Hakkı YAZICI, Erdal AKPINAR, İbrahim Fevzi ŞAHİN

DOĞU ANADOLU BÖLGESİ’NDE HIZLA NÜFUS KAYBEDEN TİPİK BİR İLÇE MERKEZİ: PÜLÜMÜR

Çalışmamızın konusunu Pülümür kasabası oluşturmaktadır. Pülümür, Tunceli iline bağlı 1893 nüfuslu (2000) ilçe merkezi olup, son yıllarda büyük bir nüfus kaybına uğramıştır. Bu nüfus kaybının temelinde göçler yatmaktadır. Çalışmamızın amacı bu göçlerin nedenlerini belirlemek ve kasabanın yörede giderek kaybolmakta olan fonksiyonel etkinliğinin yeniden sağlanması için çözüm önerileri geliştirmektir. Tespitlerimize göre Pülümür’ün göç vermesinin en önemli nedeni, halkın geçim sıkıntısıdır. Ayrıca terörden kaynaklanan güvenlik endişesi, son yirmi yılda yaşanan üç büyük deprem ve daha iyi bir yaşam sürme arzusu bu olayın diğer nedenleri arasında sayılabilir. Yörenin zengin doğal kaynak potansiyelinin harekete geçirilmesi, kasabadan geçen D. 885 karayoluna işlerlik kazandırılması, devlet tarafından başlatılan Köye Dönüş Projesi’nin etkin bir şekilde uygulanması ve ilçenin Erzincan’a bağlanması sorunun çözümüne yardımcı olacaktır

Anahtar Kelimeler:

Göç, Fonksiyonel Etkinlik, Pülümür, Köye Dönüş Projesi, Geçim Sıkıntısı

PDF

___

AKGÜR, Z. G., 1997, Türkiye’de Kırsal Kesimden Kente Göç ve Bölgeler Arası Dengesizlik (1970-1993), T.C. Kültür Bakanlığı Yay., Kültür Eserleri Dizisi: 201, Ankara.
AKKAN, E., 1964, Erzincan Ovası ve Çevresinin Jeomorfolojisi, Ankara Üniv. D.T.C.F. Yay. No: 53, Ankara.
ALTINBİLEK, M. S., 1997, Plânlama Sorunları Açısından Erzincan’ın Şehir Coğrafyası (Basılmamış Doktora Tezi), Atatürk Üniv. Sos. Bil. Enst. Coğrafya A.B.D., Erzurum.
ALTINLI, İ.E., 1963, 1/500.000 Ölçekli Türkiye Jeoloji Haritası (Erzurum), M.T.A. Yay., Ankara.
BİLGİN, T., 1972, Munzur Dağları Doğu Kısmının Glasial ve Periglasial Morfolojisi, İ.Ü. Yay. No:1757, Coğrafya Enst. Yay. No: 69, İstanbul.
BULUT, H., 1997, Millî Mücadelede Erzincan, Erzincan Belediyesi Yay. No: 10, Erzincan.
ÇAY, A. M, KALAFAT, Y., 1990, Doğu ve Güneydoğu Anadolu’da Kuva-i Millîye Hareketleri, Ankara.
DOĞANAY, H., 1997, Türkiye Beşerî Coğrafyası, Millî Eğitim Bakanlığı Yay. No: 2982, Ankara.
ERİNÇ, S., 1953, Doğu Anadolu Coğrafyası, İ.Ü. Yay. No : 572, Coğrafya Enst. Yay. No: 15, İstanbul.
http://www.mta.gov.tr/deprem/pulumur/asp
SARAÇOĞLU, H., 1989, Doğu Anadolu Bölgesi, M.E.B. Yay. Öğretmen Kitapları Dizisi: 176, İstanbul.
SEVGEN, N., Anadolu’da Koyun ve At Motifli Mezar Taşları, İstanbul Üniv. Edebiyat Fakültesi Tarih Derg., Sayı: I, İstanbul.
SÜR, Ö., 1993, Türkiye’nin Deprem Bölgeleri, Türkiye Coğrafyası Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi, Sayı: 2, Ankara.
ŞAHİN, T.E., 1985, Erzincan Tarihi, Erdav Yay. No: 1, Erzincan.
ŞEMSEDDİN, S., 1996, Kâmûsu’l Âlâm (Tıpkı Basım), Kaşgar Neşriyat, C. III, Ankara.
TARHAN, M.T., 1978, M.Ö. M.Ö. XIII. Yüzyılda Urartu ve Nairi Konfederasyonları (İstanbul Üniv. Edebiyat Fak. Basılmamış Doçentlik Tezi), İstanbul.
TUNCELİ 1967 İL YILLIĞI.
TÜMERTEKİN, E., ÖZGÜÇ, N.,1997, Beşerî Coğrafya (İnsan-Kültür- Mekân), Çantay Kitabevi, İstanbul.
YAZICI, H., 1995, Sansa Boğazı’nın (Erzincan) Kara ve Demiryolu Ulaşımındaki Önemi, Doğu Coğrafya Derg., Sayı 1, Erzurum.
YAZICI, H., AKPINAR, E., 2001, Kelkit’in (Gümüşhane) Fonksiyonel Özellikleri, Türk Dünyası Araştırmaları, Sayı: 132, İstanbul.
YURT ANSİKLOPEDİSİ, Tunceli Maddesi.
YÜRÜDÜR, E., BAŞIBÜYÜK, B., 2002, Orta Kelkit Yöresinde İdarî Yapılanmadan Kaynaklanan Sorunlar ve Çözüm Önerileri, Gazi Üniv. Gazi Eğitim Fakültesi Derg., Cilt: 22, Sayı: 1, Ankara.