever in Madrid. A review of the last 30 years. Enferm Infecc Microbiol Clin 2013; 31: 313-5.
3. Parry CM, Hien TT, Dougan G, White NJ, Farrar JJ. Typhoid fever. N Eng J Med 2002; 347: 1770-82.
4. Hornick RB. Typhoid fever. In: Hoeprich PD, Jordan MC, Ronald AR (Editors). Infectious Diseases: A modern trcatise of ınfectious pracesses. 4th ed, Philadelphia: JB Lippincott, 1994: 747-53.
5. Bilgehan H. Klinik Mikrobiyolojik tanı. 4. Baskı, İzmir: Barış Yayınları Fakülteler Kitabevi, 2004: 427-54.
6. Topçu AW, Özbakkaloğlu B. Tifo. Topçu AW, Söyletir G, Doğanay M (Editörler). Enfeksiyon hastalıkları ve mikrobiyolojisi. 3.baskı, İstanbul: Nobel Kitabevi, 2008: 909-21.
7. Miller SI, Pegues DA. Salmonella species including Salmonella typhi. In: Mandell GL, Bennett JE, Dolin R (Editors). Principles and practice of infectious disease. 7th ed. New York: Churchill Livingstone, 2010: 2887-903.
8. Baran Aİ, Binici İ, Demir C ve ark. Tifo: 21 olgunun değerlendirilmesi. Van Tıp Dergisi 2011; 18: 36-40.
9. Willke A, Sözen TH, Gültan K, Kurt H, Balık İ. Tifo: 100 hastanın klinik, laboratuvar ve tedavi yönünden değerlendirilmesi. Ankara Tıp Bülteni 1988; 10: 53-62.
10. Sırmatel F, Baydar İ, Namıduru M. 30 tifo olgusunun klinik, laboratuvar bulguları ve tedavileri yönünden değerlendirilmesi. Klimik Derg 1992; 5: 165-7.
11. Taşova Y, Saltoğlu N, Yaman A, Kılıç NB, Dündar İH. Tifo: 40 olgunun değerlendirilmesi. Klimik Derg 1997; 10: 21-4.
12. Taşyaran MA, Parlak M, Kaya A, Yılmaz Ş. Erzurum'da tifo ve paratifo olguları. Mikrobiyoloji Bülteni 1995; 29: 123-30.
13. Maloney WJ, Guerrant RL. Epidemiology, therapy and prevention of infection with Salmonella organism. Curr opin Infect Dis 1992; 5: 74-9.
14. Wallace MR, Yousif AA, Mahroos GA, et al. Ciprofloxacin versus ceftriaxone in the treatment of multiresistant typhoid fever. Eur J Clin Microbiol Infect Dis 1993; 12: 907-10.
15. Trujillo IZ, Quiroz C, Gutierrez MA, Arias J, Renteria M. Fluoroquinolones in the treatment of typhoid fever and the carrier state. Eur J Clin Microbiol Infect Dis 1991; 10: 334-41.
16. Göktaş P, Coşkun D, Karaağaçlıoğlu F ve ark. Tifo tedavisinde kloramfenikol ve siprofloksasin etkinliklerinin karşılaştı- rılması. Klimik Derg 1999; 12: 27-31.
17. Effa EE, Lassi ZS, Critchley JA, et al. Fluoroquinolones for treating typhoid and paratyphoid fever (enteric fever). Cochrane Database Syst Rev 2011; 10: CD004530.