Hepatik Ensefalopatili Hastalarımızda Presipitan Faktörlerin Değerlendirilmesi

Amaç: Hepatik ensefalopati, karaciğer yetmezliğine sekonder gelişen ve reversibl olabilen bir nöropsikiyatrik sendromdur. Ölümcül olabilen, ciddi bir klinik tablodur. Bu çalışmada karaciğer yetmezliği tanılı hastalarda, hepatik ensefalopati gelişmesini presipite eden faktörleri tespit etmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Erzurum Bölge Eğitim ve Araştırma Hastanesi Gastroenteroloji kliniğinde 2011-2014 yılları arasında Hepatik Ensefalopati tanısı ile yatarak tedavi gören hastalarda, (n =80) presipite edici faktörleri retrospektif olarak araştırdık. Ayrıntılı klinik ve laboratuvar bulguları değerlendirerek presipitan faktörleri tespit etmeye çalıştık. Bulgular: Çalışmaya alınan 80 hastadan, 56 (%70)’i daha önceden kronik karaciğer hastalığı tanısı almışken, 24 (%30) hastaya yeni tanı konuldu. En sık infeksiyonlar, gastrointestinal sistem kanaması ve konstipasyon hepatik ensefalopatiyi presipite edici faktör olarak tespit edildi. İnfeksiyon grubunda ise, en sık spontan bakteriyel peritonit tespit edildi. Sonuç: Hepatik ensefalopati tedavisi oldukça güç, bazen ölümcül olabilen bir klinik durumdur. Bu nedenle presipitan nedenlerin iyi bilinerek önlem alınması, hastaların gerekli tedavilerini aksatmamalarının sağlanması klinik kötü gidişatın önüne geçecektir.

Evaluation of Precipitating Factors in Our Patients with Hepatic Encephalopathy

Objective: Hepatic encephalopathy is a neuropsychiatric syndrome that develops secondary to liver failure and can be reversible. It is a severe and potentially fatal clinical condition. In this study, we aimed to identify the factors that facilitate the development of hepatic encephalopathy in patients with liver failure. Material and Method: We retrospectively investigated predisposing factors in patients with hepatic encephalopathy (n =80) admitted to the Gastroenterology Clinic at Erzurum Regional Training and Research Hospital in 2011-2014. We sought to determine the predisposing factors using detailed clinical and laboratory findings. Results: Fifty-six (70%) of the 80 patients enrolled had been previously diagnosed with chronic liver disease, while 24 (30%) patients were newly diagnosed. Infections, gastrointestinal bleeding and constipation were identifed as the most common predisposing factors for hepatic encephalopathy. Spontaneous bacterial peritonitis was detected most commonly in the infection group. Conclusion: Hepatic encephalopathy is a clinical condition that is very difficult to treat and may sometimes be fatal. Precautionary measures based on a good knowledge of predisposing causes and ensuring that patients do not neglect the requisite treatment will therefore prevent a poor clinical course.

PDF

___

1. NeSmith M, Ahn J, Flamm SL. Contemporary understanding and management of overt and covert hepatic encephalopathy. Gastroentero Hepatol 2016; 12: 91-100.
2. Córdoba J. New assessment of hepatic encephalopathy. J Hepatol 2011; 54: 1030-40.
3. Sharma P, Sharma BC. Management of overt hepatic encephalopathy. J Clin Exp Hepatol 2015; 5: 82-7.
4. Patidar KR, Bajaj JS. Covert and overt hepatic encephalopathy: diagnosis and management. Clin Gastroenterol Hepatol 2015; 13: 2048-61.
5. Elwir S, Rahimi RS. Hepatic encephalopahty: an update on the pathophysiology and therapeutic options. J Clin Transl Hepatol 2017; 28; 5: 142-51.
6. Sonsuz A. Karaciğer sirozunun etyolojisi ve patogenezi. İ.Ü. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Sürekli Tıp Eğitimi Etkinlikleri. Hepato-Bilier Sistem ve Pankreas Hastalıkları Sempozyum Dizisi No: 28 Ocak 2002; s.87-91.
7. Koruk M, Onuk MD, Yılmaz A. Erzurum yöresinde siroz hastalarının etiyolojik ve klinik özellikleri. Turkiye Klinikleri J Gastroenterohepatol 2000; 11: 17-20.
8. Ökten A. Türkiye’de kronik hepatit, siroz ve hepatoselüler karsinoma etiyolojisi. Güncel Gastroenteroloji. 7/3. 187-191.Eylül 2003.
9. Shawcross DL. Is it time to target gut dysbiosis and immune dysfunction in the therapy of hepatic encephalopathy? Expert Rev Gastroenterol Hepatol 2015; 9: 539-42.
10. Ferenci P, Lockwood A, Mullen K, Tarter R, Weissenborn K, Blei AT. Hepatic encephalopathydefinition, nomenclature, diagnosis, and quantification: final report of the working party at the $11^{th}$ World Congresses of Gastroenterology, Vienna 1998. Hepatology 2002; 35: 716-21.
11. Saab S. Evaluation of the impact of rehospitalization in the management of hepatic encephalopathy. Int J Gen Med 2015; 8: 165-73.
12. Öztürk O, Tuncer İ, Doğanay L, Yorulmaz E, Çolak Y, Enç FY. Sirozlu hastalarımızda hepatik ensefalopatiyi tetikleyici faktörler. Göztepe Tıp Dergisi 2010; 25: 164-8.
13. Magsood S, Saleem A, Igbal A, Butt JA. Precipitating factors of hepatic encephalopathy: experience at Pakistan Institute of Medical Sciences Islamabad. J Ayub Med Coll Abbottabad 2006; 18: 58- 62.
14. Vergara-Gomez M, Flavia-Olivella M, Gil-Prades M, Dalmau –Obrador B, Cordoba- Cardona J. Diagnosis and treatment of hepatic encephalopathy in Spain: result of a survey of hepatologists. Gastroenterol Hepatol 2006; 29: 1-6.
15. Shawcross DL, Wright GA, Stadlbauer V, et al. Ammonia impairs neutrophil phagocytic function in liver disease. Hepatology, 2008; 48: 1202-12.
16. Borzio M, Salerno F, Piantoni L, et al. Bacterial infection in patients with advanced cirrhosis: a multicentre prospective study. Dig Liver Dis 2001; 33: 41-8.
17. Mathurin S, Chapelet A, Spanevello V, et al. Infections in hospitalized patients with cirrhosis. Medicana (B Aires) 2009; 69: 229-38.