YENİ SANAYİLEŞMİŞ ÜLKELERDE (NIC) WAGNER YASASI VE KEYNESYEN HİPOTEZİNİN GEÇERLİLİĞİNİN FOURİER NEDENSELLİK ANALİZİ İLE İNCELENMESİ

Günümüzde hemen hemen tüm ülkelerde kamu harcamalarının giderek artması, kamu kesiminin ekonomideki büyüklüğünün ne olması gerektiği sorusunun gündeme gelmesine ve tartışılmasına neden olmuştur. Ülkelerde kamu kesiminin büyüklüğünün ekonomi üzerindeki etkileri ise önemli bir konu olarak görülmektedir. Bu kapsamda kamu harcamaları ve ekonomik büyüme arasındaki nedensellik ilişkisinin yönü önemlilik arz etmektedir. Literatürde bu ilişkinin yönü Keynesyen hipotezi ve Wagner yasası olarak iki farklı teori biçiminde açıklanmıştır. Bu çalışmada yeni sanayileşmiş ülkeler (NIC) Türkiye, Meksika, Brezilya, Endonezya, Tayland, Çin, Filipinler, Hindistan, Malezya ve Güney Afrika için Wagner yasası ve Keynesyen hipotezinden hangisinin geçerli olduğunun belirlenmesi amaçlanmıştır. Değişkenler arasındaki nedensellik ilişkisi Enders-Jones (2016) fourier granger nedensellik testi ile analiz edilmiştir. Elde edilen bulgulara göre Brezilya, Güney Afrika ve Tayland için kamu harcamaları ile ekonomik büyüme arasında çift yönlü nedensellik, diğer ülkeler için ekonomik büyümeden kamu harcamalarına doğru tek yönlü nedensellik ilişkisi bulunmuştur. Genel olarak yeni sanayileşmiş ülkelerde Wagner yasasının geçerli olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Keynesyen Yaklaşım, Wagner Yasası, Ekonomik Büyüme, Kamu Harcamaları, Fourier Nedensellik

PDF

___

Abizadeh, S. and Gray, J. (1985). Wagner’s law: A Pooled time-series cross-section comparison, National Tax Journal, 88, 209-18.
Alexiou, C. (2009). Government spending and economic growth: Econometric evidence from the South Eastern Europe (SEE). Journal of Economic and Social Research, 11(1), 1-16.
Ansari, M., Gordon, D. and Akuamoah, C. (1997). Keynes versus wagner: Public expenditure and national ıncome for three African Countries. https://doi.org/10.1080/000368497327038
Atasoy, B. S. ve Gür, T.H. (2016). Does the wagner’s hypothesis hold for China? Evidence From Static and Dynamic Analyses. Panoeconomicus, 63(1),45-60. Doi: 10.2298/PAN1601045A.
Atgür, M. (2020). Kamu harcamalarının ekonomik büyüme üzerindeki etkisi: Wagner yasasının ve keynesyen hipotezin Türkiye'de geçerliliği üzerine bir inceleme. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 34(3), 895-915. Doi: 10.16951/atauniiibd.701686.
Bagdigen, M. ve Çetintaş, H. (2004). Causality between public expenditure and economic growth: The Turkish case. Journal Of Economic And Social Research, 6(1), 53-72.
Becker, R., Enders, W. and Lee J. (2006). A Stationarity test ın the presence of an unknown number of smooth breaks. Journal of Time Series Analysis 27(3), 381-409. Cergibozan, R., Çevik, E. ve Demir, C. (2017). Wagner kanunu’nun Türkiye ekonomisi için sınanması: Çeşitli zaman serisi bulguları. Finans Politik & Ekonomik Yorumlar, 54 (625),75-89.
Çetinkaya, M. ve Şahin, A. (2009). Türkiye’de toplam kamu harcamaları ve üretim ilişkisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22, 105-115.
Demez, S. (2021). Validity of wagner’s law ın EU member transition economies: Panel causality analysis. İktisat Politikası Araştırmaları Dergisi, 8(2),199-210.
Dickey, D. A. and Fuller, W. A. (1981). Likelihood ratio statistics for autoregressive time series with a unit root. Econometrica, 49(4), 1057-1072. http://dx.doi.org/10.2307/1912517
Doğan, R. ve Atik, H. (2021). Afrika ülkeleri ekonomileri için keynesyen yaklaşımı ve wagner yasasının test edilmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 14(81),14-35.
Eldemerdash, H. and Ahmed, K. I. S. (2019). Wagner's law vs. keynesian hypothesis: New evidence for Egypt. International Journal of Arts and Commerce, 8(9), 1-18.
Enders, W. and Jones, P. (2016). grain prices, oil prices, and multiple smooth breaks ın a VAR. Studies In Nonlinear Dynamics and Econometrics, 20(4), 399-419. Doi: 10.1515/snde-2014-0101
Enders, W. and Lee, J. (2012). The Flexible fourier form and dickey – fuller type unit root tests. Economics Letters, 117, 196-199. Doi: 10.1016/j.econlet.2012.04.081
Gallant, R. (1981). On the Bias ın flexible functional forms and an essentially unbiased form. Journal of Econometrics, 15(2), 211-245.
Ghazy, N. H., Ghoneim, H. and Paparas, D. (2021). The Validity of wagner’s law ın Egypt From 1960–2018. Review of Economics and Political Science, 6(2), 98-117.
Gövdeli, T. (2019). Kamu harcamaları ve ekonomik büyüme: Türkiye’de wagner yasası ve keynesyen hipotezin ampirik analizi. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 33(3),995-1010.
Granger, C. W. J. (1969). Investigating causal relations by econometric models and cross-spectral methods. Econometrica, 37(3), 424-438. https://doi.org/10.2307/1912791.
Günay, E. K. ve Aygün, B. (2022). The Impact of economic growth on government expenditures ın Sub-Saharan African Countries: A Panel Data Analysis for Wagner Law and Keynesian Approach. Journal Of Emerging Economies And Policy, 7(1), 297-304.
Gürsoy, B. (1975). Kamusal Maliye. Ankara: Sevinç Yayınları. Henrekson, M. (1993). Wagner’s law-a spurious relationship. Public Finance, 48, 406- 415.
Jobarteh, M. (2020). Testing wagner’s law for Sub-Saharan Africa: A Panel cointegration and causality approach. Theoretical and Applied Economics, 1(622), 125-136.
Keynes, J. M. (1936). The General Theory of Employment, Interest and Money. London: Macmillan.
Kumar, S., Webber, D. J. and Fargher, S. (2012). Wagner’s law revisited: Cointegration and causality tests for New Zealand. Applied Economics, 44(5), 607-616.
Liu, L. C., Hsu, C. E. and Younis, M. Z. (2008). The Association between government expenditure and economic growth: Granger causality test of us data, 1947-2002. Journal of Public Budgeting, Accounting, and Financial Management, 20(4), 439-452. http://works.bepress.com/edhsu/21.
Loizides, J. and Vamvoukas, G. (2005). Goverment expenditure and economic growth: Evidence from trivarite causality testing. Journal of Applied Economics, 8(1), 125-152.
Narayan, P.K., Nielsen, I. and Smyth, R. (2008). Panel data, cointegration, causality and wagner’s law: Empirical evidence from Chinese Provinces. China Economic Review, 19(2), 297-307.
Oxley, L. (1994). Cointegration causality and wagner’s law: A Test for Britain (1870-1973). Scottish Journal of Political Economy, 41(3), 286-298.
Paul, F. and Furahisha, G. (2017). Government expenditure and economic growth nexus: wagner's law or keynesian hypothesis for Tanzania?. African Journal of Economic Review, 5(1), 32-47. https://journals.out.ac.tz/index.php/ajer/article/download/434/406
Ram, R. (1987). Wagner’s Hypothesis ın time series and cross-section perspectives: Evidence from real data for 115 Countries. The Review of Economics and Statistics, 69(2), 194-204.
Rehman, J. U., Iqbal, A. and Siddiqi, M.W. (2010). Cointegration causality analysis between public expenditures and economic growth ın Pakistan. European Journal of Social Sciences, 13(4), 556–565.
Rodrigues, P. and Taylor, R. (2012). The Flexible fourier form and local generalised least squares de-trended unit root tests. Oxford Bulletin of Economics and Statistics, 74(5), 736-759.
Samudram, M., Nair, M. S. and Vaithilingam, S. (2009). Keynes and wagner on government expenditures and economic development: The Case of a developing economy. Empirical Economics, 36 (3), 697-712. DOI: 10.1007/s00181-008-0214-1.
Sarı, R. (2003). Kamu harcamalarının Dünyada ve Türkiye’deki gelişimi ve Türkiye’de ulusal gelir ile ilişkisi, İktisat İşletme Finans, İnceleme-Araştırma, 25-38. Selen, U. ve Eryiğit, K. (2009). Yapısal kırılmaların varlığında, wagner kanunu Türkiye için geçerli mi?. Maliye Dergisi, Sayı 156, 177- 198.
Tülümce, S. Y. ve Zeren, F. (2017). Türkiye’de kamu harcamaları ve ekonomik büyüme arasındaki ilişkinin asimetrik nedensellik testi ile analizi. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 13(2), 299-310.
Wagner, A. (1883). Three Extracts on Public Finance. In Classics in the Theory of Public Finance: (Eds) Musgrave R.A., Peacock A.T., 1-15. London: Palgrave Macmillan, Doi: 10.1007/978-1-349-23426-4_1.
Worldbank. (2022). https://databank.worldbank.org/source/world-development-indicators. Erişim Tarihi: (14.08.2022).
Zagler, M. and Durnecker, G. (2003). Fiscal policy and economic growth. Journal of Economic Surveys, 17(3), 397–418.