Farklı kökenlere sahip killerin kompaksiyon özelliklerinin karşılaştırması

Killi zeminlerin mühendislik davranısları kilin cinsi, olusum ortamı ve ayrısma durumları gibi etkenler tarafından denetlenmektedir. Bu bağlamda farklı olusum ortamı ve kökene sahip denizel Handere kili, karasal (alüvyal) Almanpınarı kili ve rezidüel (kalıntı) Kayapınarı kili üzerinde indeks ve standart kompaksiyon deneyleri yapılarak temel fiziksel özellikleri ve sıkısmanın temel parametreleri olan en büyük kuru yoğunluk (γk) ve optimum su içerikleri (Wopt) belirlenmistir. Sonuçlar sedimanter kökenli Handere ve Almanpınarı killerinin kompaksiyon parametrelerinin oldukça yakın, rezidüel Kayapınarı kilinin ise söz konusu diğer killerden oldukça farklı olduğunu göstermistir. Bunun yanında Hanedere ve Almanpınarı kilinin dolgu malzemesi olarak

Correlation of compaction properties of clays with distinct origin

Engineering behaviors of clayey soils are governed by factors such as type, sedimentation environment, degree of weathering of clay. In this context, basic physical properties and maximum dry density (γk) and optimum water content (Wopt), which are basic parameters of compaction, were determined by way of carrying out index and standard compaction tests on the Handere clay (shallow marine), the Almanpınarı clay (terrestrial/alluvial) and the Kayapınarı clay (residual). Results indicate that compaction parameters of the Hanedere clay and the Alampınarı clay are very similar but Kayapınarı clays’ are significantly different from the others. Besides, the Handere and the Almanpınarı clays are more suitable material for filling applications than the Kayapınar clay as fill material.

___

  • 1. Al-Khafaji,A.N., “A simple approach to the estimation of soil compaction parameters”, Quarterly Journal of Engineering Geology, 20, 15-30, 1987.
  • 2. ASTM D 422 - 63, “Standard test tethod for partical - size analysis”, Annual Book of ASTM Standards; 04.08, pp. 10-17, West Conshohocken, 2003.
  • 3. ASTM D 427 - 98, “Standard test method for shrinkage factors of soils by the mercury method”, Annual Book of ASTM Standards; 04.08, pp. 22-25, West Conshohocken, 2003.
  • 4. ASTM D 4318, “Standard test methods for liquid limit, plastic limit, and plasticity index of soils”, Annual Book of ASTM Standards; 04.08, pp. 582-595, West Conshohocken, 2003.
  • 5. ASTM 5550 - 00, “Standard test method for specific gravity of soil solids by gas pycnometer” Annual Book of ASTM Standards; 04.08, pp. 1381-1384, West Conshohocken, 2003.
  • 6. ASTM D 698-00a, “Standard test method for laboratory compaction characteristics of soil using standard effort”, Annual Book of ASTM Standards; 04.08, pp.78–87, West Conshohocken, 2003.
  • 7. Benson,C.H., and Trast,J.M., “Hydraulic conductivity of thirteen compacted clays”, Clays and Clay Minerals, 43 (6), 669–681, 1995.
  • 8. Foreman,E.D., and Daniel,D.E., “Permeation of compacted clay with organic chemicals”, Journal of the Geotechnical Engineering Division, ASCE, 112, 7, 669–681, 1986.
  • 9. Gürbüz,K. ve Gökçen,S.L., “Karaömerli-Akkuyu-Balcalı bölgesi (Kuzey Adana) Neojen istifinin sedimanter jeolojik incelenmesi”, Yerbilimleri, 12, 69-79, 1985.
  • 10. Hausmann,M.R., “Engineering principals of ground modification”, McGraw- Hill Book Co., Singapore, 1990.
  • 11. Holtz,R.D. and Kovacs,W.D., “An introduction to geotechnical engineering”, Prentice-Hall, Eaglewood Cliffs, 1981.
  • 12. Johnson,A.W. and Salberg,J.R., “Factors influencing compaction results”, Highway Research Board Bulletin, 319, 125, 1962.
  • 13. Mirdallı,N., Halefoğlu,Y.Z. ve Sakarya,N., “Almanpınarı kırmızı kilinin seramikte boya olarak kullanılabilirliğinin arastırılması”, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15 (1), 229-234, 2006.
  • 14. Schmidt,G.C., “XII. Adana petrol bölgesinin stratigrafik nomenklatürü”, Petrol Dairesi yayını, 6, 1961.
  • 15. Sridharan,A. and Nagaraj,H.B., “Plastic limit and compaction characteristics of finegrained soils”, Ground Improvement, 9 (1), 17-22, 2005.
  • 16. Sridharan,A., Rao,S.M. and Joshi,S., “Classification of expansive soils by sediment volume method”, Geotechnical Testing Journal, 13 (4), 375–380, 1990.
  • 17. Taskıran,T., “Diyarabakır Đli, Kayapınar-Yeniköy-Bağcılar Yöresi Kilinin Sisme Potansiyelinin Đrdelenmesi”, Yüksek Lisans tezi, G. Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, 2000.
  • 18. Terzaghi,K., Peck,R.B. and Mersi,G., “Soil mechanics in engineering practice”, John Wiley and Sons, 549, New York, 1996.
  • 19. Uzuner,B.A.,”Temel zemin mekaniği”, Teknik yayınevi, 376, Ankara, 2000.
Çukurova Üniversitesi Mühendislik-Mimarlik Fakültesi Dergisi-Cover
  • ISSN: 1019-1011
  • Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
  • Başlangıç: 1986
  • Yayıncı: ÇUKUROVA ÜNİVERSİTESİ MÜHENDİSLİK FAKÜLTESİ