ÇANAKKALE İLİNDE TARIMDA SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK VE ORGANİK TARIM

ÖZET: Organik tarım, tüm dünyada değişen ve gelişen tarım sektörünün bir parçası olarak, yükselme ve gelişim seyrine sahiptir. Sürdürülebilir tarım ise uzun dönemde doğal kaynakların korunması yanında çevreye zarar vermeyen tarımsal teknolojilerin kullanıldığı bir tarımsal süreçtir. Türkiye, kirlenmemiş ve yüksek gelişme potansiyeline sahip tarımsal kaynaklan ile organik tarım alanında dünyanın önde gelen üretici ülkelerinden biri olarak görülmektedir. Sahip olduğu tarım arazilerini ve su kaynaklarını kirletmeden ve doğal kaynaklarını tahrip etmeden gelecek kuşaklara aktarmak, sürdürülebilir tarımsal kalkınmayı sağlamak, topluma sağlıklı gıda arz etmek ve katma değeri yüksek tarımsal üretim yapılarak üreticilerin ekonomik gelir düzeyini yükseltmek amacıyla organik tarımın geliştirilmesi ve yaygınlaştırılması her ülke için büyük kazanımlar oluşturacaktır.Çanakkale ili gerek iklimi, gerek coğrafi konumu, gerek pazarlara yakınlığı nedeniyle organik tarım için uygun bir pozisyondadır. Çanakkale ilinde organik tarımın gelişimi Türkiye tarımının gelişimi ile paralellik arzeder. Son yıllarda tüm ülkede olduğu gibi organik tarım üreticisi ve ürün miktarında artış yaşanmıştır. Nitekim 20001i yıllara kadar çok büyük bir değişim görülmezken üretici sayısı da oldukça düşüktür. Buna karşılık 2000- 2013 yılları arasında üretimde yaklaşık 5 kat artış yaşanmıştır. Buna paralel olarak üretici sayısı da artmıştır. Günümüzde teşvik ve krediler devam etmekte ve organik tarımın daha da geliştirilmesi hedeflenmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Organik tarım, tarımsal aktivite, sürdürülebilir, Çanakkale

SUSTAINABILITY and ORGANIC FARMING UPON AGRICULTURE in PROVINCE of ÇANAKKALE

ABSTRACT: As a part of being a changing and growing agriculture sector around the world, organic agriculture has a rising development process. Sustainable agriculture is to constitute an agricultural structure, which conserve the natural resources with using the nondamaging agricultural technics. Turkey is considered as prominent producer country of organic agriculture with its agricultural axenic resources that have high developmental potential. Improvement and extending of organic agriculture would have excessive benefits for each country that consists the aims of providing sustainable agricultural development, presenting healthy food to public and raising farmer’s level of financial income by doing high-added value agricultural output. Province of Çanakkale is a convenient market on account of either its climate or its bazaar and geographical location. The development of organic agriculture in Çanakkale is parallel to Turkey-wide. in recent years, The number of organic agricultural producers and output has risen in the way that country-wide. Until 2000's there was not seen much alteration and the number of producer was quite low. in 2013, there has been observed 5 times bigger output speed-up. Concordantly, the number of producer has been raised. At the present time, incentive credit goes on and more improvement of organic agriculture is aimed.

Keywords:

Organic farming, agricultural activities, sustainability, Çanakkale,

PDF

___

Aksoy U. 2004. Türkiye’de Organik Tarımın Gelişimi ve Sözleşmeli Tarımın Rolü, Devlet Planlama Teşkilatı Yayını, Ankara
Aksoy U. 2005. Avrupa İle Entegrasyon İçin Türkiye Projesi, Ekonomik Forum Dergisi, Ağustos, Ankara
Aksoy U., Özçatalbaş O., Boz İ.. 2011. Türkiye’de Organik Tarımın Güçlendirilmesi Projesi Çalıştay ve Eğitim Notları
Aksoy U., 1999. Dünya’da ve Türkiye’de Ekolojik Tarım. Türkiye 1. Ekolojik Tarım Sempozyumu. 21-23 Haziran 1999, İzmir
Aksoy U. ve Yaşar E. 1994. Sürdürülebilir Tarım, Teknik Bülten: 23, Ege Üniversitesi Tarımsal Uygulama ve Araştırma Merkezi, Nisan-1994, İzmir
Atlı S; “Orgüder ve Dünya’da, AB Ülkelerinde Organik Ürün Pazarları ve İhracatındaki Gelişmeler”, Gap 4. Tarım Şurası, Şanlıurfa, s.677.
Çetin N. E. 2005. Dünyada Ve Türkiye’de Organik Tarım Ürünleri Dış Ticareti ve Türkiye’nin AB’ye Uyumu. (Yüksek Lisans Tezi), Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya, s.62.
Er, C. ve Uranbey, S. 1999. Ekolojik Tarım ve Ekim Nöbeti Uygulamaları, Türkiye I. Ekolojik Tarım Sempozyumu, İzmir s:78-84
Erkmen 2010. Gıda Kaynaklı Tehlikeler ve Güvenli Gıda Üretimi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 2010; 53, s.220-235
Hasdemir M. ve Özkan F.Z. 2015. Tarım Ürünleri Belgelendirmesi Yapan Kuruluşların Akreditasyon Standartlarında Yaşanan Değişimin Sektörel Etkileri, ÇOMÜ Ziraat. Fakültesi. Dergisi. 3 (1), Çanakkale, s.133–142
Ilgar R., Lefilleua J.N, 2011. Az Gelişmiş Ülkelerin Coğrafî Koşullarının Zorladığı Mekâna Bağlı Kalkınma Girişimleri, Cumhuriyet Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi, Vol 35, No 2, Sivas
İpek S. ve Çil G.Y., 2010. Uluslararası Ticari Boyutuyla Organik Tarım ve Devlet Destekleri, ÇÖMU Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi (5:1), Çanakkale
Kırımhan, S. 2005. Organik Tarım Sistemleri ve Çevre, Turhan Kitabevi Ofset Matbaacılık Tesisleri, Ankara.
Marangoz M., 2005. Organik Tarım Ürünleri Pazarının Gelişme Potansiyeli ve Organik Tarım, Ürünlerinin Pazarlanması, Harran Üniversitesi Yayını, Süreli Yayınlar, Şanlıurfa
Merdan K. 2014. “Türkiye’de Organik Tarımın Ekonomik Analizi: Doğu Karadeniz Uygulaması Kurtuluş” (Doktora Tezi), Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İktisat Anabilim Dalı, Erzurum
Özbağ, C. B. 2010. Türkiye’de Organik Tarımın Ekonomik Analizi (Yüksek Lisans Tezi), Uludağ, Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Bursa
Pezikoğlu F. 2012. Sürdürülebilir Tarım ve Kırsal Kalkınma Kavramı İçinde Tarım-Turizm-Kırsal Alan İlişkisi ve Sonuçları, KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi 14 (22), Karaman, s.83-92
Saltık, A. 1997. “Doğal Kaynakların Sürdürülebilir Yönetimi, Kavramsal Bir Yaklaşım”. Sürdürülebilir Kalkınmanın Uygulanması Tartışma Toplantısı, Türkiye Çevre Vakfı, Ankara, s: 27-33
Sürmeli, A. 2003. Organik Tarım Gelişimi ve İlkeleri. Kırsal Kalkınma Programı Eğitim Dizisi, Dev-Maden Sen Yayınları, No:1.
Sürmeli, A. 2003. Organik Tarım Gelişimi ve İlkeleri. Kırsal Kalkınma Programı Eğitim Dizisi, Dev-Maden Sen Yayınları, No:1.
Şanlı, Y. 1984. Çevre Sorunları ve Besin Kirlenmesi Selçuk Üniversitesi Veterinerlik Fakültesi Dergisi, Özel Sayı (17 - 37), Konya
Tan S., Ortan Ü. ve Everest B., 2014. Uygulamada Olan Tarım Politikaları Kapsamında, Çanakkale’nin Mevcut Durumunun İncelenmesi Üzerine Bir Araştırma, ÇOMÜ Ziraat Fakültesi Dergisi, 2 (1),Çanakkale, s.45-54
TÜİK. 2013. Türkiye İstatistik Kurumu Web Sayfası Bitkisel Üretim İstatistikleri, Ulusal Eylem Planı, 2013-2016, Ankara
TÜİK 2015. T.C. Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı, 2015 Verileri, Ankara
Usal, G. 2006. Toros Dağ Köylerinde Organik Tarım Yoluyla Üretici Gelirlerini Arttırma Olanakları. (Doktora Tezi), Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Adana
Uzun, F. 2006. Organik Tarım Üretim ve İhracatı. (Yüksek Lisans Tezi), İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul
Vatansever, H. 2007. AB ve Türkiye’de Organik Tarım, Tarım Ekonomisi Araştırma Enstitüsü Yayınları, Sayı: 5, Ankara
Willer, Helga and L.Kilcher, Lukas (eds.), 2011. The World Of Organic Agriculture-Statistics and Emerging Trends 2011.IFOAM, and FIBL,Frick, Bonn, Germany