___

• Akar, Ş. Ş. (2017). Üstün yetenekli öğrencilerin matematiksel yaratıcılıklarının matematiksel modelleme etkinlikleri sürecinde incelenmesi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Hacettepe Üniversitesi İlk Öğretim Anabilim Dalı, İlköğretim Bilim Dalı, Ankara.
• Akgemci, T. (2015). Stratejik Yönetim. 4. Baskı, Ankara: Gazi Kitabevi.
• Akyüz, Ö. F. (2006). Değişim rüzgarında stratejik insan kaynakları planlaması. 2. Baskı, İstanbul: Sistem Yay.
• Alayoğlu, N. (2010). Rekabet üstünlüğü sağlamada insan kaynakları ve rekabet stratejileri uyumunun önemi. İstanbul Ticaret Ü.S.B.E. Dergisi, 9(17), 27-49.
• Arlı, E. (2013). Deniz turizm sektöründe algılanan cinsiyet ayrımcılığı ve cinsiyet önyargısı: Karamürsel Meslek Yüksekokulu öğrencileri üzerine bir araştırma. Çalışma ve Toplum, 3, 283-302.
• Armstrong, M. (2008). Strategic human resource management a guide to action. 4.Baskı, London and Philadelphia: Logan Page.
• Ataseven, B. (2012). Nitel bilimsel araştırmalarda veri kalitesinin önemi. Marmara Üniversitesi İ.İ.B. Dergisi, 33(2), 543-564.
• Bayat, B. (2008). İnsan kaynakları yönetiminin stratejik niteliği. Gazi Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 10(3), 67-91.
• Broderick, R. ve Boudreau, J. W. (1992). Human resource management, information technology an the competitive edge. Academy of Management Executive, 6(2), 7-17.
• Can, H., Kavuncubaşı, Ş. ve Yıldırım, S. (2012). Kamu ve özel kesimde insan kaynakları yönetimi. 7.Baskı, Ankara: Siyasal Kitapevi.
• Chen, Chung-Jen ve H. J.-W. (2009). Strategic human resource practices and innovation performance, the mediating role of knowledge management capacity. Journal of Business Research, 6, 104-114.
• Cingöz, A. ve Akdoğan, A. (2013). İnsan kaynakları yönetiminin stratejik bir boyut kazanması için gerçekleştirilen faaliyetlerin belirlenmesine yönelik bir araştırma. Erciyes Ü.İ.İ.B.F. Dergisi, 42, 91-122.
• Coşkun, S. ve Kayar, N. (2011). Stratejik insan kaynakları yönetimi: Kamuda uygulamalar ve Türk kamu yönetimi için öneriler. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(2), 69-95.
• Çetin, C. (2014). Temel işletmeciliğe giriş. 4. Baskı, İstanbul: Beta Basım.
• Çetin, C. ve Özcan, E. D. (2013). İnsan kaynakları yönetimi. 1. Baskı, İstanbul: Beta Yayın.
• Debus, M. (2003). Odak grup araştırmalarında mükemmellik için el kitabı. Çeviren: Hande Harmancı, İstanbul: Marmara Sağlık Eğitim Araştırma Vakfı Yayın No:2.
• Deniz, N. ve Bakkalbaşı, İ. O. (2010). İnsan kaynakları ve işletme stratejileri uyumunun ölçülmesine yönelik bir tartışma. Marmara Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 28(1), 183-208.
• Delaney, J. T. ve Huselid, M. A. (1996). The impact of human resource management practices on perceptions of organizational performance. Academy of Management Journal, 39(4), 949-969.
• Dereli, B. (2009). İnsan kaynakları yönetiminde değerlendirme merkezi, Türkiye’de faaliyet gösteren çokuluslu işletmelerde değerlendirme merkezi uygulamaları. 1. Baskı, İstanbul: Beta Basım Yayım.
• Erdoğan, S., Nahcivan, N. ve Esin, M. N. (2015). Hemşirelikte araştırma: Süreç, uygulama ve kritik. 2. Baskı, Ankara: Nobel Tıp Kitapevleri.
• Eren, M. Ş., Tokgöz, E. ve Saylan, O. (2014). Stratejik insan kaynakları yönetiminin işgören katılımı üzerine etkisi: İş zenginleştirme ve güçlendirmenin düzenleyici ektisi. Süleyman Demirel Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 19(2), 89-106.
• Fındıklı, M. A., Yozgat, U. ve Rofcanin, Y. (2015). Examining organizational innovation and knowledge management capacity the central role of strategic human resources practices. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 181, 377-387.
• Frisque, D. A. ve Kolb, J. A. (2008). The effects of an ethics training program on attitude, knowledge and transfer of training of office professionals: A treatment-and control-group design. Human Resource Development Quarterly, 19(1), 35-53.
• Gürbüz, S. (2011). Stratejik insan kaynakları yönetiminin örgütsel bağlılığa ve iş tatminine etkisi: İnsan kaynakları yöneticileri üzerinde bir araştırma. Atatürk Üniversitesi S.B.E. Dergisi, 15(2), 397-418.
• Gürbüz, S. (2013). Stratejik insan kaynakları yönetiminin kuramsal temelleri: Evrenselci, koşul bağımlılık ve yapısalcı yaklaşımlar. Gazi Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 15(1), 61-95.
• He, Y. ve Tian, Z. (2008). Government-oriented corporate public relation strategies in transitional China. Management and Organization Review, 4(3), 367-391.
• Işık, V. (2009). Endüstri ilişkilerinin yeni yüzü insan kaynakları yönetimi: Emeğin örgütsüzleştirilme stratejisi. Gazi Üniversitesi İ.İ.B.F. Fakültesi Dergisi, 11(3), 147-176.
• Karasar, N. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemi. 24. Baskı, Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Kaufman, B. E. (2012). Strategic human resource management research in the United States: A failing grade after 30 years? Academy of Management Perspectives, Mayıs. 12-36.
• Keçecioğlu, T. ve Yılmaz, M. K. (2012). İnsan kaynaklarına bakış açısının saptanmasına yönelik bir araştırma. Balıkesir Ü.S.B.E. Dergisi, 15(27), 129-155.
• Keçecioğlu, T., Yılmaz, M. K., Erkal, H. ve Posta, S. B. (2017). Örgüt çalışanlarının sahip olduğu yeteneklerin kalitesi ve derinliği. Adnan Menderes Ü.S.B.E. Dergisi, 4(1), 1-19.
• Koç, H. ve Topaloğlu, M. (2012). İşletmeler için yönetim bilimi, temel kavramlar, kuramlar ve ilkeler. 2. Baskı, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Kurtuluş, K. (2010). Araştırma yöntemleri. İstanbul: Türkmen Kitapevi.
• Kümbetoğlu, B. (2012). Sosyolojide ve antropolojide niteliksel yöntem ve araştırma. 3. Baskı, İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
• Mitchell, R., Obeidat, S. ve Bray, M. (2013). The effect of strategic human resource management on organizational performance: The mediating role of high-performance human resource practices. Human Resource Management, 52(6), 899-921.
• Özçelik, A. O. (2006). Türkiye ve ABD’deki işletmelerde insan kaynakları departmanlarının stratejik rolüne ilişkin karşılaştırmalı bir çalışma. Yönetim Bilimleri Dergisi, 4(1), 69-97.
• Özçelik, A. O. ve Aydınlı, F. (2006). Strategic role of HRM in Turkey: A three-country comparative analysis. Journal of European Industrial Training, 30(4), 310-327.
• Özutku, H. ve Çetinkaya M. (2012). Stratejik insan kaynakları yönetimi ve firma performansı arasındaki ilişkide içsel ve dışsal uyumun moderatör etkisi: Türk otomotiv sektöründe bir alan araştırması. Ege Akademik Bakış, 12(3), 351-367.
• Sani, A. D. (2012). Strategic human resource management and organizational performance in the Nigerian insurance industry: The impact of organizational climate. Business Intelligence Journal, 5(1), 8-20.
• Sezgin, O. B., Tolay E. ve Sürgevil O. (2016). Örgütsel değişim sinizmi: Çalışanların değişime karşı tutumlarının incelenmesine yönelik nitel bir araştırma. Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, 12 (45), 411-438.
• Sevinç, L. ve Yıldırım, O. (2005). Stratejik insan kaynakları yönetiminde HR Scorcard uygulaması, Journal of Faculty of Business, 5(2), 148-163.
• Smilansky, J. (2002). Yeni insan kaynakları. Çeviren: Derya Atakan, 1. Baskı, İstanbul: Epsilon Yay.
• Tandoğan, C. ve Karadal, H. (2004). Kurumsal strateji ile insan kaynakları politikaları arasındaki ilişkinin analizi. D.E.Ü.İ.İ.B.F. Dergisi, 19(2), 123-136.
• Tozkoparan, G. ve Vatansever, Ç. (2009). Farklılıkların yönetimi: İnsan kaynakları yöneticilerinin farklılık algısı üzerine bir odak grup çalışması. Eskişehir: 17. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi Kitabı, 742-748.
• Tüzüner, V. L., Gürol, Y. D. ve Baran, M.(2014). Current human resources management practices in Turkey, International Conference on Business, Economics, Marketing & Management Research (BEMM’13)-Volume Book: Economics & Strategic Management of Business Process (ESMB), Vol.II, 81-85.
• Ülgen, H. ve Mirze, S. K. (2010). İşletmelerde Stratejik Yönetim. 5. Baskı, İstanbul: Beta Yayın.
• Ünnü, N. A. A. ve Keçecioğlu, T. (2009). İnsan kaynakları yönetiminden “Stratejik” insan kaynakları yönetimine dönüşüm. Ege Akademik Bakış, 9(4), s.1171-1192.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. 10. Baskı, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldız, E. (2014). Stratejik insan kaynakları yönetimi anlayışı ışığında eğitim ve geliştirmenin rolü, işlevleri ve bir örnek olay. Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, 11(3), 215-136.
• Yılmaz, H. (2012). Bilgiye dayalı organizasyona ilişkin özelliklerin stratejik insan kaynakları yönetimine etkileri: Bankacılık sektöründe ampirik bir araştırma. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 7, 9-22.
• Wiesner, R. ve Bruce M. (2003). Human resource management: Challenges and future directions. Australia: John Wiley&Sons Australia Ltd..