OTEL YÖNETİCİLERİNİN KARAR VERME YAKLAŞIMLARININ İNCELENMESİ: DÜZCE VE BOLU İLİ OTELLERİNE YÖNELİK BİR ARAŞTIRMA

Bu çalışmanın amacı, otel yöneticilerinin karar verme yaklaşımlarının incelenmesidir. Araştırma kapsamını Bolu ve Düzce illerinde faaliyet gösteren 3, 4 ve 5 yıldızlı otel işletmeleri oluşturmaktadır. Nitel araştırma yönteminin kullanıldığı bu çalışmada bahsi geçen otel işletmelerinin yöneticilerine görüşmede sorulan sorular neticesinde alınan veriler ile otel yöneticilerinin karar verme yaklaşımları 9 boyutta değerlendirilerek veriler analiz edilmiştir. Çalışma sonucunda, otel yöneticilerinin kararlarının en fazla müşteri talepleri, çevre ve piyasa koşullarından etkilendiği ve kararlarının genellikle müşteri ve çalışanlar üzerinde yoğunlaştığı ve aynı zamanda en fazla insan ve yenilik yapma üzerine verdikleri kararlarda zorlandıkları belirlenmiştir. Bununla beraber otel yöneticilerine müşteriler ve çalışanlardan gelen yanlış bilgilendirmelerin yöneticileri yanılgıya düşürdüğü ve yöneticilerin verdikleri kararlarının doğru ve yanlışlığını müşterilerden gelen tepkiler ile işletmenin belirlediği gelir-gider tablosuna göre değerlendirdikleri tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Karar Verme, Otel Yöneticileri, Otel İşletmeleri

INVESTIGATING DECISION MAKING APPROACHES OF HOTEL MANEGERS: A RESEARCH ON HOTELS IN DÜZCE AND BOLU PROVINCES

PDF

___

Ağraş, S., ve Şeyba, E. (2018). Etkili Karar Vermede Hayal Gücü ve Sezginin Rolü. Atlas International Refereed Journal On Social Sciences, 14(3), 1074-1098.
Alver, B. (2003). Çeşitli Kamu Kurum ve Kuruluşlarında Çalışanların Empatik Becerileri, Karar Stratejileri ve Psikolojik Belirtileri Arasındaki İlişkiler. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.
Aral, C. (2017). “Yönetim Zorlukları” http://www.tasimadunyasi.com/yonetim-zorluklari-makale,1305.html, (Erişim: 08.04.2019).
Aydın, Ş. (2004). Otel İşletmelerinde Örgütsel Stres Faktörleri: 4-5 Yıldızlı Otel İşletmeleri Uygulaması. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6(4), 1-21.
Başar, A. B. (1998). İşletmelerin Stratejik Planlama ve Karar Alma Sürecinde Muhasebe Bilgi Sisteminin Yeri ve Önemi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
Batman, O. (2018). Otel İşletmelerinin Yönetimi (5. Basım). İstanbul: Değişim Yayınları.
Binbay, M. (2007). Otel İşletmelerinde Pazarlama Stratejileri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Kahramanmaraş.
Bostan, S., Durmuş, İ., (2016). Yöneticilerin Karar Sürecinde Zamanı Kullanması Üzerine Bir Araştırma. Yönetim Bilimler Dergisi, 14(27), 277-307.
Bozkurt, K., Bahar, O. ve Süslü, B. (2015). Destinasyonların Turizm Gelirlerindeki Farklılıkları Etkileyen Faktörler: Kavramsal Bir Yaklaşım, Bartın Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 6(12), 441-446.
Büyükaslan, H. D., Özkara, B., ve Özdemir, Ş. (2016). Kültürel Değerlerin Yöneticilerin Karar Verme Stiline Etkisi. Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 14(3), 64-84.
Can, M. (2015). Karar Teorisi. (Editör: B. Fatih Yıldırım ve Emrah Önder). Operasyonel, Yönetsel ve Stratejik Problemlerin Çözümünde Çok Kriterli Karar Verme Yöntemleri (2.Basım). Bursa: Dora Yayıncılık, 1-13.
Chatoupis, C., (2007). Decision Making in Physical Education: Theoritical Perspectives. Studies in Physical Culture & Tourism, 14(2), 195-204.
Chou, T. Y., Hsu, C. L., & Chen, M. C. (2008). A Fuzzy Multi-Criteria Decision Model for İnternational Tourist Hotels Location Selection. International Journal of Hospitality Management, 27(2), 293-301.
Connor, P. E. ve Becker, B. W. (2003). Personel Value Systems and Decision-Making Styles of Public Manegers. Public Personel Manegement, 32(1), 155-180.
Emhan, A. (2007). Karar Verme Süreci ve Bu Süreçte Bilişim Sistemlerinin Kullanılması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 6(21), 212-224.
Eren, E. (2013). Yönetim ve Organizasyon Çağdaş ve Küresel Yaklaşımlar (11. Basım). İstanbul: Beta Yayınları.
Ertuğral, S.M. (1998). Otel İşletmelerinde Kuruluş Yeri Seçimi: İstanbul’daki Dört ve Beş Yıldızlı Oteller ile İlgili Bir Alan Araştırması. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 9, 33-38.
Evans, P. W., Brown, R. ve Killian, E. (2012). Decision Making and Perceived Postdetention Success Among Incarcerated Youth. Crime Deliquency, 548-553.
Fossey, E., Harvey, C., McDermott, F. and Davidson L. (2002). Understanding and Evaluating Qualitative Research, Australian and New Zealand Journal of Psychiatry, 36, 717–732.
Gore, J. (1995). Hotel Manager’s Decision Making: Can Psychology Help? International Journal of Contemporary Hospitality Management, 7(2/3), 19 – 23.
Gürsel, G. (2018). Decision Making Bysımulation-A Case Study. Uluslararası İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 4(1), 84-97.
Hammond, J. S., Keeney, R. L., and Raiffa, H. (1998). The Hidden Traps in Decision Making. Harvard Business Review, 76(5), 47-58. Han, M. (2016). Üç Ceket Karar Verme Yöntemi (1.Basım). İstanbul: Optimist Yayınları.
Jacobs, J. E.ve Klaczynski, P. A. (2005). The Development of Judgment and Decision Making in Children and Adolescent. USA: Lawrence Erlbaum Associated Inc Publisher.
James, H. S. (2000). Reinforcing Ethical Decision Making Through Organizational Structure. Journal of Business Ethics, 28(1), 43-58.
Kavurmacı, C., ve Altıntaş, F. Ç. (2017). Stratejik Karar verme Sürecine Bilişsel Yaklaşım: Üst Kademe Yöneticiler Üzerine Bir Araştırma. Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 15(3), 93-115.
Kaya, R. (2017). Maliyet Liderliği Stratejisi ile Firma Performansı Arasındaki İlişkide Örgütsel Öğrenmenin Aracılık Etkisi: Seyahat Acenteleri Üzerine Bir Araştırma. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Düzce Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Düzce.
Kesici, Ş. (2007). Ortaöğretim Öğrencilerin Anne Baba Tutumlarının ve Rehberlik İhtiyaçlarının Mesleki Karar Verme Zorluklarının Yordaması. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (18), 329-339.
Kul, F. (2013). Bilişim Teknolojileri Kullanımı ile Stratejik Karar Verme Arasındaki İlişki: İstanbul’da Faaliyet Gösteren 4 ve 5 Yıldızlı Otel İşletmeleri Üzerine Bir Araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Düzce Üniversitesi, Düzce.
Loo, R. (2000). A Psychometric Evaluation of The General Decision-Making Style Inventory. Personality and Individual Differences, (29), 895-905.
Nas, S. (2010). Karar Verme Stillerine Bilimsel Yaklaşımlar. Dokuz Eylül Üniversitesi Denizcilik Fakültesi Dergisi, 2(2), 43-65.
Otlu, F. ve Demir, Ö., (2005). Stratejik Karar Verme Açısından Maliyet Sistemleri, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(1), 155-170.
Paksoy, S. (2017). Çok Kriterli Karar Vermede Güncel Yaklaşımlar (1.Basım). Adana: Karahan Kitapevi.
Scott, G. S., ve Bruce, A. R. (1995). Decision Making Style: The Development And Assessment of A New Measure. Educational and Psycholigical Measurement, 55(5), 818-831.
Strauss, A., Corbin, J. (1990). Basics of Qualitative Research: Grounded Theory Procedures and Techniques. New Delhi: SAGE Publications.
Tekin, Ö. A., ve Ehtiyar, V. R. (2010). Yönetimde Karar Verme: Batı Antalya Bölgesindeki Beş Yıldızlı Otellerde Çalışan Farklı Departman Yöneticilerinin Karar Verme Stilleri Üzerine Bir Araştırma, Journal Of Yaşar University, 20(5), 3394-3414.
Tekin, Ö. A. (2009). Yönetimde Karar Verme: Batı Antalya Bölgesindeki Beş Yıldızlı Otellerde İşletmelerindeki çeşitli Departman Yöneticilerinin Karar Verme Stillerini Tespit Etmeye Yönelik Uygulamalı Bir Araştırma. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Akdeniz Üniversitesi, Antalya.
Türk Dil Kurumu Genel Türkçe Sözlük (2018). “Karar”, http://www.tdk.gov.tr, (Erişim:27.12.2018).
Utne, B.B. (1996). Reliability and Validity in Qualitative Research within Education in Africa, International Review of Education, 42 (6), 605-621.
Yaralıoğlu, K. (2010). Karar Verme Yöntemleri (1.Basım). Ankara: Detay Yayıncılık.