20. yüzyılın ilk yarısında Almanya’da yaşanan “kullanışlı müzik akımı” (Gebrauchsmusik) aynı yüzyılın ikinci yarısında ülkemizde de varlığını göstermiştir. Bununla birlikte; bu akımın ülkemizde var olma serüveni 19. yüzyılın ortalarına kadar dayandırılabilir. Bu çalışmanın ilk iki bölümünde “Alman Gebrauchsmusik Akımı” tanımlanarak, Türk müziğinde de böyle bir akımın var olabileceği görüşü üzerinde çalışılmıştır. Bunun için; Osmanlı ve Cumhuriyet dönemindeki devlet politikası ve halkın beğenisi arasındaki müziksel uçurum dikkatle göz önüne alınmıştır. Diğer bölümlerde ise eserleri statik anlayıştaki ilgililerin ve özellikle devlet kurumlarının olumsuz eleştirilerine maruz kalmasına rağmen, gücünü halkın desteğinden alan Türk Müziği bestecisi Selahattin İçli’nin bestecilik anlayışı “Alman Gebrauchsmusik Akımı” göz önünde tutularak analiz edilmiştir. Selahattin İçli için “Gebrauchsmusik”in ülkemizdeki geç yansıması demek mümkün olabilir mi? İçli’yi farklı kılan ve statik anlayışta kabul görmesini zorlaştıran sebepler nelerdir ve bu sebepler halkın beğenisinin de sebebi olabilir mi? Farklı tavrı klasik ekole bir başkaldırı niteliği taşımakta mıdır? Kendine has üslûbu ve bestecilik anlayışını oluştururken kriterleri neler olmuştur? Sosyolojik bağlamda halk-devlet ve besteci ilişkisinde yeri nedir? İşte bu soruların cevapları; yapılan analizler ve elde edilen bilgi ve bulgular doğrultusunda araştırılarak, irdelenmiştir.

-