ANAOKULUNA DEVAM EDEN ÇOCUKLARIN ÖĞRENME MERKEZLERİNDE VE EVDE OYUN KURMA DAVRANIŞLARININ KARŞILAŞTIRMALI ANALİZİ

Bu çalışmanın amacı okul öncesi dönem çocuklarının, anaokullarındaki öğrenme merkezlerinde ve evde oyun kurma davranışlarını incelemektir. Nitel araştırma yönteminin kullanıldığı çalışmada, araştırma deseni olarak olgu bilim deseni kullanılmıştır. Çalışma grubunu, 2017-2018 eğitim-öğretim yılında Kahramanmaraş’ta devlet okulundaki bir anasınıfında öğrenim görmekte olan 11 çocuk ve 8 ebeveyn oluşturmaktadır. Araştırmada amaçlı örneklem türlerinden kolay ulaşılabilir örneklem türü tercih edilmiştir. Çalışmanın okul ortamındaki verileri, çocukların öğrenme merkezlerinde oyun kurma davranışlarının gözlemlenmesi yoluyla elde edilmiştir. Çocukların evde oyun kurma davranışlarına ilişkin bulgular ise ebeveynleriyle yapılan görüşmeler yoluyla elde edilmiştir. Çalışmada çocukların öğrenme merkezlerinde bireysel ve ikili grup olarak oyun oynadıkları, oyunların üç ile on dört dakika arası sürdüğü, daha çok sanat konulu ve sanat merkezli materyalleri kullandıkları, akran uyumu gösterdikleri ve birbirleriyle olumlu iletişim kurdukları görülmüştür. Evde ise top oyunu oynamanın yanı sıra dramatik oyun konulu oyun tercih ettikleri ebeveynler tarafından belirtilmiştir.

COMPARATIVE ANALYSIS OF KINDERGARTEN CHILDREN'S GAME-BUILDING BEHAVIORS IN LEARNING CENTERS AND AT HOME

___

  • Akgün, E., & Yeşilyaprak, B. (2011). Anne çocuk oyun etkileşiminde niteliksel boyut: annelerin sözel ifadelerinin değerlendirilmesi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 40, 11-20.
  • Aslan, Ö. M. (2013). Anaokuluna devam eden çocukların oyun davranışları ve oyunlarında ortaya çıkan zorbalık davranışlarının incelenmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
  • Anderson-McNamee, J. K., & Bailey, S. J. (2010). The importance of play in early childhood development. Montana State University Extention, 1-4.
  • Arslan, Ü. (2009). Okul öncesi eğitimde temel becerilerin ve sosyal davranışların kazandırılması. G. Haktanır (Ed.), Okul Öncesi Eğitime Giriş (215-240). Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Aysu, B., & Aral, N. (2016). Okul öncesi öğretmenlerinin öğrenme merkezleri hakkındaki görüş ve uygulamalarının incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 24(5), 2561-2574.
  • Bell, L. C. (1983). Learning centers in the classroom. Middle School Journal, 14(2), 17-19.
  • Berg, L. B., & Lune, H. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (çev. H. Aydın). Konya: Eğitim Yayınevi.
  • Biber, K. (2010). Okul öncesi eğitimin, tanımı, kapsamı, önemi ve temel ilkeleri. S. Tümkaya (Ed.) ve F. Gülaçtı (Ed.), Erken Çocukluk Eğitimi, (21-70). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
  • Çelik, M., & Kök, M. (2007). Okul öncesi eğitim kurumlarında eğitim ortamı ve donanımın önemi. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 15, 158-170.
  • Davaslıgil, Ü. (1989). Yaratıcılık ve oyun. Eğitim ve Bilim Dergisi, 13(71), 24-32.
  • Demiriz, S., Ulutaş, İ., & Karadağ, A. (2011). Okul öncesi eğitim kurumlarında eğitim ortamı ve donanım. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Dönmez, N. B. (1993). Çocuğun sosyal ve duygusal gelişiminde oyunun rolü. Okul Öncesi Eğitim Dergisi, 24(43), 10-11.
  • Egemen, A., Yılmaz, Ö., & Akil, İ. (2004). Oyun, oyuncak ve çocuk. ADÜ Tıp Fakültesi Dergisi, 5(2), 39-42.
  • Erbay, F., & Durmuşoğlu Saltalı, N. (2012). Altı yaş çocuklarının günlük yaşantılarında oyunun yeri ve annelerin oyun algısı. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi,13(2), 249-264.
  • Eren, S. (2016). Erken çocukluk dönemindeki çocukların annelerinin oyun algısının incelenmesi. Yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Erşan, Ş. (2011). Okul öncesi eğitim kurumlarında görev yapan öğretmenlerin ilgi köşelerinde serbest oyun etkinlikleri ile ilgili görüş ve uygulamalarının incelenmesi. Doktora tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Farver, J. A. M., Kim, Y. K., & Lee, Y. (1995). Cultural differences in Korean and Anglo American preschoolers social interaction and play behaviors. Child Development, 66(4), 1088-1099.
  • Fox, J. E. (2007). Back-to-basics: Play in early childhood. Early Childhood News, 12-15.
  • Gündüz, Y. (1976). Çocuk gelişiminde oyunun yararları. Okul Öncesi Eğitimi Dergisi, 8(11), 13-17.
  • Gürpınar, H. A. (2006). Okul öncesi öğrenime devam eden çocukların tercih ettikleri ilgi köşeleri ve tercih etme nedenleri. Yüksek lisans tezi, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
  • Isenberg, J. P., & Quinsberry, N. (2002). Play essential for all children. Association for Childhood Education International, 79(1), 33-39.
  • Işıkoğlu, N., & Bora İvrendi, A. (2008). Anne ve babaların oyuna katılımı. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24(2), 47-57.
  • Koçyiğit, S., Tuğluk, M.N., & Kök, M. (2007). Çocukların gelişim sürecinde eğitsel bir etkinlik olarak oyun. Atatürk Üniversitesi Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 16, 324-342.
  • Kuru Turaşlı, N. (2009). Okul öncesi eğitimin tanımı, kapsamı ve önemi. G. Haktanır (Ed.), Okul Öncesi Eğitime Giriş (1-24). Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Millî Eğitim Bakanlığı (2013). Okul öncesi eğitim programı. Ankara.
  • Millî Eğitim Bakanlığı (2014). Çocuk gelişimi ve eğitimi oyun etkinliği-1. Ankara.
  • Myers, B. K., & Maurer, K. (1987). Teaching withless talking: Learning centers in the kindergarten, Young Children, 42(5), 20-27.
  • Özdemir, S. (2013). 5-6 yaş grubu çocukların serbest zaman etkinliklerindeki oyun ve oyuncak tercihlerinin incelenmesi. Ⅵ. Sosyal bilimler eğitimi kongresinde sunulmuş bildiri, 3-5 Ekim 2013, Trabzon.
  • Öztürk, M. (1977). Çocukta oyun. Okul Öncesi Eğitimi Dergisi, 9(13), 9-10.
  • Özyürek, A., & Kılınç, N. (2015). Okul öncesi eğitim kurumlarındaki öğrenme merkezlerinin çocukların serbest oyun davranışları üzerine etkisi. Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(2), 125-138.
  • Özyürek, A., & Gürleyik, S. (2016). Anne babaların okul öncesi dönem çocukları ile etkileşimlerinde oyunun yeri. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(42), 1283-1289.
  • Poyraz, H. (2017). Okul öncesinde oyun ve oyun örnekleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Poyraz, H., & Çiftçi Dere, H. (2011). Okul öncesi eğitiminin ilke ve yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Ramazan, O., Arslan Çiftçi, H., & Tezel, M. (2018). Okul öncesi sınıflarındaki öğrenme merkezlerinin durumunun belirlenmesi ve öğretmenlerin öğrenme merkezleri hakkındaki görüşlerinin incelenmesi, Erken Çocukluk Çalışmaları Dergisi, 2(2), 213-233.
  • Sapsağlam, Ö. (2018). Okul öncesi dönem çocuklarının değişen oyun tercihleri, Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 19(1), 1122-1135.
  • Senemoğlu, N. (1994). Okul öncesi eğitim programı hangi yeterlikleri kazandırmalıdır. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10, 21-30.
  • Sezer, T., Yılmaz, E., & Koçyiğit, S. (2016). 5-6 yaş grubu çocukların oyun becerileri ile aile çocuk iletişimleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(2), 185-204.
  • Sheridan, M., Howard, J., & Alderson, D. (2011). Play in early childhood. From Birth to SixYears. London: Routledge.
  • Smith, K. E., & Smith, M. K. (1993). Whatmakes a good learning centers?...To a child?...To a teacher?.Day Care and Early Education, 20(4), 4-7.
  • Smith, P. K., & Pellegrini, A. (2008). Learning through play. Encyclopedia on Early Childhood Development, 24(8), 1-6.
  • Şahin Tezel, F. (1993). Üç altı yaş grubu çocuklarının anne babalarının çocuk oyun ve oyuncakları hakkındaki görüşlerinin incelenmesi. Yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
  • Şahin Tezel, F. (2010). Oyun ve Drama. Ömeroğlu, E., Kandır, A., Ersoy, Ö., & Turla, A., (9-18). Okul Öncesi Eğitimde Drama Teoriden Uygulamaya. Ankara: Kök Yayıncılık.
  • Tuğrul, B., Metin Aslan, Ö., Ertürk, H. G., & Özen Altınkaynak, Ş. (2014). Anaokuluna devam eden altı yaşındaki çocuklar ile okul öncesi öğretmenlerinin oyun hakkındaki görüşlerinin incelenmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1), 97-116.
  • Uyanık Altun, Ö., Can Yaşar, M., Karaca, N. H., Akyol, T., Şenol, F. B., & Kaya, Ü. Ü. (2018). Çocukların öğrenme merkezlerinde oyun tercihlerinin incelenmesi. E-Kafkas Eğitim Araştırmaları Dergisi, 5(3), 30-45.
  • Vandermaas-Peeler, M. (2002). Cultural variations in parental support of children's play. Online Readings in Psychology and Culture, 6(1), 1-11.
  • Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Yörükoğlu, A. (2002). Çocuk ruh sağlığı. İstanbul: Özgür Yayıncılık.
Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi-Cover
  • ISSN: 1304-0278
  • Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
  • Başlangıç: 2002
  • Yayıncı: Cahit AYDEMİR
Sayıdaki Diğer Makaleler

YABANCILAŞMA BAĞLAMINDA BİR “TUTUNAMAYAN” KAHRAMAN: BEYAZ MANTOLU ADAM

Sevgül TÜRKMENOĞLU

ROMAN GRAF’IN “BAY BLANC” ROMANINDA MODERNİZM, BİREY VE YABANCILAŞMA

Ayhan Yavuz ÖZDEMİR

TÜRKİYE’DE 2010-2017 YILLARI ARASINDA FEN BİLGİSİ ÖĞRETMENLİĞİ BİLİM DALINDA YAPILMIŞ OLAN LİSANSÜSTÜ TEZLERİN ANALİZİ

Sevde KÖSEOĞLU, Eylem EROĞLU DOĞAN

EVDE SAĞLIK HİZMETLERİ BİRİMİNDEN ELDE EDİLEN YILLIK GELİR-GİDER, KAR-ZARAR İNCELENMESİ VE BİR MODEL ÖNERİSİ

Mehmet Emin KURT, Ali CEYLAN, İbrahim ÇEMBERLİTAŞ

E-DEVLET ENTEGRASYONUNDA KAMU VE ÖZEL SEKTÖR İŞ SÜREÇ YÖNETİMİ UYGULAMALARININ YERİ VE ÖNEMİ: GPM VE BPMN’ E DERLEYİCİ BİR BAKIŞ AÇISI

Özel SEBETCİ, Muhammet ÖZDAŞ

KENTSEL YAŞAM KALİTESİ ÜZERİNE KARŞILAŞTIRMALI BİR İNCELEME: SAMSUN ONDOKUZ MAYIS ÜNİVERSİTESİ GÜZEL SANATLAR KAMPÜSÜ ÖRNEĞİ

Saim Can BERİTAN, Yeliz EMECEN

TERÖR: NE YAŞIYORUZ? NASIL BAŞ EDİYORUZ?

Senem ZEYTINOGLU-SAYDAM, Çiğdem YUMBUL, Celal YUMBUL, Gamze AKARCA, Serkan ÖZGÜN, Sine EGECİ

LİSE ÖĞRENCİLERİNİN PROSOSYAL DAVRANIŞ VE ÖĞRENCİ BAĞLILIĞI DÜZEYLERİ İLE OKUL İKLİMİ ARASINDAKİ İLİŞKİ (MALATYA İLİ ÖRNEĞİ)

Tuncay Yavuz ÖZDEMİR, Özgül SERTTAŞ

BEŞ YILDIZLI OTEL İŞLETMELERİNDE GELİR YÖNETİMİ UYGULAMALARINA İLİŞKİN NİTEL BİR ARAŞTIRMA

Ersin ARIKAN, Raif PARLAKKAYA

THE EFFECT OF WAGE ON PRIVATE SECURITY OFFICERS JOB SATISFACTION AND INTENTION TO QUIT: AN EMPIRICAL STUDY IN TURKEY

Uğur DEMİRCİ, Banu ERGEN