Emanet vasfı, ilahi risaleti yüklenen peygamberlerin ortak vasfıdır. Bütüncül bir şahsiyet ve tutarlı bir karakteri ifade eden bu vasıf, peygamberlerin tebliğ ve temsil görevlerinin üzerinde yükseldiği temel niteliktir. Peygamberler, toplumlarını yönlendirmekle görevli doğal liderlerdir. Liderlerin toplumlarıyla ilişkilerindeki ilkelilik ve tutarlılık, onların söz ve eylemlerinin toplum üzerindeki etkisiyle doğru orantılıdır. Mekke toplumunda, küçük yaşlardan itibaren söz-eylem tutarlılığı sebebiyle “el-emîn” sıfatıyla bilinen Hz. Peygamber, yeni bir toplum oluşturmada bu vasfının gerektirdiği ahlakî değerlere dayanmıştır. Bu anlamda emanet vasfı, literal anlamının ötesine geçerek nübüvvetin ontolojik değeriyle yakından irtibatlı bir kavram olarak değer kazanmaktadır. Risaletin üzerinde yükseldiği ahlakî zemin olan bu sıfat, aynı zamanda peygamberlerin dönüştürücü liderlik gücünün de temel dayanaklarından biridir.