Mesleki ve Teknik Lise Öğrencilerinin Disiplin Algıları

Bu araştırma, Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi (MTAL) öğrencilerinin, disipline bakış açılarının incelenerek ortaya çıkarılması amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın evrenini, 2014-2015 eğitim-öğretim yılında, İstanbul ilindeki ortaöğretim okullarındaki Motorlu Araçlar, Elektrik-Elektronik ve Bilişim Teknolojileri Alanlarındaki 11.sınıfta olan 369 öğrenci oluşturmaktadır. Hazırlanan anketin ilk bölümünde 10 sorudan oluşan kişisel bilgiler formu bulunmaktadır. Araştırmanın ikinci bölümünü ise öğrencilerin disiplin algılarına yönelik görüşlerini almak amacıyla hazırlanan 20 soru oluşturmaktadır. Verilerin çözümlenmesinde istatistiklerden frekans(F), yüzde(%), aritmetik ortalama (X ̅), standart sapma (ss), ortalamalar arasındaki farkın anlamlılığını test etmek için "t-Testi" ve ikiden fazla yani çoklu değişkenlerde "Tek yönlü Varyans analizi (Anova)" kullanılmıştır. Araştırmada elde edilen bulgulara göre; Mesleki ve Teknik Anadolu Lisesi öğrencilerinin, kız veya erkek olmasının disiplin algılarını genel olarak etkilemediği, sınıf mevcudu arttıkça disiplin suçu işleme olaylarının artacağı, kiminle yaşadığının disiplin algılarını etkilemediği, annelerinin eğitim durumu ilköğretim ve lise olan öğrenci gruplarının, üniversite olan öğrenci grubuna göre daha az disiplin suçu işleyeceği sonucu bulunmuştur. Öğrencilerin %73'e yakını okulda ya da sınıfta yapmış olduğunuz davranışların hangilerinin disiplin suçu olduğunu bildiklerini belirtmişler ve sınavlarda, konuşmak, kopya çekmek gibi davranışlarda bulunmayı normal olarak algılamışlardır. Öğrencilerin en fazla katıldıkları ifadeler ise öğretmenleriyle tartışmaktan çekinmeme, okulda yapılan resmi etkinlik ve törenlerden kaçmak sonuçlarına ulaşılmıştır.

___

  • Referans1 Clark, C. (1998). Discipline in schools. British Journal of Educational Studies,46(3), 289-301.
  • Referans 2 Colvin, G., Kameenui, E. J., & Sugai, G. (1993). Reconceptualizing behavior management and school-wide discipline in general education. Education and Treatment of Children, 361-381.