ÖZETHibrit yapıda olan posterior kompozitlcrin mekanik özelliklerini, çiğneme fonksiyonu sırasında üzerlerine gelecek basınçlara karşı gösterecekleri dirençlerin ve buna bağlı olarak ağızda kalma sürelerinin tayini için bu materyallerin yüzey sertliklerini karşılaştırmalı olarak değerlendirmeyi amaçlayan bu çalışmada, kimyasal yolla, ışık İle ve ışık-ısı ile sertleşen çeşitli tipte konıpozit reçine materyelleri İncelenmiştir. Önceki yüzey sertlik çalışmalarından farklı olarak bu araştırmada mikrosertlik ölçüm tekniği yerine, "Bri-nell makrosertlik ölçüm tekniği" kullanılmıştır. Boyutsal açıdan bir diş tüberkülünü taklit eden bir uca sahip olan Bri-nell sertlik ölçüm cihazının seçilmesinin en önemli nedeni, ağız ortamında arka bölgede dişler üzerine gelebilecek basınçları daha gerçeğe yakın bir düzenek ile yaratabilmek ve değerlendirebilmektir. Çalışma sonunda, en yüksek yüzey sertlik değerleri, birbirine benzer yapısal özelliklere sahip olan ve inorganik partikül miktarları diğerlerinden yüksek olan 'Valux' ve 'P-50' konıpozit reçinelerinden elde edilmiş, diğer materyallerle aralarındaki farklar istatistiksel yönden anlamlı bulunmuştur (p<0.001). Bu materyalleri, ışık ve ısı ile sertleşen Brilliant materyali ve daha sonra He-liomolar-RO, Prismatik (Ful-Fill) Concise kompozit reçineleri izlemiştir.Anahtar sözcükler: Posterior kompozit dolgu materyalleri, makrosertlikABSTRACTThe aim of this study is to determine the mechanical properties of hybrid posterior composites, and their resistance to occlusion pressures. The study also looks at the surface hardness of these hybrid posterior composites and ax-tempts to determine their longevity. In this investigation, chemically cured, light cured and light-heat-cured composite resins were used. In order to study the surface hardness of these materials, instead of using a microhordnes* technique as in previous studies, the 'BrineW macrohard-ness technique was applied. The most important reason for choosing this method is the using of a new apparatus ihsz can recreate mouth-like conditions for the real occlusion pressure on restorations. As a result, the highest surface hardness degree was obtaiined from 'Valux' and 'P-50" composite resin materials and these two showed star, cally significant differences (p<0.001) than the other tested materials. Light-heat-cured Brilliant' followed as the next best and following that, Heliomolar-RO, Prism. (Full-Fil), Concise composite resins.Key words: Posterior composite filling materials, macro-hardness