G. Caner MERCAN, K ÖZTÜR, T KİRAZLI, C BİLGEN, KILIÇ M.A, ÖĞÜT F

Sübjektif tinnitus tanı ve tedavisine yönelik klinik araştırmalarda metodoloji: Ulusal protokol önerisi

Amaç: Toplumda sık görülmesi ve hayat kalitesinde anlamlı etkilere yol açması sübjektif tinnitusun derecesinin belirlenmesinin ve tedavisinin önemini arttırmaktadır. Tinnitus şiddetini ve tinnitustan etkilenmeyi belirlemede en sık kullanılan yöntem anketlerdir. Tinnitus multifaktoriyel bir hastalık olduğu için her hastada ortaya çıkan farklı yakınmaları belirlemek amacıyla birden fazla anket formu kullanmak gerekebilir. Tedaviye verilen yanıt da anketler yoluyla değerlendirilmektedir. Gereç ve Yöntem: Ölçeklerin farklılıkları farklı merkezlerde yapılan çalışmaların karşılaştırılmasını güçleştirmektedir. Mevcut tinnitus anketleri incelenmiş ve tedavi-takip protokolünde önemli noktalar vurgulanmıştır. Bulgular: Tedavilerin etkinliğine dair kanıtların yetersiz olması ve çeşitli tedavi yöntemlerine verilen yanıtları değerlendirmedeki farklılıklar etkin tedavi yöntemini belirlemenin önünde engel oluşturmaktadır. Tinnitus stresinin alt gruplarından olan psikolojik etkilenmenin düzeyi yüksek olan hastaların tedavi öncesinde saptanması tedavinden olumlu sonuç alınmasında etkilidir. Sonuç: Anket hazırlanmasına ve çevirisinde ülkenin sosyokültürel yapısı da göz önünde bulundurulmalıdır. Ülkemiz koşullarına uyumlu ve çok merkezli çalışmalarda kullanılabilecek bir ön protokol önerisi sunularak ulusal konsensüs protokolü çağrısı yapılmıştır.

Methodology of clinical trials on diagnosis and treatment of subjective tinnitus: Proposal for a national protocol

Aim: Being a common condition causing significant effect on quality of life increases the importance of determining the severity of subjective tinnitus anditstreatment. The most common method to measure the severity of tinnitus and to assess the degree of effects is questionnaires. While tinnitus is a multifactorial disorder, there might be need for more questionnaires to evaluate the various complaints in every single patient. The response to treatment is also assessed through questionnaires. Materials and Methods: The differences in questionnaires challenge the comparison of studies conducted in different centers. The most commonly used tinnitus questionnaires are investigated and the most important aspects of treatment and follow-up protocols are highlighted. Results: Lacking evidence on efficacy of treatment methods and differences in evaluating the response to treatment jeopardize with determining an efficient treatment method. Determining patients with a high psychological stress impact is effective in getting positive results from treatment. Conclusion: Sociocultural structure of a country should be taken into consideration, when developing and/or translating questionnaires. We aimed to propose a protocol which might be suitable for our country’s structure and for use in multi-centered studies and also aim to make a call for a national consensus protocol.

PDF

___

1. Davis P. Living with Tinnitus. 11-12, Rushcutters Bay, NSW:Gore & Osment;1995.
2. Jacobson G, Ahmad BK, Moran J, Newman CW, Tepley N, Wharton J. Auditory evoked cortical magnetic field (M100-M200) measurements in tinnitus and normal groups. Hearing Research 1991;56(1-2):44-52.
3. Mirz F, Pedersen B, Ishizu K, et al. Positron emission tomography of cortical centers of tinnitus. Hearing Research 1999;134(1- 2):133-44.
4. Zöger S, Svedlund J, Holgers KM. Psychiatric disorders in tinnitus patients without severe hearing impairment: 24 month follow- up of patients at an audiological clinic. Audiology 2001;40(2):133-40.
5. Wilson PH, Henry J, Bowen M, Haralambous G. Tinnitus reaction questionnaire: Psychometric properties of a measure of distress associated with tinnitus. J Speech Hear Res 1991;34(2):197-201.
6. Kuk FK, Tyler RS, Russell D, Jordan H. The Psychometric properties of a tinnitus handicap questionnaire. Ear and Hearing 1990;11(2):434-42.
7. Jastreboff PJ, Hazell JWP (eds). Tinnitus retraining therapy: Implementing the neurophysiological model. New York: Cambridge University Press;2004:228-30.
8. Holgers KM, Barrenäs ML, Svedlund J, Zöger S. Clinical evaluation of tinnitus: a review. Audiological Medicine 2003;2(1):101-6.
9. Lewis-Fernández R, Hinton DE, Laria AJ, et al. Culture and the anxiety disorders: Recommendations for DSM-V. Depress Anxiety 2010;27(2):212-29.
10. Langguth B, Landgrebe M. Tinnitus and Depression. Textbook of Tinnitus, Møller AR et al (eds). Springer Science and Business Media;2011:493-8.
11. Mühlau M, Rauschecker JP, Oestreicher E, et al. Structural brain changes in tinnitus. Cereb Cortex 1996;16:1283-8.
12. Robinson SK, McQuaid JR, Viirre ES, et al. Relationship of tinnitus questionnaires to depressive symptoms, quality of well- being, and internal focus. Int Tinnitus J 2003;9(2):97-103.
13. Collet L, Moussu MF, Disant F, Ahami T, Morgan A. Minnesota multiphasic personality inventory in tinnitus disorders. Audiology 1990;28(1):101-6.
14. Meric C, Gartner M, Collet L, Chéry-Croze S. Psychopathological profile of tinnitus sufferers: Evidence concerning the relationship between tinnitus features and impact on life. Audiol Neurootol 1998;3(2):240-52.
15. Aksoy S, Firat Y, Alpar R. The tinnitus handicap inventory: A study of validity and reliability. Int Tinnitus J 2007;13(2):94-8.
16. Newman CW, Jacobson GP, Spitzer JB. Development of the tinnitus handicap inventory. Arch Otolaryngol Head Neck Surg 1996;122(2):143-8.
17. Öğüt F, Caner Mercan G, Öztürk K ve ark. Outcomes of tinnitus masking therapy in patients selected based on audiological and psychological criteria (Accepted for publication in July 2012, J Int Adv Otol).
18. Henry JA, Schechter MA, Nagler SM, Fausti SA. Comparison of tinnitus masking and tinnitus retraining therapy. J Am Acad Audiol 2002;13(4): 559-81.
19. Jastreboff PJ, Jastreboff MM. Tinnitus retraining therapy: A different view on tinnitus. ORL J Otorhinolaryngol Relat Spec 2006;68(1):23-9.