AYNI İL SINIRLARI İÇİNDE İŞYERİ DEĞİŞİKLİĞİNİN ESASLI DEĞİŞİKLİK KABUL EDİLMESİ - KARAR İNCELEMESİ

İş Kanunu’nun 22 nci maddesine göre, işveren, iş sözleşmesiyle veya iş sözleşmesinin eki niteliğindeki personel yönetmeliği ve benzeri kaynaklar ya da işyeri uygulamasıyla oluşan çalışma koşullarında esaslı bir değişikliği ancak durumu işçiye yazılı olarak bildirmek suretiyle yapabilir. Düzenlemenin uygulanması bakımından esaslı değişikliğin tespiti önem arz eder. İş sözleşmesi veya işyeri uygulaması ile belirlenen çalışma koşullarında işçinin durumunu ağırlaştıran her türlü değişiklik esaslı değişikliktir. Bu kapsamda 07.03.2013 tarihli Yargıtay kararında da belirtildiği gibi aynı büyükşehir belediye sınırları içinde kalsa dahi, işçinin işyerine ulaşımını güçleştirecek her türlü işyeri değişikliği esaslı değişiklik olarak kabul edilecektir.

ADOPTION OF THE CHANGE OF WORKPLACE WITHIN THESAME PROVINCIAL BOUNDARIES AS ESSENTIAL CHANGES - REVIEW OF JUDGMENT -

According to Article 22 of Labor Law, any change by the employer in working conditions based on the employment contract, on the rules of work which are annexed to the contract, and on similar sources or workplace practices, may be made only after a written notice is served by him to the employee. The determination of essential change is important for implementation of the regulation. Any change that aggravates the situation of the worker in the working conditions, which is based on employment contract or workplace practice, is essential change. In this context, as it is indicated in the Supreme Court’s verdict of 7 March 2013, even if the same metropolitan municipality boundaries, any change in the workplace that makes the access of the worker to the workplace difficult should be accepted as essential change.

PDF

___

Ahrendt, Martina: Der Kündigungsschutz bei Arbeitsverhaeltnissen in Frankreich, Baden-Baden, 1995.
Akyiğit, Ercan: Kıdem Tazminatı, Ankara, 1999.
Alp, Mustafa: İş Sözleşmesinin Değiştirilmesi, Ankara, 2005.
ALP, Mustafa: “İş İlişkisinin Sona Ermesi ve Kıdem Tazminatına İlişkin Yargıtay’ın 2013 Yılı Kararlarının Değerlendirilmesi”, Yargıtay’ın İş ve Sosyal Güvenlik Hukuku Kararlarının Değerlendirilmesi Semineri, 2014 (Değerlendirme).
Alpagut, Gülsevil: İş Sözleşmesinin Esaslı Şartlarında Değişiklik ve Yargıtayın Konuya İlişkin Bir Kararının Düşündürdükleri, Karar İnceleme, Çimento İşveren, Eylül 2004, 52, Çimento İşveren, Eylül 2004, 52.
Centel, Tankut: İşyeri Yönetmeliğinde Değişiklik, Münir Ekonomi 60. Yaş Günü Armağanı, Ankara, 1993, 179.
Centel, Tankut: İş Hukukunda Ücret, İstanbul, 1988.
Coşkun, Enis: İşyerinin Değiştirilmesi Nedeni ile Hizmet Akdinin Feshi, İHU İK 16 No: 2.
Demircioğlu, Murat/Engin, Murat: Dünyada ve Türkiye’de Esnek Çalışma, İstanbul, 2002.
Doğan-Yenisey, Kübra: “Hizmet Akdine Tek Taraflı Müdahale ve İş Şartlarının Esaslı Tarzda Değiştirilmesi”, İstanbul Barosu Çalışma Hukuku Komisyonu Bülteni, sayı 5, Bülten 2001, 113 vd. (Tek Taraflı Müdahale).
Engin, E. Murat: İş Sözleşmesinin İşletme Gerekleri ile Feshi, İstanbul, 2003. Güzel, Ali: İşverenin Değişmesi-İşyerinin Devri ve Hizmet Akitlerine Etkisi, İstanbul, 1987.
Herschel, Wilhelm: Zumutbarkeit anderer Arbeit und Sozialprestige, AuR 1968, 193.
Kutal, Metin: İş Saatlerinde Değişiklik Yapılması Nedeniyle Hizmet Akdinin Feshi, İHU 1976, İşK. 16 (No:4).
Müller, Roland: “Übertragung neuer Aufgaben und Zuweisung eines neuen Arbeitsortes ohne Änderung des Arbeitsvertrages”, AJP 1999, 454.
Narmanlıoğlu, Ünal: Ferdi İş İlişkileri I, 3. Bası, İzmir, 1998.
Narmanlıoğlu, Ünal: İş Hukuku II, Toplu İş İlişkileri, İzmir, 2001.
Soyer, Polat: İşçinin İş Görme Borcu, İzmir, 1979 (İş Görme).
Soyer, Polat: İş Şartlarının Esaslı Tarzda Değişmesi, İzmir Barosu Dergisi, Ocak 1984, 50.
Soyer, Polat: Toplu Sözleşme Hukukunda Yararlılık İlkesi, Ankara, 1991.
Taşkent, Savaş: İşverenin Yönetim Hakkı, İstanbul, 1981.