YAŞAMIN TEMELİ OLAN “SU” İÇİN BİYOPOLİTİKA

Sosyal ve ekonomik gelişmenin gıda-enerji-sağlık-çevre bağlamında tüm yönleri suya bağımlıdır. Bu faaliyetler, su miktarını ve kalitesini etkilediği için; su nasıl tahsis edilir, yönetilir ve kullanılır gibi sorunsallar gündeme gelmektedir. Nüfus artışına bağlı olarak; kaynaklar üzerinde yükselmekte olan talep baskısı, sulama için gerekli olan bölgesel su temini, enerji üretimi, endüstriyel kullanımlar ve evsel amaçlar çevre için tehdit oluşturmaktadır. Hızlanan ve genellikle öngörülemeyen değişiklikler, su için yeni belirsizlikler yaratmakta; yöneticileri, artan riskleri belirleme ve yeni fırsatlar yaratma konusunda çözüm arayışlarına itmektedir. Su gerçekliğine risk ve belirsizlik çerçevesinden bakıldığında, küresel bir kaygıyla sürdürülebilir araç ve yaklaşımlar benimsenmeli; siyasi ve ticari liderlerin yanı sıra, su yöneticileri, su kullanıcıları ve sıradan vatandaşlar da bu sorunun farkında olarak çözüme dönük katılım mekanizmasına dahil olmalıdırlar. Su için öngörülen bu riskler gerçekleşmeden, herkes için sürdürülebilir uzun vadeli bir değişimin kurgulanması gerekmektedir.

BIOPOLITICS FOR "WATER" THAT IS BASIS OF LIFE

All aspects of social and economic development in food-energy-health-environment context are water dependent. Since these activities affect the quantity and quality of water; problems such as how water is allocated, managed and used are on the agenda. Depending on population growth; rising demand on resources, regional water supply for irrigation, energy production, industrial uses and domestic purposes poses a threat to the environment. Accelerating and often unpredictable changes create new uncertainties for water; administrators embark on a solutions quest to identify increasing risks and create new opportunities. When we look at water reality in terms of risk and uncertainty, sustainable tools and approaches should be adopted with a global concern; water administrators and community, as well as political and commercial leaders, should be aware of this problem and be involved in the solution-oriented participation mechanism. A long-term sustainable change is needed for everyone, without being occurred these risks for water.

Keywords:

Water, Water Right, Biopolitics Bioethics,

PDF

___

Arapkirlioğlu, K. (2006), Tuna, Dicle ve Fırat Akarsularının Kullanımında Ulusal Çıkarlar ve Çevre Etiği, TMMOB Su Politikaları Kongresi, ss. 227-240.

Arvanitis, A.V. (2007), “Bio-Politika: Bir Vizyon ve Umut Toplumu Kurmak”, Çev. Bülent Duru, V. Kitap: Çevre ve Politika, Der. Ayşegül Mengi, Ankara, İmge Yayınevi, ss. 289-302.

ÇOB (2011), Ergene Havzası Koruma Eylem Planı, Ankara, Çevre ve Orman Bakanlığı, Çevre Yönetimi Genel Müdürlüğü.

Çobanoğlu, N. ve Olgun, E. (2012), Türkiye Su Politikalarının Biyoetik Değerlendirilmesi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(2), ss. 139-156 .

Çolakoğlu, E. (2009), Ortak Bir Değer Olarak Su ve Su Etiği, ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 5(9), ss. 109-116.

ÇRL (2011), Havzalarda Örnekleme Noktası Belirleme ve Su Kalitesi İzleme Raporu, Ankara, Çevre ve Şehircilik Bakanlığı.

Fırat, A. (2003), Çevre Etiği Üzerine Yeniden Düşünmek, Ankara Üniversitesi, SBF Dergisi, 58(3), ss. 106-144.

Lemke, T. (2012), Biyopolitika. Çev. U.Özmakas, İstanbul: İletişim Yayınları.

Pieper, A. (1999), Etiğe Giriş, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.

REC (2008), Avrupa Birliği Çevre Mevzuatı Uygulama Kılavuzu, Ankara, Bölgesel Çevre Merkezi (REC).

Reyhan, H. ve Çobanoğlu, N. (2009), Biyoetik Bir Mesela Olarak Suya Erişim Hakkı, "Tıp Etiğinden Biyoetiğe" Uluslararası Katılımlı V. Tıp Etiği Kongresi, Ankara, Ankara Üniversitesi, ss. 175-186.

Salihoğlu S. (2006), Küresel su siyaseti nedir? Su Yönetimi-Küresel Politika ve Uygulamalara Eleştiri (Ed. T. Çınar, HK. Özdinç), 1. Baskı, Ankara: YAYED Memleket Yayınları.

Su hakkı: Teoriden Pratiğe Geçiş (2010, Eylül, Sayı:14), Cumhuriyet Yaşam Eki, ss. 8-9.

“Su” Özel Sayısı, 2009; Sayı: 7, Mühendislik, Mimarlık ve Planlamada Artı İvme Dergisi, ss. 3-43.

Temiz İçme Suyuna Ulaşmak Artık İnsan Hakları Arasında (2010, 9 Ağustos), Cumhuriyet Gazetesi, ss. 10.

Türkiye 2011 Yılı İlerleme Raporu (2011, 12 Ekim), Brüksel, Avrupa Komisyonu.

Türkmen H. (2012), Biyoetik ve Biyopolitika Konusu Olarak “Su”, İstanbul, Türkiye Biyoetik Derneği Yayını No: XVI, Biyoetik Araştırmaları

Yıldız, M. (2016). Doğa Koruma ve Ormancılıkta Kamudaki Karar Vericilerin Çevre Etiği Algısının Uygulamalı Etik Açısından Değerlendirilmesi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Çevre Bilimleri A.B.D, Doktora Tezi, Ankara.

Yılmaz A. (2010), Yeni Sağcı Su Politikası Kavramları: Fiyatlandırma, Su Hakkı, Özerklik- Katılım, 2009/10, 4 (10), Memleket-Siyaset Yönetim Dergisi, ss. 1-32.