20596

ORTAÖĞRETİM ÖĞRENCİLERİNE YÖNELİK PROGRAMLAMA ÖZ YETERLİLİK ÖLÇEĞİNİN GELİŞTİRİLMESİ: GEÇERLİLİK VE GÜVENİRLİK ÇALIŞMASI

Bu çalışma ile, ortaöğretim öğrencilerine yönelik programlamaya ilişkin öz yeterliliklerini belirlemek için kullanılabilecek bir ölçme aracı geliştirilmiştir. Araştırmanın çalışma grubunu, 2017-2018 eğitim öğretim yılının bahar döneminde Mersin Yenişehir ilçesinde bulunan bir Anadolu lisesinde Bilgisayar Bilimi dersi alan 369 öğrenci oluşturmaktadır. Çalışma grubundan elde edilen verilerle açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizi gerçekleştirilmiştir. Açımlayıcı faktör analizi ile 7 faktörden oluşan, 35 maddelik ölçme aracına ulaşılmış, faktörlerin ölçeğe ilişkin açıkladıkları toplam varyans % 60,288 bulunmuştur. Ölçeğin güvenirliği için madde analizine dayalı olarak hesaplanan Cronbach alfa iç tutarlılık katsayısı tüm faktör için 0,938 bulunmuştur. Ölçeğin yapı geçerliğini belirlemek amacıyla açımlayıcı faktör analizinde Kaiser-Meyer-Olkin (KMO) katsayısı .935 hesaplanmıştır. Bartlett Küresellik sonuçlarına göre ki-kare değerinin anlamlı olduğu görülmüştür (x2(535)= 5962,934; p=.<.01). Gerçekleştirilen doğrulayıcı faktör analizi sonucunda ölçek modelinin uygunluğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

programlama, programlama öz yeterliliği, programlama öz yeterliliği ölçeği, öz yeterlilik, ölçek geliştirme

PDF

___

Altun, A. ve Mazman, S. G. (2012). Programlamaya ilişkin öz yeterlilik algısı ölçeğinin Türkçe formumun geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Eğitimde ve Psikolojide Ölçme ve Değerlendirme Dergisi, 3(2), 297-308.
Aşkar, P., ve Davenport, D. (2009). An investigation of factors related to self-efficacy for java Programming among engineering students. The Turkish Online Journal of Educational Technology (TOJET), 8 (1), 26-32.
Bandura, A. (1977). Self-Efficacy: Toward a Unifying Theory of Behavioral Change, Psychological Review, 84 (2), 191-215.
Baykul, Y.(1979). “Örtük Özellikler ve Klasik Test Kuramları Üzerine Bir Karşılaştırma” (Yayımlanmamış Doktora Tezi), Ankara: Hacettepe Üniversitesi.
Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı [Handbook of data analysis for the social sciences], Ankara: Pegem Akademi.
Büyüköztürk, Ş. (2016). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
Byrne, B. M. (1998). Structural equation modeling with lisrel, prelis and simplis: basic concepts, applications, and programmings. London: Lawrence Erlbaum Assocatiates, Publishers.
Child, D. (2006). The essentials of factor analysis. 3rd ed. London: Continuum.
Compeau, D.R. ve Higgins, C.A. (1995). Computer self-efficacy: development of a measure and initial test. MIS Quarterly, 189-211.
Çakıroğlu, Ü., Sarı, E., ve Akkan, Y. (2011). The view of the teachers about the contribution of teaching programming to the gifted students in the problem solving. In 5th International Computer & Instructional Technologies Symposium.
Cokluk, O., Şekercioğlu, G., ve Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Pegema Yayıncılık.
Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal Bilimler İçin Çok Değişkenli İstatistik SPSS ve LISREL Uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi.
Davidsson, K., Larzon, L. ve Ljunggren, K. (2010). Self-Efficacy in Programming among STS Students. http://www.it.uu.se/edu/course/homepage/datadidaktik/ht10/reports.
Demirer, V., & Sak, N. (2016). Programming education and new approaches around the world and in Turkey/Dünyada ve Türkiye'de programlama eğitimi ve yeni yaklaşımlar. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 12(3), 521-546.
Ersoy, H., Madran, R. O., ve Gülbahar, Y. (2011). Programlama dilleri öğretimine bir model önerisi: robot programlama. Akademik Bilişim, 11, 731-736.
ISTE (2016). 2016 ISTE Standards for Students. International Society for Technology in Education.
Gorman, H. ve Bourne, L. E. (1983) Learning to think by learning logo. Rule learning in third grade computer programming. Bulletin of Psychonomic Society. 21, 165-177.
Günüç, S., Odabaşı, H.F. ve Kuzu, A. (2013). 21. yüzyıl öğrenci özelliklerinin öğretmen adayları tarafından tanımlanması: Bir Twitter uygulaması. Eğitimde Kuram ve Uygulama, 9(4), 436-455.
Kalelioğlu, F. (2015). A new way of teaching programming skills to K-12 students: Code.org. Computers in Human Behavior, 52, 200-210.
Kan, A., & Akbaş. A. (2005). Lise öğrencilerinin kimya dersine yönelik tutum ölçeği geliştirme çalışması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1 (2), 227-237.
Karabak, D. ve Güneş, A. (2013). Ortaokul birinci sınıf öğrencileri için yazılım geliştirme alanında müfredat önerisi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2(3),21.
Karasar, N. (2003), Bilimsel Araştırma Yöntemi, 12. Baskı, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kert, S. B., ve Uğraş, T. (2009). Programlama eğitiminde sadelik ve eğlence: Scratch örneği. In The First International Congress of Educational Research, Çanakkale, Turkey.
Keçeci, G., Alan, B. ve Kırbağ Zengin, F. (2016). Eğitsel Bilgisayar Oyunları Destekli Kodlama Öğrenimine Yönelik Tutum Ölçeği: Geçerlilik ve Güvenirlik Çalışması. Education Sciences (NWSAES), 11(3), 184-194.
Kothari, C. R. (2004). Research Methodology, New Delhi: New Age International (P) Ltd., Publishers.
Kukul, V., Gökçearslan, Ş., & Günbatar, M. S. (2017). Computer programming self-efficacy scale (CPSES) for secondary school students: Development, validation and reliability. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 7(1), 158-179.
Lau, W. W. F., & Yuen, A. H. K. (2009). Exploring the effects of gender and learning styles on computer programming performance: implications for programming pedagogy. British Journal of Educational Technology, 40(4), 696–712.
MEB. (2019). Bilişimle Üretim Öğretim Programı. Milli Eğitim Bakanlığı. http://www.meb.gov.tr adresinden 26 Eylül 2019 tarihinde alınmıştır.
Öymen, E. E. (2014). Bilişim dili BBC’de program, http://www.bthaber.com/bilisim-dili-bbcde-program/ adresinden 15 Eylül 2014 tarihinde alınmıştır.
Özdamar, K. (1999). Paket Programlar İle İstatistiksel Veri Analizi, 1. Kaan Kitabevi, Eskişehir.
Özçakmak, Ş. (2014). Bilgisayar kullanımı çocukta bağımlılık yapar mı? 22.09.2014 tarihinde http://www.haberturk.com/polemik/haber/973204- bilgisayar-kullanimi-cocukta-bagimlilik-yapar-mi? adresinden 30 Eylül 2019 tarihinde alınmıştır.
Ramalingam, V., & Wiedenbeck, S. (1998). Development and validation of scores on a computer programming self-efficacy scale and group analyses of novice programmer self-efficacy. Journal of Educational Computing Research, 19(4), 367-381. Ramalingam, V., LaBelle, D. ve Wiedenbeck, S. (2004). Self-efficacy and mental models in learning to program, Proceedings of the 9th annual SIGCSE conference on Innovation and technology in computer science education, Leeds, United Kingdom.
Resnick, M. ve Ocko, S. (1990). LEGO/Logo: Learning Though and about Design. Epistemology and Learning Group, E & L Memo No. 8, MIT Media Laboratory, Cambridge.
Salter, J. (2013). Coding for kids: schoolchildren learn computer programming, The Telegraphy,http://www.telegraph.co.uk/technology/10468460/Coding-for-kidsschoolchildren-learn-computer-programming.html adresinden 30 Eylül 2019 tarihinde alınmıştır.
Saygıner, Ş., ve Tüzün, H. (2017). İlköğretim Düzeyinde Programlama Eğitimi: Yurt Dışı Ve Yurt İçi Perspektifinden Bir Bakış. Akademik Bilişim Konferansı.
Şimşek, O. F. (2007). Yapısal eşitlik modellemesine giriş, temel ilkeler ve LISREL uygulamaları. Ankara: Ekinoks Yayıncılık.
Şimşek, İ. (2018). Dünyada Programlama Öğretimi, Y. Gülbahar ve H. Karal (Editörler). Kuramdan Uygulamaya Programlama Öğretimi. Ankara. Pegem Akademi Yayınları, 38-65. Tabachnick, B. G. ve Fidell, L. S. (2001). Using multivariate statistics (4th Ed). Needham Heights: Allyn & Bacon.
Tavşancıl, E. (2010). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara, Nobel Yayın Dağıtım, 45-51.
Vygotsky, L. (1994) The development of thinking and concept formation in adolescence. R. Van der Veer ve J. Valsiner (Ed.), The Vykotsky Reader içinde (185-265). Oxford: Blackwell Publishing.
Wallace, A. R. (1999). An exploratory study of the factors influencing the construction of computer self – efficacy. Yayınlanmamıs doktora tezi, Charles Stuart University.
Williams, L. ve Cernochova, M. (2013). Literacy from Scratch. X World Conference on Computers in Education, Toruń, Poland.
Yağcı, M. (2016). Bilişim teknolojileri (BT) öğretmen adaylarının ve bilgisayar programcılığı (BP) öğrencilerinin programlamaya karşı tutumlarının programlama öz yeterlik algılarına etkisi. International Journal of Human Sciences, 13(1), 1418-1432.
Yaşar, S. (1998) Yapısalcı Kuram ve Öğrenme-Öğretme Süreci. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1-2), 68-75.
Yükseltürk, E. ve Altıok, S., (2015). Bilişim Teknolojileri Öğretmen Adaylarının Bilgisayar Programlama Öğretimine Yönelik Görüşleri. Amasya Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Dergisi, 4(1), 50-65.
Zimmerman, B. J. (1995). Self-efficacy and educational development. In A. Bandura (Ed.). Self-efficacy in changing socities. New York: Cambridge University Press (pp. 202-231).