Örnek Olaya Dayalı Öğrenme Yönteminin Lise Öğrencilerinin Fizik Özyeterlik İnançları Üzerindeki Etkileri

Bu araştırmanın amacı, iki farklı şekilde sunulan fizik öğretiminin (Örnek Olaya Dayalı Öğrenme ve Geleneksel Öğretim) ortaöğretim 9. sınıf düzeyinde öğrenim gören ve fizik dersi alan öğrencilerin fizik dersi özyeterlik inançları üzerindeki etkilerini incelemektir. Araştırma, İzmir ilinde bulunan bir Anadolu Meslek Lisesinin 9. sınıf düzeyinde öğrenim gören ve fizik dersi alan iki farklı sınıf üzerinde yürütülmüştür. Araştırmada, eşitlenmemiş kontrol gruplu ön test-son test yarı deneysel araştırma deseni kullanılmıştır. Araştırma, bir deney (n=30) ve bir kontrol (n=30) olmak üzere iki grup üzerinden yürütülmüştür. Deney grubunda (Örnek Olay Grubu - ÖOG) enerji ile ilgili konuların öğretimi örnek olaya dayalı öğrenme yöntemi kullanılarak, kontrol grubunda ise (Geleneksel Öğretim Grubu geleneksel öğretim yöntemleri kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın verileri “Lise Düzeyi Fizik Özyeterlik Ölçeği” kullanılarak toplanmıştır. Araştırmadan elde edilen veriler, SPSS 15.0 istatistik programı ile frekans, yüzde, aritmetik ortalama, standart sapma ve Tekrarlı Ölçümler için Çok Değişkenli Varyans Analizi (MANOVA) testleri kullanılarak çözümlenmiştir. Araştırmanın sonucunda iki grubun fizik özyeterlik inançlarına göre gruplar arasında anlamlı farklılıklar ortaya çıkmamıştır.

Anahtar Kelimeler:

Fizik öğretimi, örnek olaya dayalı öğrenme, özyeterlik inancı

The Effect of The Case-Based Learning Method on High School Students' Physics Self-Efficacy Beliefs

The purpose of this research was to examine the effects of two different methods of physics instruction (Case-Based Learning and Traditional Instruction) on the physics self-efficacy beliefs of 9th-grade physics students. The research was conducted in two different 9th-grade classes in a vocational high school in İzmir. The research used a pretest/post-test quasi-experimental method with a nonequivalent control group. The research was carried out with two groups--an experimental group (n=30) and a control group (n=30). The experimental group were instructed in Energy topics using the method of Case-Based Learning while the control group were approached with traditional teaching methods. Data for the research were collected using the "High School Level Physics Self-Efficacy Scale". The data collected were analyzed by using SPSS 15.0 statistics program in terms of frequency, percentages, arithmetic means, standard deviation, and Multiple Variance Analysis (MANOVA) for repeated measurses. At the end of the research, there were no statistically significant differences found between the two groups.

Keywords:

Physics instruction, case-based learning, self-efficacy belief,

PDF

___

Açıkgöz Ün, K. (2003). Etkili Öğrenme ve Öğretme. Kan Yılmaz Matbaası, İzmir.
Akbulut, E. (2006). Müzik Öğretmeni Adaylarının Mesleklerine İlişkin Öz Yeterlik İnançları. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3 (2), 24-33.
Akkoyunlu, B. ve Orhan, F. (2003). Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi (BÖTE) Bölümü Öğrencilerinin Bilgisayar Kullanma Öz Yeterlik İnancı İle Demografik Özellikleri Arasındaki İlişki. The Turkish Online Journal of Educational Technology (TOJET), 2 (3), Article 11.
Akkoyunlu, B. ve Kurbanoğlu, S. (2004). Öğretmenlerin Bilgi Okuryazarlığı Öz-Yeterlik İnancı Üzerine Bir Çalışma. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, 11-20.
Alacapınar, F. (2008). Örnek Olay Yöntemi ve Eğitimde Örnek Olaylar. Ankara: Anı Yayıncılık.
Altunçekiç, A., Yaman, S. ve Koray, Ö. (2005). Öğretmen Adaylarının Öz-Yeterlik İnanç Düzeyleri ve Problem Çözme Becerileri Üzerine Bir Araştırma (Kastamonu İli Örneği). Kastamonu Eğitim Dergisi, 13 (1), 93-102.
Aşkar, P. ve Umay, A. (2001). İlköğretim Matematik Öğretmenliği Öğrencilerinin Bilgisayarla İlgili Öz-Yeterlik Algısı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21, 1-8.
Bandura, A. (1977). Self-efficacy: Toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review, 84, 191-215.
Bıkmaz, F. (2002). Fen Öğretiminde Öz Yeterlik İnancı Ölçeği. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 1 (2), 197-210.
Bıkmaz, F. H. (2004). “Sınıf Öğretmenlerinin Fen Öğretiminde Öz Yeterlilik İnancı” Ölçeğinin Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması, Milli Eğitim Dergisi, 161.
Brenowitz, N. ve Tuttle, C. R. (2003). Development and Testing of a Nutrition-Teaching Self-Efficacy Scale for Elementary School Teachers. Journal of Nutrition Education and Behavior, 35 (6), 308-311.
Büyüköztürk, Ş. (2011). Sosyal Bilimler için Veri Analizi El Kitabı. (15. Baskı: Ekim 2011). Ankara:Pegem Akademi.
Canont, J. (1957). Harward Case Histories in Experimental Science. Camridge, MA: Harvard University Press.
Çakır, S., Berberoğlu, G. ve Alparslan, P. (2001). Örnek Olaya Dayalı Öğrenim Yönteminin Onuncu Sınıf Öğrencilerinin Sinir Sistemi Ünitesindeki Başarılarına Etkisi. Fen Bilimleri Eğitim Sempozyumu. Maltepe Üniversitesi, İstanbul.
Çakır, Ö.S., Berberoğlu, G., Alpsan, D. ve Uysal, C. (2006). “Örnek Olaya Dayalı Öğrenme Yönteminin, Cinsiyetin ve Öğrenme Stillerinin Öğrencilerin Performanslarına, Biyoloji Dersine Karşı Tutumlarına, Akademik Bilgilerine ve Üst Düzey Düşünme Yeteneklerine Etkisi”. http://infobank.fedu.metu.edu.tr/ufbmek-5/netscape/b_kitabi/PDF/Biyoloji/bildiri/t14.pdf (15 Aralık 2013).
Çalışkan, S. (2007). Problem Çözme Stratejileri Öğretiminin Fizik Başarısı, Tutumu, Özyeterliği Üzerindeki Etkileri ve Strateji Kullanımı. Doktora tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Çalışkan, S., Sezgin Selçuk, G. & Erol, M. (2007). Development of Physics Self-Efficacy Scale. Sixth International Conference of the Balkan Physical Union, AIP Conference Proceedings, 899 (1), 483-484.
Demirel, Ö. (1999). Planlamadan Değerlendirilmeye Öğretme Sanatı. Ankara.
Ergün, M. ve Özdas A. (1997). Özel öğretim metodları, Öğretim İlke ve Yöntemleri içinde. İstanbul 1997. http://www.egitim.aku.edu.tr/metod03.htm (7 Ocak 2014).
Gay, L. R. & Airasian, P. (2000). Educational Research: Competencies for Analysis and Application. Upper Saddle River, NJ: Prentice-Hall, Inc.
Gerçek, C., Yılmaz, M., Köseoğlu, P. & Soran, H. (2006). Biology Teaching Self-Efficacy Beliefs of the Teacher Candidates. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences, 39 (1), 57-73.
Herreid, C. F. (1994). Case Studies in Science A Novel Method of Science Education. Journal of College Science Teaching, 23 (4), 221-229.
Herreid, C.F. (2005a). The Interrupted Case Method. Journal of College Science Teaching, 35 (2), 4-5.
Herreid, C.F. (2005b). Using Case Studies to Teach Science. Retrieved June 18, 2011, from http://www.actionbioscience.org/education/herreid.html.
Horzum, M. B., & Alper, A. (2006). The Effect of Case Based Learning Model, Cognitive Style and Gender to the Student Achievement in Science Courses. Ankara University, Journal of Faculty of Educational Sciences, 39 (2), 151-175.
Johnson, J. & Purvis, J. ( 1987). Case Studies: An Alternative Learning/Teaching Method in Nursing. Journal of Nursing Education, 26 (3), 118-120.
Jonassen, D.H. (2000). Toward a Design Theory of Problem Solving. Educational Technology: Research & Development, 48 (4), 63-85.
Kan, A. ve Akbaş, A. (2006). Affective Factors That Influence Chemistry Achievement (Attitude and Self-Efficacy) and The Power of These Factors to Predict Chemistry Achievement-I. Journal of Turkish Science Education (TUSED). 3 (1), 76-85.
Kaplan, R.M. & Saccuzzo, D.P. (2005). Psychological Testing: Principles, Applications and Issues. Belmont, CA: Thomson Wadsworth.
Kaptan, F. ve Korkmaz, H. (2001). İşbirliğine Dayalı Fen Öğretiminin Öğretmen Adaylarının Öz-Yeterlik Düzeylerine Etkisi. IV. Fen Bilimleri Eğitimi Kongresi. (6-8 Eylül 2000). (IV. Fen Bilimleri Eğitimi Kongresi 2000 Kitapçığı). Ankara: MEB Basımevi.
Koray, Ö. (2003). Yaratıcı Düşünceye Dayalı Fen Öğretiminin Öğretmen Adaylarının Öz Yeterlik, Yaratıcılık ve Problem Çözme Düzeylerine Etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Korkmaz, İ. ve Yeşilyaprak, B. (Ed.). (2004). Gelişim ve Öğrenme Psikolojisi (6. Basım). Ankara: PegemA Yayıncılık.
Kreber, C., Klampfleitner, M., McCune, V., Bayne, S., & Knottenbelt, M. (2007). What do you mean by ‘‘authentic’’? A comparative review of the literature on conceptions of authenticity in teaching. Adult Education Quarterly, 58(1), 22-43.
Küçükyılmaz, E. A. ve Duban, N. (2006). Sınıf Öğretmeni Adaylarının Fen Öğretimi Öz-Yeterlik İnançlarının Artırılabilmesi İçin Alınacak Önlemlere İlişkin Görüşleri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3 (2), 1-23.
MEB Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı (2011). Ortaöğretim 9. Sınıf Fizik Dersi Öğretim Programı. Ankara. http://ttkb.meb.gov.tr/www/ogretim-programlari/icerik/72 (15 Kasım 2013).
MEB Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı (2013). Ortaöğretim Fizik Dersi (9,10,11 ve 12. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara. http://ttkb.meb.gov.tr/www/ogretim-programlari/icerik/72 (15 Kasım 2013).
Morgil, İ., Seçken, N. ve Yücel, A. S. (2003). Kimya Öğretmen Adaylarında Kimya Öğretimine Yönelik Öz-Yeterlik İnanç Ölçeği Geliştirilmesi. XVII. Ulusal Kimya Kongresi. (8-11 Eylül 2003). İstanbul: İstanbul Üniversitesi.
Morgil, İ., Seçken, N. ve Yücel, A. S. (2004). Kimya Öğretmen Adaylarının Öz-Yeterlik İnançlarının Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi.BAÜ Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 6(1), 62-72.
Özkan, M. ve Azar, A. (2005). Örnek Olaya Dayalı Öğretim Yönteminin Dokuzuncu Sınıf Öğrencilerinin Ders Başarısı ve Derse Karşı Tutumlarına Olan Etkisinin İncelenmesi. Milli Eğitim Üç Aylık Eğitim ve Sosyal Bilimler Dergisi., 33(168). http://dhgm.meb.gov.tr/yayimlar/dergiler/Milli_Egitim_Dergisi/168/index3-ozkan.htm (15 Kasım 2013).
Peng, H., Tsai, C-C. & Wu, Y-T. (2006). University Students’ Self-Efficacy and Their Attitudes Toward The Internet: The Role of Students’ Perceptions of The Internet. Educational Studies, 32(1), 73-86.
Prasopkittikun, T., Tilokskulchai, F., Sinsuksai, N. & Sitthimongkol, Y. (2006). Self-efficacy in Infant Care Scale: Development and Psychometric Testing. Nursing and Health Sciences, 8, 44-50.
Savran, A. ve Çakıroğlu, J. (2001). Biyoloji Öğretmen Adaylarının Biyoloji Öğretimine İlişkin Özyeterlilik İnançları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 21, 105-112.
Schmidt, D. R. & Karsten, R. A. (2000). Using a Self-Efficacy Scale For Training and Outcomes Assessment: A Tax Research Example. Academy of Educational Leadership Journal, 4(2), 81-94.
Senemoğlu, N. (2005). Gelişim Öğrenme ve Öğretim-Kuramdan Uygulamaya. Ankara: Gazi Kitabevi.
Smist, J. M. (1993). General Chemistry and Self-Efficacy. Paper presented at the 206th National Meeting of the American Chemical Society (March1992). Chicago.
Sönmez, V. (2005). Program Geliştirmede Öğretmen El Kitabı (11.baskı). Ankara:Anı Yayıncılık.
Stipek, D. (1998). Motivation to Learn From Theory to Practice. (3rd Edition). USA: Allyn and Bacon.
Sudzina M.R. (1997). Case Study as a Constructivist Pedagogy for Teaching Educational Psychology. Educational Psychology Review, 9, 199-218.
Thomas, M.D., O’Connor,F.W., Albert, M.L., Boutain, D. & Brandt, P.A. (2001). Case-Based Teaching and Learning Experiences. Issues in Mental Health Nursing, 22, 517–531.
Ünal Sümen, A. (2013). Kimyasal Reaksiyonlarda Hız Konusunun, Örnek Olaya Dayalı Öğretiminin Öğrencilerin Kavramsal Algılamalarına Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
Waterman A. & Stanley T. (1998.) Investigative Case Based Learning. A text module in the BioQUEST Library V, John Jungck and Virginia Vaughan (Eds) Academic Press, 1998. http://bioquest.org/case99.html (12 Kasım 2013).
Wellington, J. (2006). Secondary Education. Routledge Taylor and Francis Group, London.
YÖK, (2003). http://www.yok.gov.tr/egitim/ogretmen/kitaplar/sosbil/ogrt/unite4 .doc (18 Nisan 2004).