Galata Şer’iyye Sicilleri’nde yer alan kayıtlar sayesinde inşa edilen bu çalışmada XVII. yüzyılda İstanbul’daki Dubrovniklilerin izleri odağa alınarak kendisi küçük ama etkisi büyük bir Yeniçağ Hristiyan (Katolik) devleti temsilcilerinin mevcudiyeti ve faaliyetleri ortaya konmaya çalışıldı. XV. yüzyılda Osmanlı hâkimiyetine girmesinden sonra bilhassa Balkanlarla daha ciddi bir bağ kuran Dubrovnik, imparatorluğun diğer bölgeleri ile de ticarî münasebet tesis etmiştir. Bu şehir devletinin Osmanlılar ile ilişkisi yalnızca ekonomik açıdan olmamış, aynı zamanda siyasî ve diplomatik bakımdan karşılıklı temaslar geliştirilmiştir. Dubrovnik beyleri (aristokratları) için daha ziyade Balkanlar göz önündeyse de bir büyük imparatorluk ile kurulan ilişkilerde başkent İstanbul oldukça ehemmiyetli olmuştur. Bilhassa Osmanlı şehirlerine yerleşen tüccarlarının takibi, olumsuz durumların izalesi ve gerekli ticarî tedbirlerin alınmasında diplomatik görevlilerin rolünün önemini bilen Dubrovnik yönetimi İstanbul’da bir kançılaryanın bulundurulması gerekliliğini kavramıştı. Haraçgüzar bir devletçik olarak daimi elçilikleri olmamasına rağmen başkente her yıl gelen ve hazineye ödenen haracı getiren geçici Dubrovnik elçileri hareketli diplomatik münasebetlere müdahil olmaktan geri kalmamıştı. Ayrıca elçilerin yardımcıları, tercümanlar, genç tercüman adayları ve diğer elçilik görevlileri Dubrovnik’i alakadar eden meselelerde doğrudan yer almışlardı. Bu görevlilerin dışında Dubrovnik tüccarı da İstanbul’da bulunmuş, Galata’da ikamet etmiş ve ticaret anlaşmaları yapmışlardı.

In this study which is built on the Galata Sheria Registers, small but effective early modern age Christian ( Catholic) state representatives’ activities are tried to put forward by focusing on the tracks of Dubrovnikians in Istanbul at the 17th century. Dubrovnik particularly established more serious ties with Balkans after it went under the rule of Ottoman at 15th century; basically it established commercial relations with other regions of Ottoman Empire. This city state’s relations with Ottomans were not only economic but also politic and diplomatic. Even though the Balkans were more considered by the Dubrovnik patricians, Istanbul, the capital city, was pretty significant for the relations which established with a great empire. The administration understood the role of diplomats and the necessity of having a Dubrovnik diplomatic chancery at the capital to take commercial measures, to prevent unfavorable situations and particularly to follow merchants settled at Ottoman cities. Even though it did not have permanent embassies as a tributary state, Dubrovnik temporary ambassadors who used to come capital to deliver the tribute money to treasure, would not hold back to interfere in dynamic diplomatic relations, they would negotiate with other state ambassadors. Furthermore ambassador assistants, dragoman, young dragoman candidates and other ambassador staff would take part at the matters about Dubrovnik. Except these staff, Dubrovnikian merchants would have been in İstanbul, live in Galata and sign commercial treaties.