İslam siyaset felsefesinin kurucu fi lozofu Fârâbî, Orta Çağ’ın biçimlendirdiği din ile felsefe uzlaşısı yaklaşımını benimsemiştir. Varlık, bilgi ve değer üzerine Yunanca yazılan felsefe birikimini, ilâhî kaynaklı İslam ile uzlaşısının gösterilmesi gereken alanlardan biri de hukuktur. Platon’un Yasalar’ına yazmış olduğu Telhîsü nevâmîsi Efl âtûn, Fârâbî’nin hukuk felsefesini aydınlatmak için yeterli gözükmemektedir. Bununla birlikte Fârâbî’nin bu eser sayesinde hukukun kaynağı, değeri; yasaların kimler tarafından nasıl yapılacağı ve değiştirileceği gibi hususlarda bir bilinç kazanmış gözükmektedir. Bu bağlamda Fârâbî hukuku; nazarî bir bilim ve amelî bir bilim veya sanat olarak ele almıştır. Ancak o, bir fi lozof olarak daha çok bilim olan nazarî hukukla ilgilenmiş gözükmektedir. Bu makale, Fârâbî’nin özellikle siyaset felsefesi bağlamında hukuk anlayışının temellerini ortaya çıkarmayı amaçlamaktadır

al-Fârâbî, a founder of Islamic philosophy of law, embraced reconciliation of religion and philosophy formed in the Medieval Age. Law was one of the areas in which reconciliation of philosophy which stood upon Greek writings on existence, knowledge and ethics and divinely originated Islam could be shown. Telhîsü Nevâmîsi Efl âtûn, written by al-Fârâbî on Platon’s Republic, does not seem to be suffi cient to illuminate his philosophy of law. However, with this book, it appears that al-Fârâbî acquired consciously on the source of law, its value, by who and how to establish and change canons. In this context, al-Fârâbî considered law as a theoretical and practical science or as art. But, as a philosopher, he overly studied on the theoretical law. This article aims to seek out foundations of al-Fârâbî’s understanding of law especially in the context of political philosophy