Bu araştırmanın amacı, çeşitli değişkenlere göre yaşlıların umutsuzluk düzeylerini incelemektir. Araştırmanın örneklemi 720 yaşlıdan oluşmaktadır. Araştırma verilerini toplamak için Kişisel Bilgi Formu ve Beck Umutsuzluk Ölçeği kullanılmıştır. istatistiksel analizler sonucunda, yaşlıların umutsuzluk ölçeğinden aldıkları puanlar arasında cinsiyete ve çocuğa sahip olup olmamalarına göre anlamlı bir farklılık çıkmamıştır Ancak, araştırmaya katılanların yaşlarına göre anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Okuryazar olmayanların umutsuzluk puanlarının; yüksek öğrenimlilerin ise umut puanlarının diğerlerinden daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Bekarların, sosyal güvencesi olmayanların, boş zamanlarında ibadet edenlerin ve çocuklarıyla yaşayanların motivasyon kaybı; evlilerin, emekli sandığına bağlı olanların, boş zamanlarında kitap okuyanların, eşleriyle yaşayanlarınsa umut puanları daha yüksektir. Sorunlarını konuşacak arkadaşı olanların, çıkıp gezebilenlerin, istediği zaman banyo vapabilenlerin ve iyi yaşadığını düşünenlerin, umutsuzluk puanları daha düşük, umut Oıanları daha yüksektir. Istediği zaman dinlenebilenlerin ve istediklerini yiyebilenlerin motivasyon kaybı daha düşük, umut puanı daha yüksektir. Geliri olmayanların, yalnızlık hissedenlerin ve önemli bir hastalığı olanların umutsuzluk puanları daha yüksek, umut puanları daha düşüktür. Huzurevine gitmek isteyenlerin, istemeyenlere göre motivasyon kaybı daha yüksektir.

The purpose of this research is to study the levels of hopelessnes of the elderly in terms of a number of variables. The sample of the research consists of 720 old people. Personal Information Form and Beck Scale of Hopelessness were used to collect the data for the research. The statistical analyses of the data reveal the fact that the scores of the elderly in the hopelessness scale do not vary significantly in terms of gender and whether they have children or not. However, significant differences were found in terms of age. The hopelessness scores of the illiterate and the scores of the hopefullnes of those with university diplomas were found to be much higher than the others. The scores of motivation loss of the unmarried, those without any social insurance, those who spend their free time worshipping and those who live with their children, and the scores of hopefullnes of the married, those with social insurance, those who read in their free time and those who live with their spouses were found to be higher. Those who have friends to talk about their problems, those who can go out for a walk, those who can have a bath any time and those who think that they lead a good life have lower hopelessnes and higher hopefullness scores. Those who can have a rest any time and those who can eat anything have less motivation loss and higher hopefullness scores. Those without any income, those who feel lonely and those with serious diseases have higher hopelessness and lower hopefullness scores. Those who want to move to nursery homes have more motivation loss than those who do not.