Hélène Cixous’nun 1990 yılında yayımlanan “Jours de l’An” (Yılın Günleri) başlıklı yapıtı küllerden doğan yazarın ve ölüme karşı mücadele eden yazının kitabıdır. Cixous’nun dişil yazı kuramından hareketle söz konusu kitapta yazarın doğumu ve bilinmeyene doğru gerçekleştirdiği yolculuğundan, anlatıcının unutmaya ve ayrılığa karşı mücadelesinden ve son olarak da doğası gereği ölümlü olanı ölümsüz kılma özelliğiyle yazıdan oluşan üç temel izlek belirlemek olanaklıdır. Anlatı sonunda yazarın, yerini, yaşayan annenin kızı olan anlatıcıya bırakması, aşkın ölümün yerine geçmesi ve ayrılığa, ölüme ve unutmaya karşı bir koruyucu olarak algılanan yazı bir yandan yaşamın gücünü diğer yandan da Hélène Cixous tarafından 70’li yıllarda yazılan denemelerde kuramsallaştırılan dişil yazının temellerini yansıtırlar.

“Jours de l’An” d’Hélène Cixous, publié en 1990 est le livre de l’auteur qui naît des cendres et le livre d’une écriture qui lutte contre les forces de la mort. Suivant les théories de Cixous sur l’écriture féminine il est possible d’y discerner trois axes thématiques à savoir la naissance de l’auteur et son voyage vers l’inconnu, la lutte de la narratrice contre l’oubli et la séparation et dernièrement l’écriture comme le seul moyen pour affirmer l’immortalité de ce qui est de nature mortelle. Le reculement de l’auteur à la fin du récit en laissant sa place à la narratrice, fille de la mère vivante, le remplacement de la mort par l’amour, et l’écriture considérée comme protectrice contre la séparation, la mort et l’oubli reflètent d’une part la puissance de la vie et de l’autre les fondements de l’écriture féminine théorisée par Hélène Cixous dans les essais des années 70.