POPÜLİST EGEMENLİK ANLAYIŞININ TEORİK KÖKENLERİ: ROUSSEAU VE SCHMİTT
Günümüzde hızla yükselen bir ideoloji olarak popülizm liberal demokrasileri tehdit etmektedir. Popülizm farklı bir demokrasi anlayışı ile yarı otoriter yarı demokratik olan melez rejimlerin ideolojik temellerini ve gerekçelerini sağlamaktadır. Popülizm bu farklı demokrasi anlayışı ile anayasal olarak çizilmiş sınırlara göre davranması beklenen yönetimlere sınırsız, denetimsiz ve paylaşılmayan bir iktidar vadetmektedir. Popülizmin otoriter potansiyelinin merkezinde kuşatıcı halk egemenliği anlayışı yatmaktadır. Bu anlayışın felsefî ve teorik kökleri Jean Jacques Rousseau ve Carl Schmitt’in görüşlerinde bulunmaktadır. Bu iki filozofun görüşleri sınırlandırılamaz, devredilemez, bölünemez ve yanılmaz bir egemenlik anlayışına ilham vermektedir. Bu egemenlik anlayışı halkın homojen, yekpare ve özcü bir şekilde tanımlanması sayesinde mümkün olabilmektedir. Popülizmde, halka atfedilmesine rağmen kuşatıcı egemenliğin bizzat halk tarafından kullanılmasının şart koşulmadığı, hatta bunun pek de mümkün veya arzu edilen bir durum olmayacağı fikri öne çıkmaktadır. Nihayetinde halka ait olan ancak halkın bizzat kendisi yerine halkın organik partisi, sözcüleri veya lideri tarafından kullanılabileceği düşünülen bir egemenlik anlayışı ortaya çıkmaktadır.
___
- ABTS, K.&RUMMENS, S. (2007). “Populism versus Democracy”,
Political Studies. 55(1): 405- 424.
- AĞAOĞULLARI, Mehmet A. (2014). “Jean-Jacques Rousseau: Halk
Kendini Yaratıyor”, Batı’da Siyasal Düşünceler. M. A.
Ağaoğulları (ed). İstanbul: İletişim Yayınları, ss. 569-596.
- BALKIN, Jack M. (1995). “Populism and Progressivism as
Constitutional Categories”, Yale Law Journal. 104(7): 1935-
1990.
- BLOKKER, Paul. (2018). “Populist Constitutionalism”, Routledge
Handbook of Global Populism. Carlos de la Torre (ed.). London:
Routledge.
- CANOVAN, Margaret. (2002) “Taking Politics to the People: Populism
as the Ideology of Democracy”, Democracies and the Populist
Challenge, Mény and Y. Surel (ed.). London: Palgrave, ss. 25–
44.
- CANOVAN, Margaret. (1999). “Trust the People! Populism and the Two
Faces of Democracy”, Political Studies. 41(1): 2-16.
- CORDUWENER, Pepijn. (2014). ‘The Populist Conception of
Democracy beyond Popular Sovereignty”, Journal of
Contemporary European Research. 10(4): 423‐437.
- CORRIAS, Luigi. (2016). “Populism in a Constitutional Key: Constituent
Power, Popular Sovereignty and Constitutional Identity”,
European Constitutional Law Review. 12(1): 6-26.
- DEIWIKS, Christine. (2009). “Populism”, Living Reviews in Democracy.
1: 1-9, erişim adresi: https://cis.ethz.ch/research/living-reviewsin-
democracy.html, erişim tarihi: 16.05.2020.
- FREEDEN, Michael. (1998). “Is Nationalism a Distinct Ideology?”
Political Studies. 46(1): 748-765.
- HIRSCHL, Ran. (2004). Towards Juristocracy: The Origins and
Consequences of the New Constitutionalism. Cambridge, Mass.:
Harvard University Press.
- MENY, Yves& SUREL, Yves. (2002). “The Constitutive Ambiguity of
Populism”, Democracies and the Populist Challenge, Y.
Mény&Y. Surel (ed.). New York: Palgrave, ss. 1-21.
- MOUFFE, Chantal. (2015). Demokratik Paradoks. A. C. Aşkın (çev.), 3.
Baskı. Ankara: Epos Yayınları.
- MUDDE, C.&KALTWASSE, C. R. (2017). Populism: A Very Short
Introduction. Oxford University Press: New York.
- MUDDE, Cas. (2004). “The Populist Zeitgeist”, Governance and
Opposition. 39(4): 541-563.
- MUDDE, Cas. (2013). Are Populists Friends or Foes of
Constitutionalism?, Policy Brief, Oxford: The Foundation of
Law, Justice and Society, erişim adresi:
https://www.fljs.org/sites/www.fljs.org/files/publications/Mudde
_0.pdf, erişim tarihi: 16.05.2020.
- MULLER, Jan-Werner. (2011). “Getting a Grip on Populism”,
Dissentmagazine, September 23, erişim adresi:
https://www.dissentmagazine.org/blog/getting-a-grip-onpopulism,
erişim tarihi: 16.05.2020.
- MULLER, Jan-Werner. (2017a). Popülizm Nedir?, Onur Yıldız (çev).
İstanbul: İletişim Yayınları.
- MULLER, Jan-Werner. (2017b). “Populism and Constitutionalism”, The
Oxford Handbook on Populism, Cristóbal Rovira Kaltwasser et
al. (ed.). Oxford: Oxford University Press, ss. 590-606.
- PARKER, Richard D. (1993). “Here, the People Rule”: A Constitutional
Populist Manifesto”, Valparaiso University Law Review. 27(3):
531-584.
- ROUSSEAU, Jean-Jacques. (1993). Toplum Sözleşmesi, Vedat Günyol
(çev). İstanbul: Adam Yayınları.
- SCHMITT, Carl. (2014). Parlamenter Demokrasinin Krizi, A.E.
Zeybekoğlu (çev.). Ankara: Dost Yayınları.
- SCHMITT, Carl. (2016). Siyasal İlahiyat. Ankara: Dost Yayınları.
- TAGGART, Paul (2002). “Populism and The Pathology of
Representative Politics”, Democracies and the Populist
Challenge, Yves Meny& Yves Surel (ed.). UK: Palgrave
Macmillan, ss. 62-80.
- TAGGART, Paul. (2004). Popülizm, Barış Yıldırım (çev.). İstanbul:
İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
- TUSHNET, Mark. (2011). “Abolishing Judicial Review”, Constitutional
Commentary. 27: 581-589.
- TUSHNET, Mark. (2013). “The Relation Between Political
Constitutionalism and Weak- Form Judicial Review”, German
Law Journal. 14(12): 2249-2263.
- URBINATI, Nadia. (1998). “Democracy and Populism”, Constellations.
5(1): 110-124.
- URBINATI, Nadia. (2013). “The Populist Phenomenon”, Raisons
Politiques. 3(51): 137-154.
- ZAKARIA, Fareed. (1997) “The Rise of Illiberal Democracy”, Foreign
Affairs, 76(6): 22-43.