Hz. Muhammed’in seferlerine eşlerinden birini alması, onun adeti idi. Bu sefere (Beni Mustalik Gazvesi) Hz. Aişe katılmıştı. Medine’ye ulaşmadan önceki son mola yerinde Aişe, ordugahtan geri kaldı. Kumda gerdanlığını düşürdü. Onu araması uzun sürdü. Camp yerine döndüğünde herkes oradan ayrılmıştı. Aişe, o kadar hafifti ki insanlar onun mahfe içerisinde olduğunu fark edemediler. Aişe kendisini almak için birisinin geleceği düşüncesiyle orada bekledi. Sonunda Safvan b. Muattal onu almak için geldi. Devesine bindirdi ve orduya yetiştirdi. Abdullah İbn Übeyy, bu olayı iftiraya dönüştürdü. Bu hususta İbn Übeyy’e, Aişe ve Ebu Bekir’e karşı kızgın oldukları anlaşılan kadın ve erkek bazı şahıslar da yardımcı oldular. Olayın halledilmesi haftaları buldu. Söz konusu olay, İslam toplumunda önemli bir sorun halini aldı. Sonunda ise vahiy tarafından, Aişe lehine karar verilmesi ile sonuçlandı. Burada Aişe’ye karşı çıkanların ellerinde kesin bir kanıt yoktu. Bu olay, İslam tarihinde İfk olayı olarak bilinmektedir. 

It was Muhammads custom to take one or more of h’s wives with him on his expeditions. On this expedition (Benu Mustalik) A’ishah was in party. At the last halt before they arrived back in Medina she had withdrawn out of sight for a little. A necklace dropped in the sand, however had kept her longer than she had intended, and when she returned to the camp all had departed. She was so light that the men who not in it. She had then lain down to wait till someone came back for her. She was roused, however, by a Muslim Safwan b.Muattal came. He discreetly placed her on his camel and led her back to army. Abd-Allah ibn Ubayy did what he could to magnify the scandal. In this he had some strange helpers, both men and women who were apparently had some personal grıdge against A’ishah or her family. The scandal kept growing for wekks till matters came to head. It might have caused a serious rift in the Islamic community. Eventually the question of fact was decided by Muhammad in favour of A’ishah. There was no solid evidence against her. It remained to deal with those who slandered her in what came to be known as ‘the affair of the lie’ in hıstory islamic.