Gangra (Çankırı) Sinodu

Geçmişten günümüze dinlerin tarihine bakıldığında dinlerin, sosyal hayatla ilgili problemlerini çözmek ve müntesiplerini karşılaştıkları güçlükler açısından rahatlatmak amacıyla yaptıkları bir takım faaliyetler bulunduğu görülecektir.  Belli düzeydeki din adamlarının mevcut problemleri çözmek amacıyla yaptıkları toplantılar da bu faaliyetler kapsamında değerlendirilir. Hıristiyan din adamlarının inanç ve dini uygulamalar hususunda karar vermek üzere yaptıkları toplantılara “Konsil” veya “Sinod” adı verilmektedir.  M.S 340 yılında bugünkü adı Çankırı o zamanki adıyla Gangra’da Hıristiyalık tarihi açısından oldukça önemli olan bir sinod gerçekleştirilmiştir. Gangra’da on üç papaz ve bir kilise yöneticisi, Sebaste (Sivas) piskoposu Eustathius’un yaymaya çalıştığı, yerleşik Hıristiyan inanışına ters fikirlerine karşı Gangra kutsal kilisesi piskoposu Hypatios başkanlığında toplanmışlardır. Gangra sinodunda, Eustathius’un fikirleri Hıristiyan inanışına aykırı bulunmuş ve onun fikirlerine karşı yirmi karar içeren bir bildiri yayınlanmıştır. Bu bildirideki hükümlere uymayanlar aforoz edilmiştir. M.S. 351 yılında gerçekleştirilen Kadıköy Konsili’nde Gangra sinodunda alınan kararlar kabul edilerek ekümenik hale getirilmiştir. Çankırı sinodunda alınan kararlar Kilise tarihinde Çankırı Kutsal Kilisesi Kanunları olarak bilinmektedir. 

Gangra (Cankiri) Synod

During the history of religions, a certain level of clergy came together and organized meetings to solve religious problems. It is called the "Council" or the "Synod" where the Christian clerics held meetings to decide on faith and religious practices. In 340 AD. in Gangra, which is now called Çankırı, a very important synod was held for the history of Christianity. Thirteen priests and a church administrator gathered under the presidency of Hypatios at the Gangra against opposing ideas to established Christian belief spreaded by Sebaste (Sivas) patriarch Eustathius. In the Gangra sinod, the ideas of the Sebaste patriarch were found to be contrary to the belief of the Christian, and a statement was published containing twenty decisions against the ideas of the Sebaste patriarch. Those who disobeyed provisions of this Declaration were thrown out of the church and excommunicated. Decisions taken in the Gangra synod were accepted and made ecumenical in Kadıköy Council which was held in 351 A.D. The decisions taken in the Çankırı synod are known as the Çankırı Holy Church Laws in the history of the Church. 

___

  • Akdaş, H. (2009). Hıristiyanlığın Kurumsallaşmasında İlk Dönem Konsillerin Rolü, Kahramanmaraş: Basılmamış Yüksek Lisans Tezi.
  • Aydın, M. (2002). “Konsillerin Hıristiyanlıktaki Yeri ve Önemi”, Dinler Tarihi Araştırmaları III, Ankara, ss. 107-117.
  • Baring-Gould, S. (1875). The Lives of the Saints. London: John Hodges.
  • Cramer, J. A. (1832). A Geographical and Historical Description of Asia Minor With a Map. Oxford: University Press.
  • Drake, M.- Wilfred J. (1971). Saints and Their Emblems. Indiana: Gale Research Company.
  • Drakoulis, Dimitris P. (2012). Regional Transformations and the Settlement Network of the Coastal Pontic Provinces in the Early Byzantine Period, The Black Sea, Paphlagonia, Pontus and Phrygia in Antiquity Aspects of Archaeology and Ancient History (Edit: G.R. Tsetskhladze), BAR International Series 2432.
  • Erdoğan, Ç. (2012). Aleviliğin Kökleri, İstanbul: Kalkedon Yayıncılık.
  • Eroğlu, A. H. ( 2000). Hıristiyanların Bölünme Sürecine Genel Bir Bakış, Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, C: XLI, s. 309-325.
  • Froelich, G.- Schulz, J. (2015). Sant’l-İppazio ( Saint Hypatius von Gangra), Urologe, Oktober 2015, Heidelberg: Pringer Verlag, s. 1806-1809.
  • Gündüz, Ş. (1998). Din ve İnanç Sözlüğü, Ankara: Vadi Yayınları.
  • Gür, D., & Yıldırım, Y. (2017). Paphlagonia Bölgesi’nde Geç Antik ve Erken Bizans Yerleşimi: Sora. Tarih Kültür ve Sanat Araştırmaları Dergisi, 6(3), 757-780, Karabük.
  • Harman, Ö.F. (2002). “Konsil”, TDV İslam Ans. C:26, s. 175-178, Ankara.
  • Hefele, C. (1997). History of The Councils of The Church, Vol: 2, Abany: Ages Software.
  • Khazdan, A.P. (1991). The Oxford Dictionary of The Byzantium, Vol.1-2-3, Oxford Universty Pres: New York-Oxford. Kürşat, D- Kurt, T. (2016). “Theosebesler ve Erken Hıristiyanlık”, İslami İlimler Dergisi Ehl-i Kitap (Hıristiyanlık) Özel Sayısı, 2(2), 47-68: Ankara.
  • Madrigal, M. (2014). Anadolu’nun Ekümenik Konsilleri, Tarih ve Arkeoloji Serisi: İstanbul.
  • Melvill. (1900). Studies of Aranism, London: Deighton Bell and Co.
  • Polat, S. (2004). Hıristiyanlıkta Manastır Hayatı, Ankara: Basılmamış Yüksek Lisans Tezi.
  • Ramsay, W. M. (1890). The Historical Geografi of Asia Minor, London: William Clowes and Sons.
  • Schaff, P. (2005). The Seven Ecumenical Concils, Edinburg: T&T Clark.
  • Tarun, S. (2015). I-V. Yüzyıllar Arasında Düzenlenmiş Sinod ve Konsiller, Denizli: Basılmamış Yüksek Lisans Tezi.
  • Tural, M. (2011). Ortaçağ Doğu Hıristiyanlığında Manastır Hayatı, İstanbul: IQ Kültür Sanat Yayıncılık.
  • Yalduz, A. (2003). Konsillerin Hıristiyanlık Tarihindeki Yeri ve İznik Konsili, Uludağ Ünv. İlahiyat Fak. Dergisi, 12 (2), s. 257-296.