Okullarda Öğretmenlerin Yaşadığı Çatışma ve Çatışma Yönetim Stilleri

Öz Bu araştırmanın amacı, Meslek Liselerinde görev yapan öğretmenlerin okul ortamında yaşadıkları çatışmaları çözmede kullandıkları çatışma çözme stillerinin demografik özelliklerine göre farklılık gösterip göstermediklerini belirlemektir. Araştırmanın çalışma grubunu İstanbul İli, Şişli İlçesinde bulunan Meslek lisesi öğretmenleri,  örneklemini ise, bu liselerden raslantısal olarak seçilen 265 öğretmen oluşturmaktadır.Araştırma nicel bir araştırmadır. Tarama deseni kullanılmıştır. Veri toplama aracı, Karip’in (2010), Holton ve Holton (1992)’dan uyarlanan “Çatışma Yönetimi Stilleri”  ölçeğidir.  Veriler SPSS For Windows 21.0 istatistik paket programına girilmiş ve istatistiksel çözümlemeler bu program yardımıyla yapılmıştır. Kişisel bilgilere ilişkin değişkenlerin, frekans ve yüzde, ortalama (x) ve standart sapma (ss) değerleri hesaplanmıştır. Kullanılan çatışma yönetim stilleri ile yaş, cinsiyet, medeni durum, eğitim durumu, toplam çalışma süresi, çalıştığı kurumdaki çalışma süresi değişkenlerine göre bir farklılık gösterip göstermediğini belirlemek üzere bağımsız grup t-testi, tek yönlü Anova ve Tukey Test tekniği kullanılmıştır. Araştırma sonucunda; öğretmenlerin okullarda yaşadıkları çatışma durumunda çatışma yönetim stillerinden en fazla bütünleştirme ve uzlaşma stillerini kullanmakta ve bunları sırasıyla uyma, kaçınma ve en az ise hükmetme stilleri izlemektedir.  

___

AÇIKALIN, A. (1994). Çağdaş Örgütlerde İnsan Kaynağının Personel Yönetimi. Ankara: Personel Eğitim Merkezi Yayınları.

ALTUNTAŞ, M. (2008). Resmi kurum ortaöğretim öğretmenlerinin çatışma yönetimi stillerinin incelenmesi (Yüksek lisans tezi). Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

ALTUNTAŞ, S.(2008). Hemşirelerin örgütselgüven düzeyleriile kişisel-mesleki özellikleri ve örgütselvatandaşlık davranışları arasındaki ilişki. Yayınlanmamış Doktora Tezi. İstanbul Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

AYDIN, M. (1988). Eğitim Yönetimi, Ankara: Hatipoğlu Yayınevi.

BAYSAL, A.C.; TEKARSLAN E. (1996). Davranış Bilimleri. (2. bas.). İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları.

CORNILLE, T.A., PESTLE, R., and WALKER, R. (1999). Teachers’ Conflict Management Styles With Peers and Students’ Parents. The International Journal of Conflict Management, Volume: 10, Number: 1, pp: 69-79.

GÜLLÜOĞLU Ö, (2013), Kayseri’de hizmet veren özel ilköğretim okulu öğretmenlerinin faktörlerinin ve çatışma yönetimi stil lerinin analizi,İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 36, 193-218

GÜMÜŞELI, A.İ. (1994). İzmir ilköğretim okulları yöneticilerinin öğretmenler ile aralarındaki çatışmaları yönetme biçimleri. (Yayınlanmamış doktora tezi), Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

GÜNBAYI, İ, (2000), Örgütlerde İş Doyumu ve Güdülenme, Özen Yayıncılık, Ankara

GÜNBAYI, İ., KARAHAN, İ, (2006), İlköğretim okulu öğretmenlerinin kurum içi çatışmaları yönetim biçemleri,Afyonkarahisar Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(1) , 209-230.

GÜNEY, S. (2007). Yönetim ve Organizasyon. (2. bas.). Ankara: Nobel Yayın.

HOLTON B., HOLTON C. (1992) The manegers short course: A complete Course in Leadership Skills for the First-time manager, John Wiley & Sons, Inc, New York

KARATAŞ, S, (2007), Afyonkarahisar İli Merkez ilköğretim okullarında görev yapan sınıf ve, 7(2). branş öğretmenlerinin kurumiçi çatışmaları yönetim biçemine ilişkin görüşleri, Bilim Eğitim Düşünce Dergisi

KARIP, E. (1999). Çatışma Yönetimi. Ankara: Pegem Yayıncılık.

KARIP, E.(2003). Çatışma Yönetimi. (3. bas.). Ankara: Pegem Yayıncılık.

KARIP, E. (2010). Çatışma Yönetimi. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.

KILIÇ, S. (2006). Özel okul öğretmenlerin çatışma yaklaşımları ile çatışmayı yönetme stilleri. Yüksek Lisans tezi. Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Eğitim Yönetimi Teftişi Planlaması ve Ekonomisi Bilim Dalı, İstanbul.

KILINÇ, T. (1996), Çatışma İşletmeler İçin Davranış Bilimleri. İstanbul: Avcıol Basım Yayın

KOZAN, M. K. & S. S. İLTER (1994). Third party roles played by turkish managers in subordinate’s conflict. Journal of Organizational Behavior, Vol. 15, pp. 453- 466.

ÖZGAN, H. (2006) İlköğretim okulu öğretmenlerinin çatışma yönetimi stillerinin incelenmesi (Gaziantep Örneği). (Yayınlanmamış doktora tezi) Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.

ÖZMEN, F. (1997) Fırat ve İnönü Üniversitelerinde örgütsel çatışmalar ve çatışma yönetimi yaklaşımlar. (Yayınlanmamış doktora tezi), Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.

RAHIM, M.A. (2002). Toward a Theory of Managing Organizational Conflict. The International Journal of Conflict Management, 13 (3),206-235.

SAVRAN, M. (2009). Ankara merkez resmi ve özel ortaöğretim okullarında çalışmakta olan beden eğitimi öğretmenlerinin örgüt içindeki çatışma yönetim stratejilerinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

SWANSTRÖM, N.L.P. and WEISSMANN,M. S.(2005),‘Conflict,ConflictPrevention and Conflict Managementand Beyond:A ConceptualExploration’,CentralAsia-Caucasus Institute and Silk Road Studies Programme, Washington, DC andNacka, Sweden.

ŞIMŞEK,M.Ş.,AKGEMCI,T.ve ÇELIK, A.(2001). Davranış Bilimlerine Giriş ve Örgütlerde Davranış (2.baskı). Ankara:NobelYayınları.

ŞIRIN E.F, (2008), Beden eğitimi ve spor yüksekokulu yöneticilerinin liderlik sitilleri ve çatışma yönetim stillerinin incelenmesi, (Yayınlanmamış doktora tezi), Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Beden Eğitimi Ve Spor Öğretmenliği Anabilim Dalı, Ankara.

URAL, A.(1997). İlköğretim okulu yöneticilerinin öğretmenlerle aralarındaki çatışmaları yöneltme yöntemleri (Yayınlanmamış doktora tezi.). Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü .

UYSAL, İ. (2004) Management of organizational conflict and an application with Turkish Republic Central Bank. Master degree thesis. http://www.tcmb.gov.tr/kutuphane/TURKCE/tezler/ isauysal.pdf

YAMAN, E., TÜRKER, S, (2011), İlköğretim öğretmenlerinin çatışma yönetim stil leri ve öfke ifade düzeyleri arasındaki ilişki, akademik Bakış , 23, 1 – 12.