Evaluation of forensic cases referred to the child psychiatry clinic of a research hospital

Amaç: Bu çalışmada, bir eğitim hastanesi çocuk psikiyatri birimine gönderilen adli olguların incelenmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Bu çalışma, 1 Ocak 2009 - 31 Aralık 2010 tarihleri arasında bir eğitim ve araştırma hastanesi çocuk psikiyatri birimine adli makamlardan rapor düzenlenmesi amacıyla gönderilen olguların adli raporlarının geriye dönük olarak incelenmesiyle yapılmıştır. Olgular; cinsiyet, yaş, gönderilme tarihi, gönderilme sebepleri ve değerlendirme sonucu hazırlanan rapor içerikleri açısından irdelenmiştir. Bulgular: Toplam 656 olgunun değerlendirildiği çalışmada olguların yaş ortalaması 13.36±2.2 olup, %73’ü (n=479) erkek, %27’si (n=177) kızdı. Olguların 157’si 2009, 499’u 2010 yılından değerlendirilmiştir. Olguların en sık Türk Ceza Kanu’nun (TCK) 31. maddesi kapsamında (%77.9, n=511) ve maruz kaldığı cinsel eylemler sonucunda ruh sağlığının bozulup bozulmadığının (%18.3, n=120) değerlendirilmesi istenmiştir. TCK 31. madde kapsamında değerlendirilen olgular, en sık hırsızlık %38 (n=194) sebebiyle gönderilmiş ve olguların %71.2’sinde (n=364), işlendiği iddia edilen suçun hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve bu fiille ilgili davranışlarını yönlendirme yeteneğinin yeterince gelişmiş olduğuna karar verilmiştir. Olguların %70’inin (n=84) maruz kaldığı cinsel istismar sonucunda ruh sağlığının bozulduğuna karar verilmiş ve en sık konulan tanı ise travma sonrası stres bozukluğu olarak belirlenmiştir. Sonuç: 2009 yılında 157 olgu değerlendirilmişken, bu sayı 2010 yılında 499’a çıkmıştır. Bu sayı artışı, çocuk psikiyatristlerinin daha fazla adli rapor düzenleme gerekliliğini de beraberinde getirmektedir. Bu nedenle, adli rapor hazırlanması ile ilgili yapılacak araştırmaların, bu sürecin sağlıklı işlemesine katkısı olacağı düşünülmektedir.

___

  • 1. Goodnick PJ. Clinical and laboratory effects of discontinuation in manic depressive patients. Acta Psychiatr Scand 1982; 65:310- 314.
  • 2. Sashidharan SP, McGuire RJ. Recurrence of affective illness after withdrawal of longterm lithium treatment. Acta Psychiatr Scand 1983; 68:126-133.
  • 3. Suppes T, Baldessarını RJ, Faedda GL, Tohen M. Risk of recurrence following discontinuation of lithium treatment in bipolar disorder. Arch Gen Psychiatry 1991; 48:1082-1088.
  • 4. Klein HE, Broucek B, Greil W. Lithium withdrawal triggers psychotic states. Br J Psychiatry 1981; 139:233-256.
  • 5. Chiristodoulou GN, Lykouras EP. Abrupt lithium discontinuation in manic depressive patients. Acta Psychiatr Scand 1982; 65:310- 314.
  • 6. Biel MG, Peselow E, Mulcare L, Case BG, Fieve R. Continuation versus discontinuation of lithium in recurrent bipolar illness: a naturalistic study. Bipolar Disord 2007; 9:435-442.
  • 7. Baldessarini RJ, Tondo L, Viguera AC. Discontinuing lithium maintenance treatment in bipolar disorders: risks and implications. Bipolar Disord 1999; 1:17-24.
  • 8. Faedda GL, Tondo L, Baldessarini RJ, Suppes T, Tohen M. Outcome after rapid versus gradual discontinuation of lithium treatment in bipolar disorders. Arch Gen Psychiatry 1993; 50: 448-455.
  • 9. Yazıcı O, Kora K, Polat A, Şaylan M. Controlled lithium discontinuation in bipolar patients with good response to long- term lithium prophylaxis. J Affect Disord 2004; 80:269-271.
Düşünen Adam - Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Dergisi-Cover
  • ISSN: 1018-8681
  • Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
  • Başlangıç: 1984
  • Yayıncı: Kare Yayıncılık