ZİHİNSEL ENGELLİ ÖĞRENCİ VELİLERİNİN EĞİTİM İHTİYACININ BELİRLENMESİ

Aile, toplumu oluşturan en güçlü unsurdur. Aile yaşantısının fertler üzerindeki tesiri, toplumun bir nevi görüntüsünü teşkil eder. Ailedeki çocuk sayısı, ekonomik durum, aile yapısı (çekirdek/ geniş), devamlı hastalığı olan birey sayısı ve engelli bireyin varlığı ebeveynlerin sosyal hayattaki pozisyonunu etkiler. Her ailede bu durum aynı değildir. Özellikle zihinsel engelli bireylerin hayat boyu devam eden durumları, anne ve baba tutumlarına farklı bir biçimde yön vermektedir. Veliler bu durumla baş edebilmek için destek almak ihtiyacı hissetmektedirler. Bu çalışmada zihinsel engelli öğrenci velilerinin çocuklarına yaklaşımlarında ihtiyaç duydukları eğitimin belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmada, nitel araştırma türlerinden durum çalışması kullanılmıştır. Araştırma, Düzce ilinde, çocukları bir özel eğitim merkezine devam eden 10 anne ile yapılan bireysel ve grup görüşmelerini ihtiva etmektedir. Veri toplama yöntemi olarak bireysel görüşme ve odak grup görüşmesi tekniği kullanılmıştır. Veri toplama aracı olarak yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde, içerik analizi tekniğine başvurulmuştur. Temalar da kendi içinde sınıflandırılmıştır

DETERMINATION OF NEEDS OF MENTALLY DISABLED STUDENTS PARENTS

Family is the most powerfulelement of the community. The effect of the family life on the individuals constitutes the appearence of the view of the community. The number of the children in family, ecenomic status, family structure (nuclear/ extended), number of individuals with continuous sickness, and existence of the disabled person effects the position of the parents in social life. This is not, the same in every family. Espescially mental disabled people‘s life long situations directs the attitude of the parents. Parents think that they should get same support to fight this situation. In this study, the children of parents of mentally retarded students approach were to determine the educational content they need. This research is a qualitative case study. Set in the city of Düzce, it includes group an one- on –one interviews with than mothers who have their children in a special education facility. The one- on- one interview and group interview technique were used as the means of collecting data. A semi- structered form wasusedtocollectthe data. Intheanalysis, thecontentanalysistechniquewasused. Thethemeswerethen listen amongthemselves

___

Akkök, F. (1982), Özürlü Çocuk Aileleriyle Psikolojik Danışma ve Rehberlik Çalışmaları, Psikoloji Dergisi, 6, ss. 3 – 5.

Başal, M. ve Batu, S.E. (2002). Zihin Özürlü Öğrencilere Okuma Yazma Öğretme Konusunda Alt Özel Sınıf Öğretmenlerinin Görüş ve Önerileri, Ankara Üniversitesi Eğitim FakültesiÖzel Eğitim Dergisi, 3 (2), ss. 85 – 98.

Bilen, M.(2009), Sağlıklı İnsan İlişkileri, 7. Baskı, Ankara: Anı Yayıncılık. Boyacı, A. (2008), ‘Anne Baba Eğitimi’ içinde S. Türküm( Editör), Yapı ve Süreçleri İle Aile, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, ss. 23 – 49.

Cavkaytar, A. (2010), ‘Anne Baba Eğitimi’ içinde T. Güler ( Editör), Özel Gereksinimli Çocuğu Olan Aileler, Ankara: Pegem A Yayıncılık.

Çelik, C. (2009), Değişim Sürecinde Türk Aile Yapısı ve Din – Pragmatik Anlam ve İşlev Farklılaşması, Uluslar Arası Günümüz Türkiye’sinde İslam Sempozyumu, ss.25-35.

Kara, E. (2008), Zihinsel Engelli Çocukları Olan Ailelerin Çocuklarının Durumunu Dini Açıdan Değerlendirmeleri, Ondokuz Mayıs Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 26 – 27, ss. 318 – 331.

Kırıcı, S. (2010), Zihinsel Engelli veya Gelişimsel Bozukluğu Olan Çocukların Ebeveynlerinde Psikolojik İşlevsellik Düzeylerinin Karşılaştırılması, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi.

Könezoğlu, B. (2006), Aile ve Ailenin Korunması, , Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi.

Kurt, D.(2010), Zihinsel Engelli Çocuğa Sahip Annelerin Tükenmişlik Düzeylerinin Yordanması, Yüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi.

Küçüker, S (1993). Özürlü Çocuk Ailelerine Yönelik Psikolojik Danışma Hizmetleri.Özel Eğitim Dergisi, 1 (3), 23–29.

Özşenol, F. ve diğ.(2003), Engelli Çocuğa Sahip Ailelerin Aile işlevlerinin Değerlendirilmesi, Gülhane Tıp Dergisi, 45(2), ss. 156 – 164.

Sarı, H. (2007), Zihinsel Engelli Çocuğu Olan Ailelerde Aile Yüklenmesi, C.Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 11 (2), ss. 1 – 7.

Uluocak, G. ve Bulut, I. (2011), Aile Terapilerinin Feminist Teori Açısından İncelenmesi, Aile ve Toplum Eğitim Kültür ve Araştırma Dergisi,7 (24), ss. 9 – 24.

Yıldırım ve Şimşek, (2008), Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, 7. Baskı, Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Yıldırım, F. ve Conk, Z. (2005), Zihinsel Yetersizliği Olan Çocuğa Sahip Anne Babaların Stresle Başa Çıkma Tarzlarına ve Depresyon Düzeylerine Planlı Eğitimin Etkisi, C.Ü. Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 9 (2), ss. 1- 10.