SINIF ÖĞRETMENİ YETİŞTİRME PROGRAMINDA YER ALAN DERSLERİN ÖĞRENİLME DÜZEYLERİ

Bu çalışmanın amacı, sınıf öğretmeni yetiştirme programında yer alan, YÖK’ün belirlediği 56 dersin öğrenilme düzeylerini ve ders gruplarının öğrenilme düzeyleri arasında anlamlı bir farkın olup olmadığını belirlemektir. Araştırmada survey yöntemi kullanılmıştır. Veriler, Demirci Eğitim Fakültesi’nden mezun konumundaki son sınıf öğrencilerinden toplanmıştır. Araştırmaya, ankete gönüllü olarak cevap vermek isteyen birinci öğretimden 152, ikinci öğretimden 144 öğretmen adayı dahil edilmiştir.Programda yer alan 56 ders öğretmenlik yeterlilik alanlarına göre; konu alan bilgisi, alan genel kültür, eğitim bilim, öğretim bilgisi, mesleki uygulama ve formasyona destek dersleri olmak üzere 6 alt gruba ayrılmıştır. Ankette öğrenilme düzeyleri düşük (0), orta (1), iyi (2) ve çok iyi (3) kategorileri ile belirlendi. Veriler SPSS paket programından yararlanılarak analiz edilmiştir. Her bir dersin öğrenilme düzeylerine aritmetik ortalama ile ve ders grupları arasında öğrenilme düzeyleri açısından anlamlı farkın olup olmadığına ise, t testi ile bakılmıştır

Anahtar Kelimeler:

sınıf öğretmenliği, öğrenilme düzeyi, formasyon dersleri, alan dersleri, öğretmen adayı

SINIF ÖĞRETMENİ YETİŞTİRME PROGRAMINDA YER ALAN DERSLERİN ÖĞRENİLME DÜZEYLERİ

Keywords:

-,

PDF

___

Acat, M. B. ve Kılıç, A. (2006). Sınıf Öğretmeni Yetiştirme Programlarında Yer Alan Derslerin
Gereklilik ve İşe Vurukluk Düzeyi (Yayınlanmamış Araştırma ). Beydoğan, Ö. (2002) Öğretim Stratejilerindeki Değişmeler ve Öğretmenlerin Değişen Rolleri, Çağdaş Eğitim, 27 (287), 34–39.
Dillon, J. and Maguire, M. (1997). Becoming A Teacher. Issues in Secondary. Buckingham: Open University Press.
Ennis, C. D. (1994). Knowledge and Beliefs Underlying Curricular Expertise. Quest, 46: 164-175.
Gökçe, E. (2003). Gelişmiş Ülkelerde Sınıf Öğretmeni Yetiştirme Uygulamaları. Eğitimde
Yansımalar:VII. Çağdaş Eğitim Sistemlerinde Öğretmen Yetiştirme Ulusal Sempozyumu Kitabı. (pp.68–80), Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi. Güven, S. (2002). Sınıf Öğretmenlerinin Ölçme ve Değerlendirmede Kullandıkları Yöntem ve Tekniklerin Belirlenmesi. Çağdaş Eğitim. 27 (286), 16-24.
İşman, A. (2003). Öğretim Teknolojileri ve Materyal Geliştirme. İstanbul: Değişim yayınları.
Kaptan, F. (1998). Fen Bilgisi Öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık.
Karagözoğlu, G. (2003). Eğitim Sistemimizde Öğretmen Yetiştirme Politikamıza Genel Bakış. Eğitimde
Yansımalar:VII. Çağdaş Eğitim Sistemlerinde Öğretmen Yetiştirme Ulusal Sempozyumu Kitabı. (ss. 10–12), Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi. Kavcar, C. (2003). Alan Öğretmeni Yetiştirme, Eğitimde Yansımalar: VII. Çağdaş Eğitim Sistemlerinde
Öğretmen Yetiştirme Ulusal Sempozyumu Kitabı. (ss. 81-89), Sivas: Cumhuriyet Üniversitesi. Kılıç, A. ve Saruhan, H. (2005). Teknik Eğitim Fakültesi Öğretmen Adaylarının Öğretmenlik Becerileri.
MTET 2005 Kongresi. İstanbul: Marmara Üniversitesi.
Kılıç, A. (2006). Sınıf Öğretmeni Yetiştirme Programında Yer Alan Derslerde Kullanılan Yöntemler
(Yayınlanmamış Araştırma). Kolb, D. (1984). Experiential Learning. London: Prentice Hall.
Senemoğlu, N. (1997). Gelişim, Öğrenme Ve Öğretim, Kuramdan Uygulamaya, Ankara: Spot Matbaacılık.
Şahin, F. (1998). Okul Öncesinde Fen Bilgisi Öğretimi ve Aktivite Örnekleri. İstanbul: Beta Yayım Dağıtım Aş.
Şimşek, A. (2004). Yapıcı Öğrenme Kuramına Göre Eğitimde Program Geliştirme. VI. Uluslar Arası
Eğitim Teknolojileri Sempozyumu, (ss.1330-1344), Sakarya: Sakarya Üniversitesi.
Şişman, M. (2001). Öğretmenliğe Giriş. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Volmari, K. (2004). Avrupa Birliğinde Sürekli Öğretmen Eğitimiyle İlgili Eğilimler. Mesleki ve Teknik
Eğitimde Öğretmen Eğitimi Uluslar Arası Konferansı, (pp. 29–36), Ankara. Yaşar, Ş. (1998). Yapısalcı Kuram ve Öğrenme Öğretme Süreci, Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi,
(pp.695-700), Konya: Selçuk Üniversitesi. YÖK. (1998). “Fakülte-Okul İşbirliği”, YÖK/Dünya Bankası Milli Eğitimi Geliştirme Projesi Hizmet
Öncesi Öğretmen Eğitimi, Ankara: Bilkent.