Ergen öznel iyi oluşunun, öznel iyi oluşu arttırma stratejilerini kullanma ile yaşam amaçlarını belirleme açısından incelenmesi

Amaç: Bu çalışmada, ergenlerin öznel iyi oluşu artırma stratejilerini kullanmaları ile yaşam amaçlarını belirlemeleri arasındaki ilişkilerin incelenmesi amaçlanmıştır. Ayrıca strateji kullanmanın ve amaç belirlemenin ergenlerde öznel iyi oluşla ilişkisinin incelenmesi de hedeflenmiştir. Yöntem: Çalışmaya, Ankara Keçiören ilçesinde lise eğitimi gören, 14-17 yaşları arasındaki, 151’i kız (%52.1) ve 139’u (%47.9) erkek olmak üzere toplam 290 ergen katılmıştır. Çalışmada; Ergenler İçin Öznel İyi Oluşu Artırma Stratejileri Ölçeği, Pozitif Psikoterapi Bağlamında Ergenler İçin Yaşam Amaçları Belirleme Ölçeği Likert Formu ve Yaşam Doyumu Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde çoklu doğrusal regresyon analizi yöntemi kullanılmıştır. Bulgular: Analiz sonuçları, yaşam amaçları belirlemenin öznel iyi oluşu artırma stratejilerini kullanma ile anlamlı düzeyde ve pozitif yönde ilişkili olduğunu göstermiştir. Anılan iki değişkenin ergenlerde öznel iyi oluşu açıkladığı da bulunmuştur. Tartışma ve sonuç: Bu çalışmanın sonuçları, öznel iyi oluşu artırma stratejilerini kullanma ile yaşam amaçları belirleme arasında istatistikî açıdan anlamlı ve önemli bir ilişkinin olduğunu göstermiştir. Ayrıca, bu iki değişkenin öznel iyi oluşla da ilişkileri önemli ve anlamlıdır. Bu çalışmanın sonuçları, öznel iyi oluşu artırma programlarında kullanılabilir.

Investigating adolescents’ subjective well-being with respect to using subjective well-being increasing strategies and determining life goals

Purpose: This study examines the association between determining life goals with respect to positive psychotherapy and subjective well-being increasing strategies among Turkish adolescents. In addition to this aim, the relationship between two variables and subjective well-being is also investigated. Method: This study was carried out following the scanning model. The participants of the study included a total of 290 adolescents (139 male and 151 female). The ages of them ranged between 14 and 17. The data of the study were obtained through the use of the following scales: Subjective Well-Being Increasing Strategies Scale for Adolescents and Determination of Life Goals with Respect to Positive Psychotherapy Scale Likert Form, and also Satisfaction with Life Scale. Results: The data were analyzed through using simple regression analysis method. The findings obtained indicated that subjective well being increasing strategies, determining life goals had moderate positive relationship, and also two variables were related with adolescents’ subjective well-being. Discussion and Conclusions: The findings of the study suggest that there is a statistically significant relationship between using subjective well-being increasing strategies and determining life goals. These two variables are also related with adolescents’ subjective well being. Results of this study may be used for improving subjective well being programs.

PDF

___

1. Andrews FM, Withey SB. Social Indicators of Well-Being. New York: Plenum Press, 1976; 56-68.
2. Diener E. Subjective well being. Psychol Bull 1984; 95:542–575.
3. Myers D, Deiner E. Who is happy. American Psychological Society 1995; 6:1-19.
4. Heubner ES. Correlates of life satisfaction in children. Sch Psychol Q 1991; 6:103-111.
5. McCullough G, Huebner S, Laughlin JE. Life events, self concept, and adolescent’s positive subjective well-being. Psychol Sch 2000; 3:281-290.
6. Fordyce MW. Development of a program to increase happiness. J Couns Psychol 1977; 24:11–521.
7. Fordyce MW. A program to increase happiness: Further studies. J Couns Psychol 1983; 30:483–498.
8. Buss DM. The evolution of happiness. Am Psychol 2000; 55:15- 23.
9. Tkach C, Lyubomirsky S. How do people pursue happiness. relating personality, happiness-increasing srategies, and wellbeing. J Happiness Stud 2006; 7:183-225.
10. Nalbant A. 15-22 yaşları arasında bulunan ıslahevindeki, gözetim altındaki ve suç işlememiş gençlerin benlik saygısı ve yaşam doyumu düzeylerinin karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, A.Ü. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara, 1993.
11. Koker S. Normal ve sorunlu ergenlerde yaşam doyumu düzeyinin karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara, 1991.
12. Yorulmaz A, Eryılmaz A. Ergen öznel iyi oluşunun özsaygı ve iyimserlik eğilimi ile ilişkisinin incelenmesi. Ulusal 14. Psikoloji Kongresi Özet Kitabı, 2006, 56-57.
13. Eryılmaz A. Başa çıkma stratejilerinin kişilik özellikleriyle ergen öznel iyi oluşu arasındaki aracı rolü. Doktora Tezi, A.Ü. Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara, 2009.
14. Eryılmaz A, Yorulmaz A. The way of being happy for adolescents. The Xth Conference of European Association for Research on Adolescence. Abstract Book, 2006, 23-24.
15. Eryılmaz A. Ergenler için öznel iyi oluşu arttırma stratejileri ölçeğinin geliştirilmesi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi 2010;33:81-88.
16. Emmons RA. Personal strivings: an approach to personality and subjective well being. J Pers Soc Psychol 1986; 51:1058-1068.
17. Emmons RA. The Psychology of Ultimate Concerns: Motivation And Spirituality in Personality. New York, Guilford, 1999, 123-145.
18. Klinger E. Meaning And Void: Inner Experience and the Incentive In People’s Lives. Minneapolis: University of Minnesota Press, 1977, 88-122.
19. Pesseschkian N. Positive Family Therapy. New Delhi: Sterling Paperbacks Press, 1996, 337-350.
20. Eryılmaz, A. Yeniden gözden geçirme: pozitif psikoterapi ve gelişimsel rehberlik bağlamında ergenler için amaçları genişletme programı. Aile ve Toplum Dergisi 2010; 20:53-65.
21. Lyubomirsky S, Sheldon KM, Schkade D. Pursuing happiness: the architecture of sustainable change. Rev Gen Psychol 2005; 9:111-131.
22. Mcknight CG, Huebner ES, Suldo S. Relationships among stressful life events, temperament, problem behaviour, and global life satisfaction in adolescents. Psychol Sch 2002; 39:677- 687.
23. Diener E, Fujita F. Resources, personal strivings, and subjective well-being: a nomothetic and idiographic approach. J Pers Soc Psychol 1995; 68:926-935.
24. Steinberg L. Adolescence. Boston: WcGraw-Hill Press, 1999, 26-75.
25. Lykken D, Tellegen A. Happiness is a stochastic phenomenon. Psychol Sci 1996; 7:186-189.