Köy Enstitülerini salt bir okul ya da bir eğitim sistemi olarak algılamak yanılgıdır. Köy Enstitülerinin başarılarından biri de ilkel tarımdan - modern tarıma, geleneksel toplumdan- çağdaş topluma ve çağdaş demokrasiye geçebilmek için verilen çabalar ve en önemlisi de Türk devrimini ve aydınlanmasını köylerde sürdüren kurumlar olmasıdır. Öğrencilerin yönetime katıldığı, üretimden gelen gücünün farkında olduğu, eleştirel bilince sahip, akıl ve bilime inanan gençlerin yetiştirildikleri demokratik, laik, çağdaş eğitim kurumlarıdır. Köy Enstitülerinde çağdaş eğitim sistemi uygulanırken bu alanda vazgeçilmez temel alanlardan birisi de güzel sanatlardır. Devletin en üst kademesinden, okul müdürlerine varıncaya dek tüm yöneticiler bu okullarda sanatsal uygulamalara (sergi, konser ve tiyatro oyunları) destek olmuşlardır. Pek çok başarıların yanı sıra gözden kaçırılmaması gereken bir diğer nokta da, Köy Enstitülerinde verilen sanat eğitiminin (müzik, resim, tiyatro ve folklor) kalitesi ve sanatın topluma mal edilmesi ve yaygınlaşması konusunda verdikleri çabalardır. Bu araştırmada, gerçek bir aydınlanma sürecini sembolize eden Köy Enstitülerinde güzel sanatlara verilen önem ve o dönemin devlet yöneticilerinin bu okullara ve dolayısıyla sanata yaklaşımları örneklerle açıklanmaya çalışılmıştır.

Village Institutes could not be perceived simply as a school or an education system. One of the success of Village Institutes was the effort of moving to modern agriculture from primitive or moving to contemporary society and democracy from traditional societies and most importantly was to be an institution maintaining the Turkish revolution and enlightenment in the village. Those schools were democratic , secular and contemporary educational institutions where students participated in the management, were aware of the production power, had critical consciousness and where young people beleived in science and intelligency. During the application of modern education system (in-business education model ) in the Village Institutes, a special importance was basically given to the fine arts. From the upper levels of the government administrators to school directors, all managers supported artistic practices ( exhibitions, concerts and theaters ) in these institutions. Beside all the success, another point should not be overlooked that they tried to give a high quality education for fine arts ( music, paintings, theatre and folk dance ) in the institutions and tried to spread the fine arts in the society. The purpose of this research is to state the importance given to the education for fine arts in the Village Institutes which were true symbols of the enlightenment process and to explain the government administrators’ approaches to those institutes and fine arts with examples.