Molla Gürânî, ilmî tahsilini bugünkü Irâk, Türkiye, Suriye ve Mısır bölgelerindearalarında İbn Hacer ve Makrîzî gibi devrinin önde gelen hocalarından ders alarak tamamlamıştır.Mısır’da dönemin sır kâtiplerinden Kemaleddin İbnü’l-Bârizî’nin yanındaönemli bir mevki elde etmiş ve Memlük sultanlarından Zâhir Çakmak’ın nedîmleriarasına girmiştir. Daha sonrasında Anadolu’ya gelen Molla Gürânî, Fatih SultanMehmed’e hocalık yapmış ve Fatih döneminde kazaskerlikten şeyhülislamlığa kadaryükselerek sekiz yıl devam ettiği bu görevi sırasında vefat etmiştir. Osmanlı ilmî hayatındave devlet ricâli arasında önemli bir yere sahip olan Molla Gürânî; kıraat, tefsir,fıkıh usûlü ve hadis alanındaki çalışmaları ile temâyüz etmiş bir alimdir. Müellifi n el-Kevseru’l-cârî ilâ Riyâdı ehâdîsi’l-Buhârî isimli şerhi, Anadolu’da kaleme alınan ilkBuhârî şerhidir. XV. asrın ikinci yarısında kaleme alınan el-Kevseru’l-cârî, yazıldığıdönem itibarı ile İstanbul ve civarındaki ilmî muhîtte yaygın olan hadis kaynaklarınakısmî de olsa ışık tutması açısından önem arz etmektedir. 

Mullah Kūrānī completed his scholarly education by taking courses from prominentteachers of the period such as Ibn Hajar and Makrîzî in regions which are nowcovered by Iraq, Turkey, Syria and Egypt. He got an important position staying by KemaleddinIbn al-Bârizî, one of the contemporary privy secretaris in Egypt, and becameone of the courtiers of Zâhir Çakmak, a Mamluk sultan. Then, coming to Anatolia, Mullah Kūrānī became the teacher of Sultan Mehmed the Conqueror, and promotingfrom kadi-ul askerhood to shaykh al-islamhood, he continued his eight years work untilhe died. Having an important place in the Ottoman science and state offi cials, MullahKūrānī is a distinguished scholar with his studies on recitation, exegesis, fi qh proceduresand hadith. His work called al-Kawthar al-Jārī ilá Riyā_ Ahādīth al-Bukhariis the fi rst commentary of Bukhari written in Anatolia. al-Kawthar al-Jārī, written inthe second half of the XV century, is important as it sheds light on hadith referencescommon in scientifi c circles in and around Istanbul of the period, though partly.Primarily narrative books, this work introduces Gürânî’s Garîbu’l-Hadith, hishadith methodology, Rijal sources as well as his method of utilizing from previous sourcesand primary works he applied. On the other hand, Gürânî compiled al-Kawtharal-Jārī soon after Ibn Hajar’s Fath al-Bârî and Aynî’s Umdetü’l-Kârî. Comparing al-Kawthar al-Jārī’s sources to those of Fath al-Bârî and Umdetü’l-Kârî is importantin terms of determining the specifi c sources that Gürânî used. In this context, sourcesfrequently cited by the author are compared to the commentaries of Ibn Hajar andAynî from time to time. Also, the sources of 186 hadiths cited by Gürânî in the parts ofworks titled Adab, İsti’zân and Rikâk are compared with Fath al-Bârî, and hence, thisstudy tries to fi nd out whether Gürânî applied for the hadiths to Fath al-Bârî insteadof narrative sources.