Yüksel Pazarkaya Almanya’da Almanca edebi eserler veren birinci kuşak yazarlardandır, Nevfel Cumart ise ikinci kuşak yazarların temsilcilerindendir ve bu doğrultuda iki yazarın şiirlerindeki Almanya imgeleri birbirinden oldukça farklıdır. Yüksel Pazarkaya tipik birinci kuşak yazarı olarak göç ve göçün getirdiği “acıları” eserlerinde aktarırken, bunun sebebi olarak gördüğü Almanya’ya karşı tepkisi oldukça serttir. Almanya, yabancı işçilerin terini, emeğini ve hayallerini sömüren bir yer olarak “soğuktur”, kapalı bir alandır ve insanı güçlü kollarına almış, bırakmamaktadır. Onun şiirlerinde Almanya olumsuz uçta yer alırken Türkiye ise “kurtuluş çaresi” olarak olumlu bir noktada yer alır ve insancıldır, sıcaktır, dosttur. Nevfel Cumart’ın şiirlerindeki Almanya ise yine eleştirilen Almanya’dır, fakat “çözüm” Türkiye değildir, ütopik bir karakter taşıyan “üçüncü bir yerdir”. Bu “üçüncü yer arayışı” özellikle ikinci kuşak Almanca yazan Türk edebiyatçılarda çok yaygındır, çünkü onlar “kurtuluşu” Almanya va Türkiye dışında “üçüncü bir yerde” ararlar. Buradaki Almanya imgelerinin olumsuz oluşu aslında sadece “kurmaca” bir imgenin yansımasıdır, çünkü bu yansıma sadece bir projeksiyondur(yani yansıtmadır); çaresiz insan kitleleri düştükleri bu durumun suçlusunu ararlarken işin kolayına kaçarak, geldikleri ve bilmedikleri ülkeyi “suçlu” ilan ederler.  

Yüksel Pazarkaya is one of the first generation poets who produces German literary works in Germany , as for Nevfel Cumart, he is the representative of second generation writers. However, the Germany images of both poets in their poems are completely divergent. While Yüksel Pazarkaya, as a typical first generetion poet, reflects the sorrows of immigration in his works, his reactions towards Germany, which he views as the source of sorrows, is rather severe. Germany, which is believeld to exploit the sweat, labour and dreams of workers, is “cold” and “confined” that never releases people trapped in her powerful arms. While Germany is in the negative end, Turkey as the “remedy of salvation” is in the positive front with peculiarities of humanism, sincerity and intimacy. The Germany image in Nevfel Cumart’s poems is again the Germany under criticism, however, the solution is not Turkey but another third place that can be chracterized by utopia. In view of the fact that, especially, the second generation Turkish authors are in a search for finding a salvation place other than Germany and Turkey, the “third place scrutiny” is ubiquitous among Turkish authors who write in German. That the Germany images are negative is, in fact, a reflection of a “fictitions image”, because such a mirroring is just a contemplation, or rather, taking the easiest way of an impeachment of a contry where they feel thewselves desperate in an alien milieu.