___

• Akpınar, B. (2010). Yapılandırmacı yaklaşımda öğretmenin, öğrencinin ve velinin rolü. Eğitim-Bir-Sen Dergisi, 6 (16), 16-20.
• Altıntaş, E. ve Kaya, H. (2012). Fen bilgisi öğretmen adaylarının drama yöntemiyle fen ve teknoloji dersinin işlenmesine yönelik öz -yeterlik ve tutumları. Erciyes Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 28 (4), 287-295.
• Arslan, A., Orhan, A. ve Kırbaş, A. (2010). Türkçe dersinde yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının uygulanmasına ilişkin yönetici görüşleri. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14 (1), 85-100.
• Aykaç, N. (2007). İlköğretim programında yer alan etkinliklerin öğretmen görüşleri doğrultusunda değerlendirilmesi (Sinop ili örneği). Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 8 (2), 19-35.
• Biccard, P. ve Wessels, D. (2015). Student mathematical activity as a springboard to developing teacher didactisation practices. Pythagoras, 36 (2), Art.#294, 9 pages. http://dx.doi.org/10.4102/pythagoras.v36i2.294
• Özmantar, M. F. ve Bingölbali, E. (2010). Etkinlik tasarımı ve temel tasarım prensipleri. E. Bingölbali ve M. F. Özmantar, (Ed.), İlköğretimde karşılaşılan matematiksel zorluklar ve çözüm önerileri (2. Baskı) içinde (313-348). Ankara: Pegem akademi.
• Bozkurt, A. (2012). Matematik öğretmenlerinin matematiksel etkinlik kavramına dair algıları. Eğitim ve Bilim, 37 (166), 101-115.
• Brousseau, G. (1997). Theory of didactical situations in mathematics. Dordrecht: Kluwer Acedemic Publishers.
• Budak, İ. ve Budak, A. (2014). Nicel, nitel ve karma araştırmalarda örnekleme. S.B. Demir, (Ed.), Eğitim araştırmaları; nicel, nitel ve karma yaklaşımlar içinde (215-242). Ankara: Eğiten Kitap.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö.E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2012). Bilimsel araştırma yöntemleri (11. baskı). Ankara: Pegem akademi.
• Choo, C. B. (2007).Activity-based approach to authentic learning in a vocational institute. Educational Media International, 44 (3), 185–205.
• Çakıcı, Y. (2012). Fen ve teknoloji öğretiminde yapılandırmacı yaklaşım. Ö. Taşkın, (Ed.), Fen ve teknoloji öğretiminde yeni yaklaşımlar (2. Baskı) içinde (1-22). Ankara: Pegem Akademi.
• Çandar, H. ve Şahin, A. E. (2013). Yapılandırmacı yaklaşımın sınıf yönetimine etkilerine ilişkin öğretmen görüşleri. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 44,
• 109-119. Choo, C.B. (2007). Activity-based approach to authentic learning in a vocational institute. Educational Media International, 44(3), 185–205.
• Çepni, S., Bacanak,A. ve Küçük, M. (2003). Fen eğitiminin amaçlarında değişen değerler. Fen- Teknoloji- Toplum Değerler Dergisi, 1 (4), 7–29.
• Çömek, A., Akınoğlu, Ö., Elmacı, E. ve Gündoğdu, T. (2016). Fen eğitiminde kavram haritaları kullanımının akademik başarı ve tutuma etkisi. International Journal of Human Sciences, 13 (1), 348-363.
• Doyle, W. (1988). Work in mathematics classes: The context of students’thinking during instruction. Educational Psychologist, 23, 167-180.
• Doyle, W. (1990). Themes in teacher education research. In R. Houston (Ed.), Handbook of rerearch on teacher education (3-24). New York: Macmillan.
• Dreyfus, T. ve Tsamir, P. (2004). Ben’s consoliation of knowledge structures about infinite sets. Journal of Mathematical Behavior, 23 (3), 271-300.
• Duffy, T. M. ve Jonassen D. H. (1992). Constructivism: New implicationsfor instructional technology. In T. M. Duffy and D. H. Jonassen (Eds.), Constructivism and the technology of instruction: A conversation (pp. 1-16). Hillsdale, New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.
• Ekiz, D. (2013). Bilimsel araştırma yöntemleri (3. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Evrekli, E., İnal, D., Balım, A.G. ve Kesercioğlu, T. (2009). Fen öğretmen adaylarına yönelik yapılandırmacı yaklaşım tutum ölçeği: geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 6 (2), 134-148.
• Francom, G. M. ve Gardner, J. (2014). What is task-centered learning?. TechTrends, 58 (5), 28-36.
• Hilcenko, S. (2015). A model: Animated logical mathematical tasks for the younger elementary school children. IOSR Journal of Research & Method in Education (IOSR-JRME), 5 (4), 39-42.
• Jones, K. ve Pepin, B. (2016). Research on mathematics teachers as partners in task design. Journal of Mathematics Teacher Education, 19 (2), 105-121.
• Kaleli-Yılmaz, G. (2014). Durum çalışması. M. Metin, (Ed.), Kuramdan uygulamaya eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri (1. Baskı) içinde (261-285). Ankara: Pegem Akademi.
• Kalender, A. (2006). Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşım temelli “yeni matematik programı”nın uygulanması sürecinde karşılaştığı sorunlar ve bu sorunların çözümüne yönelik önerileri. Yüksek lisans tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Karakuş, M. ve Yeşilpınar, M. (2013). İlköğretim altıncı sınıf matematik dersinde uygulanan etkinliklerin ve ölçme-değerlendirme sürecinin incelenmesi: Bir durum çalışması, Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 3 (1), 35-54.
• Kiyoyuki, O. (2006). The effects of activity-based teaching materials on "human and nature" in science field at junior high school: practical research using the environmental education program project wild. Japanese Journal of Biological Education, 45 (3), 170- 180.
• Küçüközer, H., Bostan, A., Kenar, Z., Seçer, S. ve Yavuz, S. (2008). Altıncı sınıf fen ve teknoloji ders kitaplarının yapılandırmacı öğrenme kuramına göre değerlendirilmesi. İlköğretim Online, 7 (1), 111-126.
• Laçin-Şimşek, C. (2014). Etkinlik temelli (Hands-on science) fen. Ö. Keleş, (Ed.), Uygulamalı etkinliklerle fen eğitiminde yeni yaklaşımlar (1. Baskı) içinde (200- 211). Ankara: Pegem Akademi.
• MacDonald, J. (2008). Blended learning and online tutoring: planning learner support and activity design (2nd ed.). England: Gower Publishing.
• Milli Eğitim Bakanlığı [MEB] (2013). İlköğretim Kurumları (İlkokullar ve Ortaokullar) Fen Bilimleri Dersi (3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar) Öğretim Programı. Milli Eğitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı, Ankara.
• Moyer, P. S., Bolyard, J. J. ve Spikell, M. A. (2002). What are virtual manipulatives? Teaching Children Mathematics, 8 (6), 372-377. Nyman, R. (2016). What makes a mathematical task interesting?. Educational Research and Reviews, 11 (16), 1509-1520.
• Olkun, S. ve Toluk-Uçar, Z. (2007). İlköğretimde etkinlik temelli matematik öğretimi (3. Baskı). Ankara: Maya Akademi.
• Özmantar, M.F, Bozkurt, A., Demir, S., Bingölbali, E. ve Açıl, E. (2010). Sınıf öğretmenlerinin etkinlik kavramına ilişkin algıları. Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 20, 379-398.
• Özmen, H. (2011). Öğrenme kuramları ve fen bilimleri öğretimindeki uygulamaları. S. Çepni, (Ed.), Kuramdan uygulamaya fen ve teknoloji öğretimi (9. Baskı) içinde (34-96). Ankara: Pegem Akademi.
• Öztürk F., Işık, A. ve Öztürk, B. (2014). Preservice elementary mathematics teachers’ written views on the concept of instructional activity. International Conference on New Horizons in Education içinde. Paris, France.
• Öztürk, F. ve Işık, A. (2014). İlköğretim matematik öğretmeni adaylarının etkinlik kavramıyla ilgili görüşleri [Öz]. XI. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi içinde. Adana: Çukurova Üniversitesi.
• Perkins, D. (1999). The many faces of constructivism. Educational Leadership, 57 (3), 6-11.
• Saiz, M. ve Figueras, O. (2009). A research-based workshop design for volüme tasks. In B. Clarke, B. Grevholm ve R. Millman (Eds.), Task in prmary mathematics teacher education (pp. 197-214). New York: Springer.
• Stein, M. K., Grover, B. W. ve Henningsen, M. (1996). Building student capacity for mathematical thinking and reasoning: An analysis of mathematical tasks used in reform classrooms. American Educational Research Journal Summer, 33 (2), 455-488.
• Stylianides, A. J. ve Stylianides, G.J. (2008). Studying the classroom implementation of tasks: High-level mathematical tasks embedded in ‘real-life’ contexts. Teaching and Teacher Education, 24, 859-875.
• Swan, M. (2007). The impact of task-based professional development on teachers’ practices and beliefs: A design research study. Journal of Mathematics Teacher Education, 10, 217-237.
• Toprak,Ç., Uğurel,I. veTuncer, G.(2014). Öğretmen adaylarının geliştirdiklerimatematik öğrenme etkinliklerinin seçilen konu, amaç, uygulama şekli bileşenleri açısından analizi. Turkish Journal of Computer and Mathematics Education, 5 (1), 39-59.
• Toptaş, V. (2008). Geometri öğretiminde sınıfta yapılan etkinlikler ile öğretme-öğrenme sürecinin incelenmesi. İlköğretim Online, 7 (1), 91-110.
• Tüfekçi-Aslim, S. (2011). Yapılandırmacı yaklaşım. S. Büyükalan Filiz, (Ed.), Öğrenme öğretme kuram ve yaklaşımları (1. Baskı) içinde (336-354). Ankara: Pegem Akademi.
• Uğurel, I. ve Bukova-Güzel, E. (2010). Matematiksel öğrenme etkinlikleri üzerine bir araştırma ve kavramsal bir çerçeve önerisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39, 333-347.
• Uğurel, I., Bukova-Güzel, E. ve Kula, S. (2010). Matematik öğretmenlerinin öğrenme etkinlikleri hakkındaki görüş ve deneyimleri. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 103-123.
• Watson, A., Ohtani, M., Ainley, J., Frant, J. B., Doorman, M., Kieran, C. ve diğ. (2013). Introduction. In C. Margolinas(Ed.), International Commission on Mathematical Instruction Study 22: Vol. 1. Task design in mathematics education (pp. 9-16). UK: Oxford.
• Yürekli, B. (2015). Prospectıve teachers’ self-efficacy for preparing and implementing worthwhile mathematical tasks. Doktoral dissertation, Middle East Technical University, Ankara.