ANKARA İLİNDE ÇOCUK SUÇLULUĞUNA YÖNELTEN SEBEPLERİN CHAID ANALİZİ İLE İNCELENMESİ

Çocukların yaşadıkları ülkenin kaderini değiştirebilecekleri bilinen bir gerçektir. Bu nedenle çocuk suçluluğunun yarattığı olumsuz sonuçların en aza indirilmesi toplumların gelecekleri açısından büyük öneme sahiptir. Ancak bu konuya salt hukuksal açıdan bakmak yetersiz kalmakta, çocuğu suça yönelten tüm psikolojik ve sosyolojik etmenlerin araştırılması gerekmektedir. Bu çalışmada, Ankara ilinde suça karışmış ve suçlu olduğu kesinleşmiş erkek çocukları suça yönelten etmenler Chaid analizi ile araştırılmıştır. Çözümlemede çocukların suça karışmasını en iyi açıklayan değişkenin eğitim durumu olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Sonuçlar ikinci önemli etmen olarak çocuğun sosyal çevresini göstermektedir. Çocuklar bulundukları sosyal çevrenin olumsuz etkisi ile bağımlılık yapan madde kullanımına başlayabilmektedir. Diğer önemli etmen ise çocuğun ailesinin ekonomik durumudur. Ekonomik anlamda yetersiz koşullarda yetişen çocuk daha fazla suça yönelmektedir.

Anahtar Kelimeler:

çocuk suçluluğu, CHAID Analizi

-

It is well known that children can change the destiny of the country. Therefore, to minimize negative consequences caused by the juvenile delinquency has great importance for the future. But it is insufficient to consider only legal aspects for this reason it is necessary to investigate all the psychological and sociological factors that lead to juvenile delinquency. In this study, factors that led the boys to be convicted in delinquency and to get involved in delinquency were investigated by CHAID analysis in the province of Ankara. The results of the analysis suggest that the variable that best describes the delinquency of children was found out to be the level of education. The results indicate the child's social environment as the second most important factor. The use of addictive substances can start with the negative impact of the social environment in which the child lives. Another important factor is the economic situation of the child's family. Children who grew up economically poor conditions stend towards more delinquency

Keywords:

juvenile delinquency, CHAID Analysis,

PDF

___

Alpsoy, N., Arif, (2005), “Uluslararası Hukuk ve Ulusal Mevzuatımız Işığında Mağdur Çocuklara Yönelik Düzenlemeler”, TBB Dergisi, S.58, ss. 247-263.
Bumpass, Larry L. ve Hsien-Hen Lu., (2000), ‘‘Trends in Cohabitation and Implications for Children’s Family Contexts in the United States.’’ Population Studies, 54:29–41.
Cassidy, T., (2011), “Family Background and Environment, Psychological Distress, and Juvenile Delinquency”, Psychology, Vol.2, No.9, 941-947.
Cherlin, Andrew J., (1992), Marriage, Divorce, Remarriage. Cambridge, MA: Harvard University Press.
Dolu, Osman., Uludağ, Şener., Doğutaş, Cemil, (2010) “Suç Korkusu: Nedenleri, Sonuçları ve Güvenlik Politikaları İlişkisi”, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 65-1, ss. 57-81.
Doğan, Nurhan, Özdamar, Kazım, (2003), “CHAİD Analizi ve Aile Planlaması ile İlgili Bir Uygulama”, Temel Klinik Tıp Bilimleri Dergisi, 23, ss. 392-397.
Fitzgerald, R., (2003), An examination of sex differences in delinquency. Statistics Canada Catalogue Number 85-561-MIE—001. Ottawa.
Gökpınar, M., (2007), “Sosyal ve Kriminal Boyutlarıyla Çocuk Suçluluğu”, TBB Dergisi, Sayı 72, ss. 206-233.
Graham, K., West, P., (2001), “Alcohol And Crime: Examining The Link”, In Heather N, Peters T, Stockwell T. (Eds.). International Handbook Of Alcohol Dependence And Problems. Uk: John Wiley & Son Ltd.
Kass, Gordon V., (1980), “An Exploratory Technique for Investigating Large Quantities of Categorical Data”, Applied Statistics, Vol. 29, No. 2 (1980), ss. 119–127.
Kayri, M., Boysan, M., (2007), “Araştırmalarda Chaid Analizinin Kullanımı ve Baş Etme Stratejileri İle İlgili Bir Uygulama”, Ankara University, Journal of Faculty of Educational Sciences, vol: 40, no: 2, ss. 133-149.
Mack, K. Y., Leiber, M. J., Featherstone, R. A., ve Monserud, M. A., (2007), “Reassessing the family-delinquency association: Do family type, family processes, and economic factors make a difference?”, Journal of Criminal Justice, 35, 51-67.
Postman, Neil, (1995), Çocukluğun Yok Oluşu, İmge Kitabevi, Çev: Füsun ALVER iletişim: araştırmaları, 2(2), Ankara, 2004, ss. 129-141.
Ritschard, Gilbert, (2010), CHAID and Earlier Supervised Tree Methods, Dept of Econometrics, University of Geneva, Switzerland, No: 2010.02.
Rıchardson A, Budd T., (2003), “Young Adults, Alcohol, Crime And Disorder”, Criminal Behavior And Mental Health, 13:5-16.
Saraçlı, S., Doğan, İ., Kaygısız, Z. ve Kaya, M., (2006), “Osmangazi Üniversitesi İ.İ.B.F. Öğrencilerinin Bölüm Değiştirmeyi İsteyip İstemediklerinin İncelenmesi”, Eğitim Araştırmaları Dergisi, 22: 179-187.
Sevük, Y., Handan, (1998), Uluslararası Sözleşmelerdeki İlkeler Açısından Çocuk Suçluluğu ile Mücadelede Kurumsal Yaklaşım, 1. Basım, İstanbul: Beta Basım Yayım.
Sevüktekin Mustafa, Oğuzlar, Ayşe, Aydın, Berna, Nargeleçekenler, Mehmet, (2007), “Karar Ağacı Yardımıyla Suçluların Özelliklerinin Belirlenmesi” Marmara Üniversitesi, Öneri Dergisi, C.7.S.27, ss. 291-298.
Taha, Hamdy, A., (2000), Operations Research an Introduction, Çev: Ş. Alp Baray, Şakir Esnaf, İstanbul: Literatür Yayıncılık.
The UN, (2010), Convention on the Rights of the Child © United Nations, June 2010
Whıte Hr., Loeber R., Stouthamer-Loeber M., (1999), “Developmental Associations Between Substance Use And Violence”, Development And Psychopathology, 11:785-803.
World Youth Report, 2003: 193-198).
Wu, Lawrence L., (1996), ‘‘Effects of Family Instability, Income, and Income Instability on the Risk of a Premarital Birth.’’ American Sociological Review, 61:386–406.
Yavuzer, Haluk, (1987), Çocuk ve Suç, 3.Basım, İstanbul: Remzi Kitabevi.
Türkiye İstatistik Kurumu, (2014) http://www.tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=1070, (erişim tarihi: 15.12.2014).